Γιάννη Σμίχελη
18
Πασχίζω να συγκρατηθώ να μην γράψω ξανά για κείνη
υποβάλλω τον εαυτό μου στη δοκιμασία των ενοχικών κατηγοριών.
Ο πληγωμένος μου εγωισμός και οι εσφαλμένες μου επιλογές
τι μαλακίες ξεφουρνίζω για να μ' ενοχοποίησω
αυτό το γαμημένο σύνδρομο που μου το φόρτωσε
πρώτη και καλύτερη η βιολογική μάνα μου
για να αυτοχριστώ υπεύθυνος των στραβών κι ανάποδων
όλου του κόσμου. Να νιώθω ως υπαίτιος ακόμη και 'κεί
Την μία φορά μου λέει πάω για ψώνια στο Supermarket
πέρασε μισή ώρα τίποτα. Περνά μια ώρα εξαφανισμένη
έγραφα ένα κείμενο για τις ελληνοβουλγαρικές σχέσεις στον Μεσοπόλεμο
στο διπλωματικό επίπεδο σε σχέση με τη δράση των κομιτατζήδων
την ανταλλαγή των πληθυσμών και τις επανορθώσεις.
Είχα απλώσει τις φωτοτυπίες από τις εφημερίδες της εποχής
πάνω στο φτηνιάρικο χάλι που συνήθως σταυροπόδι ή ξαπλωτός
έγραφα και διάβαζα. Άρχισα να τρέμω, μακεδονικό ζήτημα,
Θράκη και δάκρυα στα μάτια πάνω στις φυλλάδες της εποχής
εκεί διάβασα τους όρους βόρεια Μακεδονία, πάνω Μακεδονία, Σλαβομακεδονία
στον ελληνικό τύπο του Μεσοπολέμου.
Την έπαιρνα τηλέφωνο το είχε κλειστό
περνάει η δεύτερη ώρα, μα τίποτα
στην τρίτη έχω ξεσπάσει σε κλάματα ενώ γράφω και διορθώνω
για ν' αντέξω το μυαλό μου ξεθολώνει και επικεντρώνεται μόνο στην εργασία
τρέχουν τα δάκρυα, ξεσπάω σε κλάματα
ανοίγει η πόρτα με βλέπει να έχω διαλυθεί και τι κάνει.
Φεύγει και γυρίζει μετά από μιάμιση ώρα
για να μου ανακοινώσει πως είχε συναντήσει εντελώς τυχαία τον κύριο καθηγητά
της φιλοσοφίας. Τρεις ώρες τα λέγανε στο κρεβάτι.
Ένα πρωινό έρχεται μες στην τρελή χαρά και μου πετάει
με κάλεσε να φάμε και να τα πούμε για την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού κύκλου μου
θέλει να με τιμήσει με γεύμα για την επιτυχία μου
ο φασίστας Χάιντεγκερ και το επέκεινα του εδωνά ήταν ο θεός στο μυαλουδάκι της
Παρφουρμαρίζεται, φοράει το λευκό πουκάμισό της με την σκούρα γκρι φούστα
σχεδόν ταγιεράκι στιλ ντύσιμο, παρεμπιπτόντως ποτέ δεν ντυνόταν έτσι
παρά μόνο σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις, ακαδημαϊκού πηδήματος
συμπέρανα εκ των υστέρων.
Ρίχνουμε ένα γαμήσι σαν να με ξεπέταγε ως πουτάνα
για να με καθησυχάσει, (μην συγχύζεστε αναγνώστες έτσι ακριβώς η ίδια ομιλούσε
είναι η εποχή της σύνθεσης τρουμπα-ακαδημίας σε γλωσσικό ιδίωμα
απελευθέρωσης κάποιων γυναικών)
και περνά όλη νύχτα στο σπίτι του διανοούμενου πίνοντας ουίσκια
κατά τα διαλείμματα του εκλεπτυσμένου φιλοσοφημένου ξαναπηδήματος.
Μάλιστα αφού τα είχα μάθει όλα και πασχίζαμε ν' αντιμετωπίσουμε
τον γόρδιο δεσμό μας μου ξεφουρνίζει ενώ χαριεντιζόμαστε στο κρεβάτι
να σου δείξω πώς το έκανα για να καταλάβεις τη διαφορά με τον δικό μας τρόπο.
Η απελευθέρωση της γυναικός και η επιβολής στον σύντροφό της
με όρους θηλυκού φαλλοκρατισμού.
Την πέταξα πέρα φωνάζοντας όχι.
Το βράδυ πριν φύγει για Αθήνα υποτίθεται θα συναντούσε τον καθηγηταρά της
και μετά θα πήγαινε να τα πιει στο μπαρ, το γνωστό της στέκι
όπου είχαμε κανονίσει μεταμεσονύχτια συνάντηση.
Δεν πήγα ποτέ, δεν ήθελα να πάω κι επειδή δεν υπέκυψα
η κυρία μεταπτυχιακός διπλωματούχος βρέθηκε μ' έναν πρώην της που ήταν και συμφοιτητής μου
και την έβγαλαν μέχρι πρωίας στο σπίτι του.
Αργότερα μου είπε πως δεν το έκαναν εντελώς μόνο έριξαν κάτι φιλάκια
ως ένδειξη πίστης στην σχέση μας, ντε και καλά ήταν συγκρατημένη.
Αυτός ο τύπος που είναι σήμερα μέγας καθηγηταράς σαν τον προηγούμενο
όταν με είδε σε μια κινητοποίηση έξω από την βάση της Σούδας
κατά της συμμετοχής της χώρας στον πόλεμο έκλασε μέντες
νομίζοντας πως θα τον πλακώσω στο ξύλο
άσε που το ξόανο νόμιζε πως κράταγα κι όπλο
έκανε σκηνή υποστήριξης ένας κοινός μας συνάδελφος
άλλος ένας μπουνταλάς του λόγου του, αγκαλιάζοντας μια φοιτήτρια
και λέγοντάς μου και αυτή είναι δίκη μου, εννοώντας εκτός από τη γυναίκα του
έτσι αντιλαμβάνονταν στον ακαδημαϊκό κύκλο της επαρχιακής πόλης
την κοινοκτημοσύνη γυναικών, τα βόδια με περικεφαλαία όρνιθας.
Είχα βλέπεις συναντήσει τον γερόλυκο φιλόσοφο στη βιβλιοθήκη
κι επειδή τον κοίταξα στα μάτια με βλέμμα άγριο
το θεώρησε ο σκατοκλανιάς ως απειλή
και με κατέταξε στην κατηγορία των κουμπουροφόρων.
Έστω κι αν μετά από λίγο τους τα βρόντηξα εγκαταλείποντας τις σπουδές
και δεν τους είδα ποτέ ξανά βγάλανε τα φτυάρια να ανοίξουν λάκκους στην σκόνη
τόσο πολύ υπερασπιζόταν τον υποτιθέμενο έρωτά του ο κιοφτές
ώστε μόλις το καθηγητικό του πρεστίζ προσβλήθηκε
μετά της συνομοταξίας με απέβαλλαν δίχως ενημέρωση, σιωπηρώς
κι έτσι καμία βαθμολογία δεν κατατέθηκε στα σεμινάρια που είχα ολοκληρώσει.
Όταν ζήτησα μια βεβαίωση σπουδών μετά από δώδεκα χρόνια
η γραμματεία με ενημέρωσε ότι επιβεβαιώνει την συμμετοχή μου
αλλά δεν μπορεί να βρει τη βαθμολογία μου στους κύκλους σεμιναρίων που είχα συμμετάσχει.
Το θράσος αυτού του νυμφίδιου ήταν τέτοιο που δεν υπολόγιζε τίποτα
ούτε καν την παρουσία μου. Ήθελε βλέπεις ν' αποδείξει ότι είναι ο θηλυκός Μπαντέρας
της πανεπιστημιακής κοινότητας του Ρεθύμνου.
Έρχομαι στο σπίτι και την πετυχαίνω στο μπαλκόνι
να κάνει χασισοτσίγαρο μ' έναν φίλο άλλον
και να μυρίζουν τα γεννητικά τους όργανα
ενώ ήταν ντυμένοι
άκουγα τη μυρωδιά των ιδρωμένων σημείων
φαινόντουσαν στα παντελόνια τους.
Σηκώθηκα κι έφυγα. Πήρα τη βέσπα μου και γύριζα στην πόλη για ώρες.
Φεύγει και πάει στην Βρετανία να κινήσει διαδικασίες για μια θέση διδακτορικού
ενώ την έπαιρνα τηλέφωνο και τα λέγαμε καθημερινά, εξαφανίζεται για δυο μέρες
δεν το σήκωνε καν και την είχα καλέσει ίσαμε τριάντα φορές
όταν επέστρεψε φυσικά και δεν πήγα στο αεροδρόμιο να την υποδεχτώ
υπέθεσα πάλι τα ίδια με κάποιον άλλο
κι όταν συναντηθήκαμε είχε μούτρα και όλο ζοχαδιασμένη μου πετάει
αφού εσύ είσαι ο σύντροφός μου γιατί δεν ήρθες στο αεροδρόμιο.
Τίποτα κατέβαζα το ένα μετά το άλλο και κατάπινα τα περιστατικά
ψάχνοντας τρόπο να ξεφύγω σπο το τρισγαμημένο τροπάριο
της εθελοδουλίας που μου πιπίλιζε τ' αφτιά για την υποτιθέμενη σχέση μας.
Κατέληξα πως η ελευθερία είναι ένας κενός χώρος
να αυτοθεραπευτώ αυτοσυγκεντρωμένος με όλες τις δυνάμεις μου
ώστε λέξη λέξη, φράση σιωπή σιγή σημείο στίξης
να ορίσω τον εαυτό μου πέρα από αυτήν, έξω από το πλαίσιο αυτού του βιώματος
μακριά απ' όλους κι όλα. Ένας άγνωστος ξένος ολόκληρος
όχι μετανάστης του παλιού μου εαυτού αλλά αλλοδαπός ως προς αυτόν
και ανεξερεύνητος ακόμη καλύτερα παρθένο δάσος απροσπέλαστο.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.