Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Από τις στάχτες της Καντάνου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ιόντα θανάτου * Ο βυθός αλλιώς * Ο εραστής του Ντεβ Μάρτιν * Μ' ένα ζευγάρι σαγιονάρες * Το ταξίδι μιας στιγμής * Ο πρίγκιπας του Βόρνεο: Το Φάντασμα ** Διηγήματα: Backpack: Ιστορίες χίμαιρες * Πέτα μακριά, Πέπε ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * Το ξενοδοχείο της αυτοπραγμάτωσης * λοιπόν, * Ναι, αρνούμαι * Η άλλη πλευρά *** Παιδικά: Από τη σοφίτα στα άστρα *** Μουσικό άλμπουμ: The 12 Kalikatzari of Christmas *** Εγκυκλοπαίδεια: Rock Around... Troubadours

Γεγονότα

Γεωργίου Κονίδη

Πίνακας Ελένης Σαμέλη [από την ατομική της έκθεση ζωγραφικής Stalactites of Soul]

Βαμμένα γεγονότα από τις πικρές στιγμές.
Τίτλοι που στάθηκαν στην αυταπάρνηση.
Λέξεις σπουδαίες που χάθηκαν στην απεραντοσύνη.
Και εμείς, τόσο μικροί, σαν δύο κόκκοι άμμου, σαν δύο κομματάκια σκόνη, κολλημένα,
αποδιωγμένα.
Συνάντησα την ευτυχία με τα μάγουλά της να στάζουν δάκρυα.
Μοβ δάκρυα
Βρέθηκα να διώχνω το απρόσκλητο.
Το μαύρο.
Ξαφνικά ο τοίχος έγινε ξύλινος, και σαν ακουμπούσες την παλάμη σου ζεσταινόταν
Σαν ακουμπούσε το αφτί σου ακουγόταν ένας χτύπος συνεχόμενος σαν της καρδιάς
Δεν ξεχάστηκες ποτέ.
Ποτέ δεν πίστεψα ότι δεν θα σε ξαναδώ.
Χωρίς να το ξέρει κανείς εσύ υπάρχεις.
Σαν κοιτώ τον ουρανό.
Σαν θα κλείσω τα μάτια μου
Όταν ακούω μουσική
Όταν κλάψω
Όταν γελάσω
Παντού
Στην σκόνη του τραπεζιού γράφω το όνομά σου που δεν είναι άλλο από το δικό μου.
Ό,τι έχεις είναι δικό μου.
Είμαστε δύο άνθρωποι με μια καρδιά που σαν αποκοιμιόμαστε μπορούσαμε να ακούσουμε τους χτύπους της.
Σαν μουσική.
Σαν τη λέξη σ’ αγαπώ

🍈

Copyright © Γεώργιος Κονίδης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ελένης Σαμέλη [από την ατομική της έκθεση ζωγραφικής Stalactites of Soul]