koukidaki: Έχω έναν ήλιο

Ρόζας Βλαχογιάννη

Ψηφιακό έργο Julien Pacaud [The Wish to Escape, digital collage]

Έχω έναν ήλιο αντίδοτο στις άδειες μέρες, στις συννεφιές, στο γκρίζο του χειμώνα.

Τον κυοφορώ από παιδί, γιγαντώνεται μέρα τη μέρα, συνθήκη τη συνθήκη.

Ο ήλιος μου λάμπει και γελά όταν ελπίζω, όταν γυρεύω γαλήνη απ' το πλήθος, όταν με συντροφεύουν αγαπημένες μελωδίες και ταξιδεύω...

Έχω έναν ήλιο σπαραγμό ψυχής και σώματος που μου φωνάζει «έλα»! έλα να παίξουμε, έλα ν' αφανίσουμε τη μιζέρια, τους κανονικούς, τα γελαστά προσωπεία. Κλείνω τα μάτια, πάω κοντά με χαρά. Κι είναι φορές που ονειρεύομαι ακόμα και μ' ανοιχτά τα μάτια.

Τόσο δυνατή η επιθυμία! Τόση η ανάγκη για φυγή!

Όταν δύει, τον αποζητώ περισσότερο. Όταν η πραγματικότητα συνθλίβει κάθε μόριο ύπαρξης, στη μοναξιά της πόλης, στο μεσονύχτι πριν την αυγή. Θέλω την ανατολή, να κυλιστώ στο σύμπαν του, να πετάξουμε παρέα. Με βιβλία, μουσική, ταινίες κι όνειρα...

Χωρίς το φως του, δεν αντέχω να ζω. Είναι όλα όσα νιώθω. Η ίδια η ύπαρξή μου.

Έχω έναν ήλιο πυρακτωμένη λάβα, ταξιδιάρη άνεμο που με πάει όπου ποθώ, έναν αετό για να κουρνιάσω στα φτερά του, να δραπετεύσω απ' τους δαίμονες αυτού του κόσμου.

Ο δικός μου ήλιος ποτέ δε θα μ' αφήσει. Δεν θα τον σκοτώσω στα σκοτάδια που επινόησαν οι άνθρωποι. Θα υπάρχει και μετά από μένα, στο ξένοιαστο γέλιο των παιδιών.

Έχουμε όλοι έναν. Κι αν αναρωτιέσαι γιατί δεν λάμπει στον ουρανό σου, τότε... λύσε τα δεσμά και αφέσου.

Ίσως συναντηθείτε αν χαθείς στο χάος του ορίζοντα, ίσως πάλι... τον έχεις ήδη βρει.

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό κολάζ Julien Pacaud [The Wish to Escape, digital collage]