Χρήστου Ντικμπασάνη
Η παιδική μου αθωότητα βαδίζει
μέσα σε σύννεφα καπνού
που σηκώνει ψηλά ο άνεμος
των άκαρδων πολέμων
Θυμάμαι την εποχή
που φοβόμουν να εκμυστηρευτώ
ακόμη και στους προσηνείς μου οικείους
μα τώρα τους ζω στ' αλήθεια
Κλείνω τα μάτια μου μα δε χάνονται
Πόσο ατελείωτος είναι
ο χειμώνας της ζωής μου!
Πόσο έχω στερηθεί
το χιονάνθρωπο που κάποτε
είχα φτιάξει στην αυλή του σπιτιού μου!
Τώρα μόνο παγωνιά μπαίνει
απ' το ανοιχτό παράθυρο
και μια οβίδα που έχασε
το φρικτό προορισμό της
🍈
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Paolo Leonardo