Γιάννη Σμίχελη
11
Είμαστε υποστάσεις των κοσμικών διαστάσεων
έτσι ώστε ενώ οι δεύτερες είναι συγκεκριμένες αν και μ' αβεβαιότητα
κατά πόσο ο θάνατος είναι μια τέτοια ή μονάχα μια πύλη
σίγουρο είναι πως οι Έλληνες είναι μανούλες στις επινοήσεις των πρώτων
κατασκευάζουμε διαρκώς άυλα σώματα, που το καθένα φέρει τον δικό του ρουχισμό
κι έχουμε την πολυτέλεια να πείθουμε τον εαυτό μας
σε τέτοιο βαθμό που δεν χρειάζεται να πασχίζουμε για τις απαιτητές αποδείξεις
εκ μέρους των λογιών άλλων.
Μόνο η εμφάνιση μας αρκεί. Κανένας άλλος λαός δεν γίνεται αυτό
Η αποθέωση τούτου είναι στον ελληνικό εθνικισμό
παίζουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γήινης χωροχρονικότητας
χάρη στη γραφή αποθηκεύσαμε όλη την ανθρώπινη γνώση
την οικειοποιηθήκαμε, την κάναμε κεκτημένο μας
για να την μεταμορφώσουμε σε φιλοσοφία
αφού ελάχιστους σοφούς είχαμε
αλλά πολλούς γλωσσοπλάστες.
Θέλω να κάνω λιανά πως βασικά πολεμοχαρείς ήμασταν
και πιο κομψά θα το έλεγα πολεμιστές
–άλλωστε διαπιστευτήρια δώσαμε στην νίκη επί των Ατλάντων–
κάναμε εκστρατείες πλιάτσικου, βλέπε Ιάσονα
εκστρατείες παγκόσμιου πολέμου, τι άλλο ήταν ο Τρωϊκός.
Μας επιτίθεντο οι Πέρσες και το ρίξαμε στην αντίσταση
δεν υφίσταται εξωτερική απειλή και προκαλούμε αλληλοφαγώματα
θώριε με γουρλωμένα γκαβά Πελοποννησιακοί.
Μας μαντρώνει ο Αλέξανδρος και δεν χρειάστηκε πολύ
κι άλλη εκστρατεία παγκόσμια, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος
τα έβαλε με όλους ο μικρός κι αφού αυτοχρίστηκε θεάνθρωπος
τον δηλητηρίασαν και κατάλαβε παρακαταλαβαίνοντας στην ύστατη στιγμή.
Κι αφού οι διάδοχοί του έκαναν τη μοιρασιά μετά αλληλοπλακώνονταν
μέχρι που κατέβηκαν οι Ρωμαίοι και μας καπέλωσαν
αλλά το δικό μας φαντασιακό οργίασε και διατρανώναμε πως τους εκπολιτίσαμε
φάγαμε που φάγαμε το ξύλο, βγήκαμε κι από πάνω
λες και ο Αινείας ήταν βέρος Έλληνας, σαν πώς και μπορούμε να μας ορίσουμε
με την ακρίβεια του πυθαγόρειου θεωρήματος
μόνο που αντί για τρίγωνο εννοούμε υποσυνείδητα κύκλο
τουτέστιν να τα στρογγυλεύουμε όλα για να κυλάμε παντού
και φτάνουμε στο σημείο να τετραγωνίζουμε την κουλούρα
με τρόπο που να απαιτεί τόνο κεφαλαίο
αντί τα μηδενικά στον έλεγχο
κατά αυτό τον τρόπο είμαστε μέσα σ' όλα. Άτλαντες, Αχαιοί και Τρώες μαζί, Έλληνες
παγκόσμιοι που χάρη στις σπορές του Αλέξανδρου γίναμε Αιγύπτιοι Έλληνες, Πέρσες Έλληνες
Ινδοί Έλληνες, Χιλιανοί και άρα Αμερικάνοι Έλληνες πριν ονομαστεί η Αμερική από τον Αμέριγκο
Βεσπούτι, που ούτως ή άλλως ήταν Ιταλός, άρα Ρωμαίος και κατά συνέπεια
κάποια φλέβα ελληνικό αίμα θα είχε, τι στα κομμάτια Ρωμιοί αυτοαποκαλούμαστε
αφού εμείς εκπολιτίσαμε την Ρώμη, οποία πέτρα κι αν σηκώσουμε
πιστό αντίγραφο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, και συνεχίζω
δεν πα να ήμασταν υπόδουλοι, και τι που εθνικοί ήταν βρισιά
κι Έλληνας προστυχιά, το Βυζάντιο που λεγόταν Ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία
αν και μέχρι τη διάσπαση και το σχίσμα ήταν σκέτο ρωμαϊκή
από τις φαντασιακές αλχημείες μας γεννήθηκε.
Τώρα αν ο Κωνσταντίνος, Ιουστινιανός, Ιουλιανός κτλ. δεν είχαν και πολύ ελληνικό αίμα
δεν παύει να διέθεταν έστω στο πίσω μέρος του μυαλού τους πνεύμα ελληνικό
αν και καλά κρυμμένο, τόσο που ο εβραϊκός θεός υπέκυψε στην μυστηριακή έλξη του
το ενστερνίστηκε και έγινε κι αυτός με την σειρά του Έλληνας
τσακ την πάτησαν οι Εβραίοι, να διεκδικούνε κάτι
που υπέκυψε στην γοητεία του Ελληνισμού, χα
σε ταμάς τώρα. Αφού περνούσαν οι αιώνες όλη η υφήλιος ελληνοποιήθηκε
γι' αυτό λέμε οποία πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνα θα βρεις από κάτω
είμαστε το κρυφό χαρτί της παγκόσμιας κουλτούρας
δεν χρειάζεται να φαινόμαστε, φτάνει να το πιστεύουμε.
Κάπως έτσι και οι Τούρκοι είναι κρυπτο-Έλληνες αλλά μουσουλμανικής θρησκείας
αφού πήραμε την Τροία και ο Άλεξ έκοψε τον γόρδιο για να απλωθεί στην Μικρά Ασία
από μας κρατάει ένα μέρος τουλάχιστον της σκούφια τους.
Έχει δίκιο ο Κυριάκος που ξεκαθαρίζει τ' όνομα του Ερντογάν
τον ονομάζει Ταγό, επειδή είναι σίγουρος ότι το Ταγίπ από αυτήν τη λέξη προέρχεται
άρα είναι Έλληνας κρυψίνους και του χαρίζει το μισό Αιγαίο
για αρχή, το αίμα νερό δεν γίνεται, μήτε ξίδι, μόνο ρακή
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.
