koukidaki: Όνειρα

Γεωργίου Κονίδη

Γυμνά κορμιά σαν ονειρεμένες ελπίδες.

Γυμνά κορμιά δέντρων απαλλαγμένα από την αμαρτία.

Ελεύθερα.

Ω γυμνέ Θεέ!

Εσύ.

Όμορφε, αγέλαστε, μαρτυρικέ.

Εσένα λατρεύω.

Η απόλαυση, η ελευθερία, η πραγματικότητα

και η ομορφιά του γυμνού της γύμνιας,

η αποκάλυψη των γυμνών κορμιών λίγο πριν κάνουν έρωτα

λίγο πριν γίνει η ένωση και ο αμαρτωλός, ο καταστροφικός ιδρώτας,

προδώσει, σαπίσει, διώξει την αγάπη με νικητή τον πόθο τον αήττητο.

Ω σπόρια ντροπής!

Ω σπέρμα θανάτου!

Σπέρμα ηδονής και δημιουργίας.

Η αρχή και το τέλος ενός νέου ανθρώπου

πριν γεννηθεί, πριν ακόμα τον αγγίξει το χάδι της μοίρας

πριν το συλλάβει καν το ανθρώπινο μυαλό,

πριν καν από την αρχή.

Οι καμπάνες χτυπούν.

Κάποιος ζει.

Κάποιος πεθαίνει.

Κάποιος πέθανε.

Κάποιος βαπτίστηκε με το νερό της σιωπής,

με τα χέρια του δικαίου.

Αναμάρτητα μωρά, πόσο σας ζηλεύουν;!

Αναμάρτητα μωρά, πόσοι Ηρώδες θα ήθελαν να σας δολοφονήσουν.

Η νύχτα πλησιάζει σιγά με το χαμήλωμα του αγέρα,

με τα μαύρα σύννεφα στον μουντό ουρανό.

Κλείσε τα μάτια σου γλυκιά μου.

Μην αντικρίσεις αυτό που θα σε αλλάξει.

Η σιωπή στον τάφο του νεκρού εκεί ψηλά στο βουνό.

Η ψιλή βροχή χτυπάει ηδονικά το μάρμαρό του

και ο νεκρός γυρίζει από το άλλο πλευρό

γιατί τον ξύπνησε από τον αιώνιο ύπνο του.

Ένα άστρο στον ουρανό

Πολλά άστρα αλλά ένα είναι αυτό που

ζωγραφίζει το μικρό ξανθό κοριτσάκι λίγο

πριν αποκοιμηθεί.

Κλείνω τα μάτια και τα χρώματα, οι ελπίδες, τα όνειρα

τραγουδάνε μαζί αγαπημένα,

ξεχασμένα μα ανίκητα.

Μελωδίες.

Μοναδικές, υπέροχες..

Φιλάω τα χείλη της ηδονής

Τα χείλια της...

Ο καιρός μια λάσπη

Ένα κοφτερό λεπίδι που χώνεται ύπουλα

Όχι στο στήθος, τόσο φανερά, αλλά στην πλάτη μου.

Απλώνω τα χέρια μου για να το βγάλω αλλά

δεν μπορώ να το φτάσω.

Σαν μια κατάρα.

Σαν τις Ερινύες που καρτερούσαν να

τσακώσουν τον Ορέστη στον ύπνο να

αφήσει τον προστατευτικό βωμό σαν ικέτης.

Δάκρυα. Μοβ.

Στα μάτια των ονείρων

Των ονείρων μου

Δάκρυα μωβ στον ύπνο που ανακουφίζει.

Στον ύπνο τον λευκό.

Τον χωρίς όνειρα.

Τον χωρίς κρίματα.

Σ' αγαπώ.

Με μια ανάσα.

Φίλησέ με.

Σ' αγαπώ...

🍈

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Μυρτώς Σταματάτου [Πάθος, ακρυλικά]