Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Γιάννης Ράμνος: Αναπολώντας περιστατικά από τις νεανικές μου διαδρομές με τις γυναίκες, επαγγελματίες και μη. Άλλωστε, αυτό βγαίνει και από τον πρόλογο του βιβλίου.
Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Ρ.: Στον υπολογιστή μου, στην κατοικία μου.
Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Ρ.: Περίπου έξι μήνες. Δεν έγραφα μέρα νύχτα...
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Ρ.: Βρίσκεται στον πρόλογο του βιβλίου. Μπορείτε να κάνετε μια περίληψη που να σας ταιριάζει.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Ρ.: Τις αναμνήσεις μου από τις εργάτριες του σεξ που γνώρισα.
Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Ρ.: Θα έλεγα ότι είναι η Ρίτα, η μόνη γυναίκα με την οποία έκανα σχέση 20 ετών, γιατί ήταν συντονισμένη με τη δική μου ψυχοσύνθεση κι εγώ με τη δική της.
Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Ρ.: Δύσκολο το ερώτημα. Δεν ξέρω τι θα πάρει ο/η καθένας/μία. Εγώ θα ήθελα να πάρει την αξία του σεβασμού στον/στην πλησίον, με την ευρύτερη έννοια.
Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Ρ.: Το μέλλον του πλανήτη και της ανθρωπότητας, που περιλαμβάνει και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, γιατί εγώ είμαι στη φάση της (αργά ή γρήγορα) αποχώρησης.
Φοβάστε...
Γ.Ρ.: Ναι. Τη βλακεία των ανθρώπων...
Αγαπάτε...
Γ.Ρ.: Πολύ. Τα ανίψια μου και τα παιδιά τους (εγώ δεν έκανα οικογένεια).
Ελπίζετε...
Γ.Ρ.: Δυστυχώς πολύ λίγο!
Θέλετε...
Γ.Ρ.: Να υπάρξει τρόπος να αποφύγει ο πλανήτης την καταστροφή...
Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Ρ.: Δεν αναμένω να το λατρέψουν. Να περάσουν μερικές ευχάριστες ώρες αναμένω και να πάρουν και κάποια μηνύματα...
Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Ρ.: Δεν είπα ποτέ ότι πρέπει. Επιλογή είναι, χωρίς βαθυστόχαστες εξηγήσεις.
Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Ρ.: Κάποιοι/ες, ενδεχομένως θα σοκαριστούν. Ε, αυτοί/ές ας μην το διαβάσουν!
Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Ρ.: Πολλά βιβλιοπωλεία (φυσικά και ηλεκτρονικά) το διαθέτουν και, φυσικά, ο καλός μου εκδότης ο Ελκυστής.
Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Ρ.: Δεν μπορείτε. Αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω το πραγματικό μου όνομα, για ευνόητους λόγους.
Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Ρ.: Το πράσινο της ελπίδας (καμία σχέση με κομματικά χρώματα).
Ποια μουσική;
Γ.Ρ.: Το θαυμάσιο έργο του Mendelson: «Όνειρο θερινής νυκτός».
Ποιο άρωμα;
Γ.Ρ.: Κάτι σαν το αγιόκλημα. Η δική μου προτίμηση!
Ποιο συναίσθημα;
Γ.Ρ.: Κάτι ανάλαφρο. Δυσκολεύομαι να βρω όνομα...
Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Ρ.: Μια όπερα του Ροσίνι.
Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Ρ.: Μα δεν είμαι συγγραφέας, χημικός είμαι. Γράφω πολλά αλλά είναι για να εξωτερικεύω αυτά που νιώθω. Επαγγελματίας συγγραφέας δεν είμαι.
Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Ρ.: Δεν έχω τέτοια κολλήματα. Διαβάζω πολλά, ανεξαρτήτως συγγραφέα. Τα βιβλία μου είναι αυτό που μου έλεγε μια καλή μου φίλη, «textbooks». Τα μυθιστορήματα και οι πλοκές δεν με συγκινούν. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω.
Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Ρ.: Ο επηρεασμός ξεκινά από την παιδική μου ηλικία και τα σχολικά χρόνια, και συνεχίζεται χωρίς διακοπή, από το πλήθος των αναγνωσμάτων διαφόρων ειδών. Αποφεύγω τα μυθιστορήματα, αλλά διαβάζω οτιδήποτε σχετίζεται με πολιτική, ψυχολογία, έρωτα, σεξ, ανθρωπολογία, επιστήμες, φωτογραφία, ιστορία (όσο μπορούμε να την εμπιστευτούμε αυτήν).
Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Ρ.: Οι «ήρωες» είναι πραγματικοί άνθρωποι και δεν υπάρχει θέμα ως προς το ποιος κατευθύνει ποιον, αφού το συγκεκριμένο ανάγνωσμα είναι παράθεση πραγματικών γεγονότων και όχι μυθοπλασία.
Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Ρ.: Εξαρτάται από τον «κάποιον» και από το τι γράφει. Εγώ δεν γράφω παρά μόνο γεγονότα που βίωσα. Η μόνη εμπειρία μου είναι η σωστή χρήση της γλώσσας.
Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Ρ.: Δεν το γνωρίζω. Άλλωστε δεν είμαι «επαγγελματίας» συγγραφέας,
Τι την αποτυχία;
Γ.Ρ.: Η ίδια απάντηση με την προηγούμενη.
Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Ρ.: Μακάρι να ήταν όλοι οι άνθρωποι βιβλιοφάγοι, αν και η επίδραση της ανάγνωσης επάνω στο άτομο εξαρτάται από το είδος των αναγνωσμάτων που διαβάζει. Κάποια αναγνώσματα λειτουργούν πολύ αρνητικά.
Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Ρ.: «Ένας ασήμαντος περαστικός».
Έτσι απάντησε ο Γιάννης Ράμνος το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για το βιωματικό βιβλίο του Οι πουτ@νες κι εγώ, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Σημείωμα συγγραφέα:
Γεννήθηκα το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασα χημεία σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο και έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ. Έκανα καριέρα ως ελεύθερος επαγγελματίας και επιχειρηματίας. Ταξίδεψα σε πολλά μέρη του κόσμου και απέκτησα πολλές ερωτικές εμπειρίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είχα πάντα μεγάλη εκτίμηση στις πουτ@νες, κυρίως για τον κοινωνικό ρόλο που παίζουν στην ερωτική μας ζωή και με πολλές έκανα στενή φιλία. Γνώρισα αρκετές και σχεδόν όλες τις βρήκα πιο ευαίσθητες και πιο ανθρώπινες από πολλές «τίμιες» λεγόμενες γυναίκες. Χαρακτηριστικό, για σχεδόν όλες τις πουτ@νες, είναι η εκμετάλλευση που υπέστησαν από ανάξιους άνδρες. Νομίζω ότι αξίζουν μια σοβαρή αναφορά στη δουλειά τους από τις εμπειρίες ενός πελάτη τους που τους έχει ιδιαίτερη εκτίμηση. Προσπάθησα να περιλάβω ασυνήθιστες αλλά και χαριτωμένες πλευρές από τις εμπειρίες μου. Σκοπός μου είναι να δώσω ένα διασκεδαστικό και δροσερό κείμενο, με μερικές τολμηρές νότες, που θα διαβάζεται ευχάριστα, αλλά χωρίς να προκαλεί ή να ενοχλεί τη σεμνοτυφία των αναγνωστών. Αν η εποχή του αξέχαστου Λουκιανού Κηλαηδόνη ήταν λιγότερο υποκριτική νομίζω ότι στο γνωστό τραγούδι του θα προσέθετε: «...στις πουτ@νες λέμε ναι!».
