Νεφέλης Πηγή
και καθώς περνούσαν τα τρένα στο σταθμό
εγώ έμεινα εκεί κοιτάζοντας μήπως εδώ στα παράθυρα του τρένου
να σου φωνάξω πως υπάρχω
ήταν χειμώνας θυμάμαι όταν σε είδα πλάι στη θάλασσα
κοντά στο κύμα
κι όμως ήταν ένα απλό γράμμα
αλλά από σένα
κάποιος με θυμάται, κάποιος μ' αγαπά
κάποιος νοιάζεται για μένα
ήταν μία πρωτόγνωρη ελπίδα
το έμαθα απ' έξω σχεδόν
θυμάμαι ακόμα πώς αρχίζει
θυμάμαι όλο τον στίχο πίσω από τη φωτογραφία
κάποτε την κοιτούσα συχνά
μα τώρα δεν έχω τη δύναμη
δεν θέλω να θυμάμαι, θέλω μόνο να ξεχάσω
και ελπίδα μονομιάς χάθηκε
άπλωσα τα χέρια μου κι εκείνα έπεσαν στο κενό
τώρα πια δεν έχω τη δύναμη να σηκώσω τα μάτια μου στον ήλιο
φοβάμαι πολύ το φως.
🍈
Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το έργο αποτελεί μέρος της συλλογής Τα εφηβικά
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα από τη Markella K. [άτιτλο, ακρυλικά]