Γιάννη Σμίχελη
Οι ταραχές είναι για να πίνονται. Κατεβαίνουν σαν ρούμι και τα σφηνοπότηρα
χτυπάνε στον πάγκο της θυσίας κι εκσφενδονίζονται στο τέρμα των φόβων
Όποιος δισταγμός λύνεται στους καθρέπτες του μπαρ καθώς η μουσική εξαϋλώνει
την υπομονή, τα σπόρια της ηδονής ζωντανεύουν από τα ιδρωμένα γεννητικά όργανα
έχουν τα μόρια των επιθυμιών διασκορπιστεί στο σύμπαν που καταρρέει
όταν αγγίζονται τα σώματα ανοίγει η μελανή οπή
και η ένωση συνθλίβει τις προσωπικότητες.
στο πάτωμα με τις χυμένες μπύρες, τις τσαλακωμένες υπολήψεις, τις σκισμένες μάσκες
ο μόνος ήλιος που ανατέλλει είναι αυτός από τα ενωμένα όργανα των αυθεντικών εραστών.
Ενώ εκείνοι θυσιάζονται στον βωμό της ερωτικής διάχυσης
η ζωή αποκτά αξία για όλους και όλα
κλέφτες, λωποδύτες, υποκριτές και σφετεριστές.
Αυτό που εννοούσε ο Παύλος ως παιδί
μπορεί να είναι και η απόλυτη αλήθεια της στιγμιαίας ένωσης
με την αιώνια βουτιά στην ατόφια ηδονή.
Ο Άκης αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στο μίσος, την ανηθικότητα και τ' όνειρο
όταν ανεβαίνει στην Φορτέτζα ο θάνατος κι αντικρίζει τον έρωτα
αυτοκτονεί.
Καθώς ο άγιος γδύνεται για να κολυμπήσει στη θάλασσα
κι αντικρίζει τα συνουσιασμένα σώματα στην ενιαία έκστασή τους
αφήνεται στον κυματισμό της ηδονής τους για να συλλάβει το νόημα του ιερού.
Οι χαζοβιόληδες σαν Κατίνες βουλιάζουν στις πορτοκαλάδες των φαντασιοπληξιών τους
και στο τέλος το ανικανοποίητό τους πνίγεται σαν σφίγγα στους τεχνητούς χυμούς
όποιος δεν μπορεί να πετάξει στα όνειρά του
βουλιάζει στη μιζέρια του
ακριβώς επειδή το κολύμπι στα καταθλιπτικά σκοτάδια απαιτεί γερά φτερά.
Ο καπιταλισμός σκοτώνει τον γεωγραφικό χώρο που τον γέννησε
τα ίδια τα συστατικά του έχουν την επέκταση, συσσώρευση, απόλαυση και παρακμή
είναι ανήθικος απέναντι στον εαυτό του και στους απογόνους του
αμείλικτος στην αδυναμία, αυτοκαταστρέφεται όταν δεν επιβάλλεται.
Ολόκληρη η δυτική Ευρώπη βούλιαξε στην καταναλωτική αφθονία
στην εγωκεντρικότητα και καριέρα, απορρίπτοντας κάθε αξία κοινότητας
αλληλεγγύης και αλτρουισμού. Το κοινωνικό κράτος χτίστηκε για εύρωστη εργατική τάξη
αλλά μόλις οι κεφαλαιοκράτες αύξησαν τα κέρδη τους στις αναπτυσσόμενες χώρες
απογύμνωσαν τις δυτικοευρωπαϊκές οικονομίες από τον βιομηχανικό τομέα
κι έτσι η μετάβαση σ' ένα ιδιότυπο φεουδοκαπιταλισμό ήταν αναπόφευκτη.
Το κέντρο κατασπαράζει την περιφέρειά του για να διατηρήσει τα προνόμιά του
μόνο που αναπόφευκτα έχει έρθει η ώρα να πληρώσει την καταστροφικότητά του
δεν το σώζει κανένας συντηρητισμός κι ακροδεξιά.
Οι μετανάστες πια είναι σχεδόν το ένα τρίτο. Οι ευρωπαϊκοί εθνικισμοί και ρατσισμοί
δεν έχουν την κρίσιμη ποσότητα ανθρώπινης μάζας επικράτησης.
Τ' ακροδεξιά κόμματα είναι πια εδώ μόνο και μόνο
να διαχειριστούν τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους.
Η επιστροφή κεφαλαίων επένδυσης προϋποθέτει εξαθλίωση μαζική
το φιλελεύθερο παραμύθι γίνεται ο εφιάλτης των αστών και μικροαστών
οι μετανάστες ούτως ή άλλως προσαρμόζονται μ' ευκολία σ' όλα τα νέα δεδομένα
οι γηγενείς πληθυσμοί δεν ξέρουν πώς να ξεβολευτούν
προτιμούν την ασφάλεια της κακομοιριάς τους στο αγκίστρωμα
με πάση θυσία σ' έναν ισχυρό εργοδότη. Ταυτίζονται μ' αυτόν
επιδιώκοντας να μην διαταράξουν το φαντασιακό της σιγουριάς τους.
Ο εικοστός πρώτος αιώνας σηματοδοτεί το τέλος των εθνικών καπιταλισμών
ο αυτοκρατορικός κεφαλαιοκράτης επιβάλλει δουλοπαροικία νέου τύπου.
Είμαστε περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών εργοδοτών μας
αυτό είναι ολοφάνερο στον επαγγελματικό αθλητισμό
Οι παίκτες είναι επενδύσεις και αντιμετωπίζονται ως κεφάλαιο
ανήκουν στον ατζέντη τους, στις ομάδες που πωλούνται και στις εταιρείες διαφήμισης
εφόσον συγκεντρώσουν αρκετό χρήμα γίνονται και οι ίδιοι επενδυτές
επενδύουν στον εαυτό τους και τους άλλους,
αυτοκεφαλαιώνονται, δεν είναι άνθρωποι με απαράγραπτα δικαιώματα
πρωτίστως χρηματιστηριακή αξία στην αθλητική αγορά με μεταβαλλόμενη τιμή
αναλόγως κάποιων κριτηρίων απόδοσης.
Πάντως για τους κοινούς εργάτες πια τα εργασιακά κεκτημένα έχουν ενταφιαστεί
στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και της επιβίωσης,
συνεχές αλλαγές βαρδιών, υπερωρίες, εφ όρου ζωής μάθηση κι εκπαίδευση
προσαρμογή ελαστικών ωραρίων, μεταθέσεις και ανάληψη καθηκόντων
σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επιχείρησης. Τέλος στο σταθερό ωράριο,
με την μια συγκεκριμένη θέση και τα συγκεκριμένα προσόντα.
Ο εργαζόμενος είναι μια μηχανή προσαρμογής στις επιχειρηματικές απαιτήσεις
ή πέφτει βαθμίδα ασφαλείας στις εταιρείες ενοικίασης εργατικού δυναμικού
εκεί η ελαστικότητα με την ανασφάλεια επιβάλλουν τη λαστιχοποίηση του εργάτη
κι αν δεν ανταποκρίνεται, ανεργία διαρκείας, επαιτεία, επιδοματίας εξαθλίωσης
αδρανοποίηση και περιθώριο. Αμήν
Ο εργάτης τον δέκατο ένατο ήταν ένας ελεύθερος ανασφάλιστος
στον εικοστό ένας καλοστεκούμενος καταναλωτής με πατέντα και περγαμηνές
και στον εικοστό πρώτο μαστιχοποιημένο φθαρτό κεφάλαιο.
Το κράτος δικαίου με την προνοιακή πολιτική και κοινωνική μέριμνα
είναι πολυτέλεια της δυτικής και βόρειας Ευρώπης με σύντομη ημερομηνία λήξης.
Το εγγυημένο εισόδημα της φυτοζωίας με δόλωμα το κοινωνικό κράτος έρχεται στη Δύση.
Στο βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης θα εισέλθουμε στη φάση
της ασφαλούς φτωχοποίησης επιταγμένων εργατών.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.