Μόνο παιδί

Χρήστου Ντικμπασάνη

Στο πρώτο γύρισμα του καιρού

γέμιζε το λευκό μου μπλουζάκι

με όνειρα και ουρανό

Ερχόταν η άνοιξη

μα ποτέ κανένας δε μου είπε

κάποιο παραμύθι

για την Αγάπη και την Ειρήνη

Μόνο παιδί έφτιαχνα

κόσμους πολύχρωμους

χαράς κι ευτυχίας

Ώσπου έρχονταν οι μεγάλοι της Γης

και μου τους γκρέμιζαν

με βόμβες και οβίδες

Νάρκες ξέσχιζαν τα όνειρά μου

και τ' άσπρα μου ρούχα

λερώνονταν με αίματα οικείων και αγνώστων

Ύστερα τέρατα και δράκοι

χυμούσαν μέσα στο μικρό μου δωμάτιο,

ξερνώντας άσπλαχνες φωτιές

και καταβρόχθιζαν το αύριό μου

🍈

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη [DEUS - Δέος, μελάνι και μολύβι σε χαρτί, 2024]