Είσαι ένα κακό όνειρο, είσαι ένας εφιάλτης
που κάθε βράδυ μου δίνεις ραντεβού
περιμένω πότε θα ξημερώσει
περπατώ στους δρόμους, σας ψάχνω
μα κανέναν δεν βρίσκω
μαράθηκαν τα λουλούδια και ρήμαξαν οι κήποι
γκρεμίστηκαν τα στέκια τα παλιά
με πολύ κόπο αναγνώρισα τον δρόμο που σε πρωτοείδα
δεν ακούω πια φωνές, ξεφαντώματα, γέλια από ξέγνοιαστα παιδιά
μόνο σκυθρωπά πρόσωπα και μελαγχολικά βήματα
πού είναι τα πουλιά;
γιατί ερήμωσαν οι δρόμοι;
γιατί ρήμαξαν οι κήποι;
που είναι τα χρόνια τα παλιά;
τότε που φτιάχναμε όνειρα στην άμμο
πού πήγαν τα λουλούδια;
πού κρύφτηκαν τα αηδόνια;
γιατί τα μάτια των παιδιών είναι δακρυσμένα;
γιατί τα γέλια και τα ξεφαντώματα χάθηκαν;
γιατί το βήμα είναι βαρύ και το πρόσωπο σκυθρωπό;
🍈
Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το έργο αποτελεί μέρος της συλλογής Τα εφηβικά
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία Στέλλας Σιδηροπούλου
