Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μαργαρίτα Δρόσου: Από μικρή μου άρεσε πάρα πολύ να σκαρφίζομαι φανταστικές ιστορίες με το μυαλό μου και να τις αποτυπώνω στο χαρτί. Αυτό που με ώθησε όμως να γράψω το βιβλίο μου εκτός από την αγάπη μου για τη συγγραφή, είναι η αγάπη μου για τον χορό. Έτσι κατάφερα να συνδυάσω αυτά τα δύο με αποτέλεσμα να δημιουργήσω ένα βιβλίο που να μιλάει για χορό αλλά ταυτόχρονα να δίνει ένα μήνυμα. Ότι ο άνθρωπος όταν θέλει, μπορεί να καταφέρει τα πάντα!
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Δ.: Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω με μια λέξη αλλά θα το περιέγραφα με την φράση: «Η δύναμης της αγάπης για την ζωή.».
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Δ.: Αυτό που θα συμβούλευα έναν υποψήφιο αναγνώστη του βιβλίου είναι ότι πριν το διαβάσει θα ήταν ωφέλιμο να κάνει μια ανασκόπηση στη ζωή του εκτιμώντας όλα όσα έχει και θεωρεί δεδομένα. Επίσης θέλω να περάσω στους αναγνώστες μου, μικρούς και μεγάλους, πως τα όνειρα και η φαντασία δεν έχουν όρια ούτε φραγμούς, πρέπει πάντα να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Δ.: Αν το βιβλίο γινόταν ταξίδι, θα ταξιδεύαμε μαζί με την Ηώ σε όλες τις χώρες, όπου ο χορός και ο έρωτας θεωρείται τρόπος ζωής και μαγείας, και θα κρατούσε για πάντα.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Δ.:
Γύρισα και τον κάρφωσα απευθείας μες στα ματιά. Ήξερα ότι αυτό που θα έκανα, θα τον πλήγωνε. Έπρεπε να το κάνω όμως, όσο και αν με πονούσε.«Ένα πράγμα σου ζήτησα, ένα! Να μην με ερωτευτείς!» φώναξα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να κρατήσω τους λυγμούς μου. Εκείνος έδειχνε χαμένος.«Γιατί; Γιατί να μην σε ερωτευτώ πες μου! Γιατί να μην το κάνω;» είπε φανερά ενοχλημένος.«Σε παρακαλώ, απλά... μην το κάνεις» απάντησα, αποφεύγοντας να δώσω σαφή απάντηση. Κατέβασα το βλέμμα μου χαμηλά, δεν άντεχα να τον κοιτάζω. Με έπιασε απαλά από τους ώμους.«Πώς μπορεί κάποιος να περνάει χρόνο μαζί σου και να μην σε ερωτευτεί; Πες μου, πώς;» φώναξε και σήκωσε, με το χέρι του να τρέμει, το πρόσωπό μου να τον κοιτάξω. «Πώς; Πες μου, ποιος τρελός δεν θα ερωτευόταν αυτά τα δυο γαλάζια διαμάντια που αντικρύζω αυτή την στιγμή;» είπε σχεδόν με λυγμό.«Σταματά σε παρακαλώ, μην το κάνεις πιο δύσκολο από ότι είναι» απάντησα με δάκρυα να στάζουν λίγο λίγο.«Τι είναι αυτό που σε κρατάει μακριά μου; Τι; » φώναξε γυρεύοντας την αλήθεια.«Πρέπει να με ξεχάσεις, να προχωρήσεις χωρίς εμένα!» γύρισα απότομα θέλοντας να φύγω, αλλά με ακινητοποίησε πιάνοντας με σφιχτά από το χέρι.«Μη! Μην το κάνεις. Δεν ξέρω πώς να το κάνω, δεν ξέρω πώς να ζήσω χωρίς εσένα τώρα πια... Μην με αφήνεις στο σκοτάδι» ψέλλισε με φωνή σπασμένη.«Δεν καταλαβαίνεις Αγγαίο» είπα γυρνώντας προς εκείνον.«Τι; Να καταλάβω τι, Ηώ;» συνέχισε απελπισμένος να ρωτάει.«Εγώ είμαι το σκοτάδι!..» ούρλιαξα τόσο δυνατά που παραλίγο να διαλύσω τις χορδές μου.«Εγώ! Είμαι το σκοτάδι!» φώναξα ακόμη μια φορά για να το καταλάβει. Εκείνος σάστισε. Έχωσε το πρόσωπό του στο δικό μου.«Όχι, δεν το δέχομαι αυτό. Εσύ είσαι η αυγή, είσαι το φως μου... ο ήλιος που δίνει ζωή σε όλα» ψιθύρισε.«Εγώ, δεν θα γινώ ποτέ ο ήλιος σου» ψέλλισα σπρώχνοντάς τον μακριά μου.Μπήκα στο αμάξι βιαστικά. Έβαλα μπρος και έφυγα με τα δάκρυα να πέφτουν σαν καταρράκτες στα μάγουλά μου, καθώς έβλεπα το είδωλό του στον καθρέπτη μου να ξεμακραίνει. Είχα χάσει κάθε μάχη. Η λαχταρά μου να γυρίσω και να πεσώ στην αγκαλιά του ήταν τόσο έντονη, που μου έκαιγε τα σωθικά. Μόλις σε λίγα λεπτά, είχα γκρεμίσει όλο μου τον κόσμο. Τον κόσμο που πάλεψα για να γνωρίσω μέσα από τα ματιά του πρώτου μου έρωτα. Ένιωθα ανήμπορη να παλέψω άλλο. Ασφυκτιούσα.Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου, βγήκα από το αμάξι και άρχισα να ουρλιάζω διπλωμένη στα δύο... Σαν τον λύκο κάτω από την ολόγιομη σελήνη. Μόνο που τώρα αυτή που ούρλιαζε ήμουν πια εγώ, το κορίτσι της σελήνης!
Η Μαργαρίτα Δρόσου απάντησε σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για το μυθιστόρημά της Το κορίτσι της Σελήνης, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Φτάνοντας έξω από το σπίτι μου. Ο ήλιος πίσω μου με κυνηγάει εκδικητικά! Νιώθω τις αχτίδες του να μου τρυπάνε τη σάρκα... Προσπαθώ να ανέβω τα σκαλιά του σπιτιού μου τρία τρία και ξαφνικά πέφτω! Το φουλάρι γλιστράει από το σώμα μου και πέφτει και εκείνο, ενώ απλώνω το χέρι μου να το πιάσω, ο αέρας το παρασέρνει μακριά... Κοκαλώνω για λίγο! Και ενώ η λάμψη του ήλιου χαϊδεύει το πρόσωπό μου όλα μαυρίζουν! Όχι, Θεέ μου! Όχι τώρα, όχι έτσι... Σέρνοντας χέρια και πόδια, καθώς είμαι πεσμένη ακόμα, φτάνω επιτέλους την πόρτα ουρλιάζοντας και την ανοίγω...Σέρνομαι, καίγομαι, πεθαίνω...
Η Μαργαρίτα Δρόσου ζει και κατάγεται από το Εμπορείο της Σαντορίνης, αν και έχει γεννηθεί στην Αθήνα. Έχει τελειώσει επαγγελματικό λύκειο με την ειδικότητα κομμωτικής τέχνης όπου και ασχολήθηκε μόνο για λίγα χρόνια. Από το 2018 έως και σήμερα εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος στην εταιρεία του Κ. Σκλαβενίτη. Αγαπά τη θάλασσα, τα ταξίδια, τη μουσική, τις ταινίες και από μικρή της άρεσε πολύ να γράφει και να διαβάζει. Η αγάπη της για τον χορό ήταν ο κυριότερος λόγος που γεννήθηκε το Το κορίτσι της Σελήνης. Θεωρεί ότι μέσα από τον χορό η ψυχή βρίσκει έναν λόγο να εκφράζει και να χαράζει στη γη όσα νιώθει και αισθάνεται. Μέσα από το πρώτο βιβλίο της, θέλει να περάσει στους αναγνώστες της, μικρούς και μεγάλους, αυτό που βαθιά πιστεύει. Ότι τα όνειρα δεν έχουν ηλικία!
Διεκδικήστε το!
Οι εκδόσεις Ελκυστής προσφέρουν το μυθιστόρημα σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, δείτε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους. Συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 9 Δεκεμβρίου 2024, σημαίνει αποδοχή των όρων. Το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί στον τυχερό από τον εκδότη. Αυτή η δωροθεσία είναι πανελλήνια.
