Τρεις ποιητικές συλλογές που μου έκαναν παρέα αυτό το καλοκαίρι –επειδή κυκλοφόρησαν καλοκαίρι– με διαφορετική ματιά καθεμιά τους αλλά με άξιο λόγο ύπαρξης και ουσίας. Αυτές είναι· δώστε τους μια θέση στη ζωή σας. Όλες κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Θάλασσα, εραστές, καλοκαίρι, ορίζοντες, ταξίδι, τρένα, δρόμοι... Αν έπρεπε να περιγράψω την εμπειρία της συλλογής του Γιάννη Μπερούκα Αθέατος επιβάτης με λίγες λέξεις, αυτές θα χρησιμοποιούσα και, όντως, ο ορίζοντας που υπόσχεται το πόνημα βρίσκεται κι εντός του με το λευκό και το μαύρο των στίχων του να κάνουν μια τέλεια αντίστιξη.
εκεί που ο ήλιος τυφλώνει τα όνειρακαι ταξιδεύει τον έρωταστη μοναξιά μιας ανάμνησης
Ο ποιητής, πλούσιος σε χρώματα, υφές και λέξεις, αφήνει όμορφες μουσικότητες να εισβάλλουν στα έργα του ως ακουστικές αρμονίες στα αφτιά μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι λες και έχει αφήσει έναν υποδόριο ρυθμό ανάμεσα στις αράδες, μια υπόκωφη μουσική ή κάτι τέτοιο, πάντως διακρίνεται για την πείρα και τη μελέτη της ποιητικής φόρμας ενώ διαθέτει μια πολυεπίπεδη και παλλόμενη πένα. Δείτε κι αυτά που έλεγα τότε που είχε κυκλοφορήσει η συλλογή Ακροβάτες της επόμενης μέρας.
Πολύ όμορφο βιβλίο από έναν άξιο δημιουργό.
Και συνεχίζω με τα Δρομολόγια μνήμης της Λούλας Σιγάλα· ένα βιβλίο που διακρίθηκε στα πέντε πιο εμπορικά βιβλία των εκδόσεων Βακχικόν για τον Ιούνιο του 2024 και μάλιστα όντας πρωτόλεια εκδοτική απόπειρα της δημιουργού του!
Αυτά που κρατάω μέσα μου επτασφράγισταΕίναι ο θησαυρός μου μιας ζωής
Θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό αναφέροντας έναν σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, λόγο: το βιβλίο έχει νοσταλγική χροιά, αναπολεί τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια –το πρώτο φιλί, για παράδειγμα– σημειώνοντας την ομορφιά της ζωής μέσα από όλη την ποικιλία που αυτή προσφέρει. Δίνει έμφαση ωστόσο στο παρόν, καθώς ο άνθρωπος οφείλει να ζει στο τώρα για να προχωρά και όχι να απαγκιστρώνεται στο παρελθόν [πιάσε τον χρόνο στη στιγμή του].
Επίσης, περιέχει κείμενα και στην αγγλική και τη γαλλική, οπότε κυκλώνει μια πολύγλωσση γκάμα διαφορετικών ηχητικών αποχρώσεων.
Τέλος, ολοκληρώνεται με το Να επιστρέφεις το οποίο συνδιάλλαξα με το Επέστρεφε του Καβάφη.
Η δημιουργός των ποιητικών συλλογών Ο άνθρωπος που μιλούσε με τον ήλιο και Στη σκιά του κόσμου και της συλλογής διηγημάτων Δραπέτες της καθημερινότητας για τα οποία έχουμε ήδη μιλήσει, η Κατερίνα Λιβιτσάνου-Ντάνου, επανέρχεται με μία νέα ποιητική συλλογή, το Κόντρα στα κύματα.
Μία συλλογή γεμάτη από ταξίδι [Θα το τολμήσω (όσο τουλάχιστον μου απομένει) / το όμορφο ταξίδι, που στο φως της Ποίησης / τ' ανείπωτα θα φέρει] και από τις εποχές του χρόνου οι οποίες τονίζονται σε όλη την έκταση και με κάθε ευκαιρία, σηματοδοτούνται και σηματοδοτούν, ενώ παράλληλα προσωποποιούνται όπως και η Ποίηση στο παραπάνω απόσπασμα, σαν έμψυχοι καταλύτες καταστάσεων. Όλα αυτά συνδέονται άμεσα με τη ζωή –τι άλλο;– και, φυσικά, τον άνθρωπο.
Η έμπνευση και το έναυσμα προσφέρεται μέσω των εμπειριών της δημιουργού αλλά και η ειδησεογραφία έχει πρωταγωνιστικότατο ρόλο. Διάφορα περιστατικά, δράματα, εγκλήματα κ.ο.κ., που συνταράσσουν τις ημέρες μας, δίνουν πρόσφορο έδαφος στην κυρία Λιβιτσάνου-Ντάνου και κίνητρο. Παλαιότερα και νεότερα... όμως το ερώτημα που θέτει –ακόμα και ανάμεσα στις αράδες– αφορά το θηρίο-άνθρωπο και τα όριά του· ή εκείνα τα όρια που υπερβαίνει κάθε τόσο, αρκετές φορές για κακό μα κι άλλες για καλό.
[...] πώς μπορεί να είναι / τέτοιο κτήνος ο άνθρωπος!