Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ιωάννης Μαρίνος: Η γνωριμία μου με τον Γαληνό, αθλητή του μπάσκετ, μέλος της εθνικής ομάδας Special Οlympic η οποία εξελίχθηκε σε φιλία. Παίζαμε ένα είδος παιχνιδιού που ο κανόνας του όριζε πως ο νικητής θα ήταν αυτός που θα κατάφερνε να δει πρώτος τον άλλον, κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση με τα δύο δάχτυλά του δείχνοντας τα μάτια του και λέγοντας σε είδα.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ι.Μ.: Δεν θέλω να συμβουλέψω κανέναν αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα πως διαβάζοντας το βιβλίο θα αρχίσει να βλέπει πράγματα και καταστάσεις που στην καθημερινότητά μας περνούν απαρατήρητα, λόγω ότι δεν μας αφορούν. Όπως και ο ήρωας μου, που χρειάστηκε να υποστεί σοκ για να αρχίσει να βλέπει, όταν ξαφνικά βρέθηκε να είναι νεοάστεγος στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ι.Μ.: Στον δικό μου φανταστικό ιδεατό κόσμο, θα ήθελα να ταξιδέψω χωρίς εισιτήριο επιστροφής.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ι.Μ.:
Ένας κύριος μεγάλης ηλικίας, κρατώντας μία πλαστική σακούλα, σταμάτησε μερικά μέτρα μπροστά μου, έβγαλε με το χέρι του από μέσα τρίμματα ψωμιού σκορπώντας τα στο πλακόστρωτο. Την ίδια στιγμή έγινε αντιληπτός από ένα σμάρι πουλιών που προσγειώθηκαν στης γης το τραπέζι, αρχίζοντας να τσιμπολογούν το πρόσφορο. Γινόταν μικρές διαμάχες για το ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο, ήταν μία μικρογραφία της ανθρώπινης ζωής. Το μικρό σπουργίτι δυσκολευόταν από τα μεγαλύτερα να προσεγγίσει την τροφή, το βλέμμα μου έπεσε σε μια ιδιαίτερη περίπτωση, σε ένα από τα περιστέρια έλειπε το κάτω άκρο του ποδιού του, κάνοντάς το να κινείται πιο δύσκολα στο έδαφος. Παρόλο το μειονέκτημά του ήταν πολύ ανταγωνιστικό και διεκδικούσε με πείσμα έναντι των άλλων το δικαίωμα. Αμέσως οι πεσιμιστικές μου σκέψεις έφυγαν, έβγαλα τα χέρια από τις τσέπες, κατέβασα τους γιακάδες του τζάκετ, τέντωσα το κορμί μου εγκαταλείποντας τη μοιρολατρική στάση. Εμένα δεν μου λείπει τίποτα, είμαι νέος, μπορώ να τα καταφέρω, να ξεπεράσω αυτήν τη φάση την οποία καλούμαι να αντιμετωπίσω.
Αυτά είπε ο Ιωάννης Μαρίνος, σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών, για το μυθιστόρημά του Σε είδα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής.
