Παρακμιακοί λαβύρινθοι

Γιάννη Σμίχελη

Πίνακας Φωτεινής Χαμιδιέλη

10

Το πλήθος των απροσάρμοστων τραβά τον δρόμο του
κάμποσο φοιτηταριό σε Πάντειο και Ρέθυμνο είχαν αυτή την εντύπωση
η εποχή του βολικού φιλελευθερισμού
και της αναρχοαριστεράς των ψαγμένων μαγαζιών έκανε θραύση.
Άλλωστε το τείχος του Βερολίνου είχε πέσει, ο Γκορμπατσόφ έπαιζε
τις τελευταίες σκηνές του δράματος και η ευρωαριστερά με τον ευρωσοσιαλισμό
διασώζονταν έναντι των κομμουνιστικών κομμάτων.
Στην πλάτη των μεταναστών της ανατολικής Ευρώπης
χτίζεται το Μάαστριχ και η νέα ώθηση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
Το Ρέθυμνο από γραφική κωμόπολη, μικρογραφία του Ναυπλίου
γίνεται σε χρόνο μηδέν τουριστικό θέρετρο πολυαστεράτων ξενοδοχείων.
Η νέα μικρομεσαία αστική τάξη γιαλαντζί με καμπόσους νεόπλουτους
συν και τους καλοβολεμένους το παίζει όπως λάχει.
Ένα πρόσωπο μπορεί να είναι βοσκός με 4x4 και καλάσνικοφ
ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων δωματίων, διαχειριστής μπαρ κωλάδικου
ή αλλιώς πιπινομάγαζου σκυλάδικου, παραγωγός κρασιού, τσικουδιάς
και καλλιεργητής ελαιόδεντρων κι όχι μόνο, επιπροσθέτως
σαν ντεκόρ σε πακέτο με λουκούμια και προοδευτικός ή σοσιαλιστής.
Αθάνατος ο Ανδρέας με τα ΜΟΠ του.
Ναι θα μου πείτε δεν ήταν η πλειονότητα
αλλά είναι το κραυγαλέο που γίνεται νόρμα
εν τω μεταξύ εξελίσσεται σ'  επενδυτή χρηματιστηρίου
σαν να βρίσκεται στη χαρτοπαιχτική λέσχη της γειτονιάς του
κι έτσι ξαφνικά από πλούσιος καταλήγει μπατίρης και χρεωμένος
με δάνειο στην τράπεζα. Ήθελε να μην τραβήξει τα κερδισμένα
και να τα παίξει όλα για όλα μαζί με δανεικά. Ξεκίνησαν τότε οι δισεκατομμυριούχοι
φαντάστηκε πως το είχε.
Πάντως τα νυχτομάγαζα γέμισαν καλλονές των ξανθών γένων
Κι έτσι εμπνεύστηκαν Παντελής Βούλγαρης, Θάνος Αλεξανδρής, Παναγιωτόπουλος.
Ααα ρε πρωτοπόρε Φλωρινιώτη σε φάγανε λάχανο.
Αλλά για να μην χάσουμε τον ειρμό, τ' απροσάρμοστα στα ζόρικα φαίνονται
κι αφού γαλουχήθηκα στου Ρεθύμνου τα βενετσιάνικα στενά
και τους διαδρόμους της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης Περβολακίων και Γάλλου
πού να με κρατήσει ο Άγιος Νικόλαος. Εκεί φάνταζα παρα-απροσάρμοστος
και δις δυσπροσαρμοστικός, καλά να είναι η κρίση τού δέκα που γλίτωσα το φύτεμα
στα γλειφά νερά του Αλμυρού σαν μια ακόμη καλαμιά σε υδροβιότοπο πτηνοπαραθεριστών.
Στην Γερμανία το πρώτο πτυχίο που πήρα ήταν της ψυχιατρικής θεραπείας
κι αφού με ρύθμισαν στη λόξα μου και ήρθα στα ίσια
επειδή στην Ελλάδα ήμουν οικείος ανερμάτιστος
πήρα ως δεύτερο πτυχίο του νοσηλευτή φροντιστή ηλικιωμένων
και κατόπιν τη βεβαίωση γλωσσομάθειας σε ακαδημαϊκό επίπεδο
για να πάω να σπουδάσω κοινωνική εργασία με ειδικότητα στους μαθητές ιδιαίτερων απαιτήσεων.
Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.
Η βασική τακτική μέθοδο επιβίωσης και διατήρησης των κεκτημένων
των οπλαρχηγών της Στερεάς μέχρι και κατά τη διάρκεια της επανάστασης ήταν τα καπάκια
Όταν ήταν αρματολοί για να κρατήσουν τον έλεγχο της περιοχής
σαν να λέμε τοποτηρητές της τάξης μετά της έγκρισης δημογεροντιών και Οθωμανών
έπρεπε να πηγαίνουν με τα νερά των τελευταίων αλλά πάντα υπήρχαν
επίδοξοι διεκδικητές, οι οποίοι μπορεί να ήταν και κλέφτες
και υποψήφιοι γαμπροί του αρματολικιού.
Αυτοί που έχαναν τη θέση γίνονταν κλέφτες, οι κερδισμένοι ξεγίνονταν κι ανέβαιναν στα βουνά
Για να τα βγάλουν πέρα και να διεκδικήσουν από κει την επιστροφή.
Στις επαναστάσεις ένα μέρος του σώματος των ανδρών της οικογένειας
πολεμούσε με τους εξεγερθέντες κι ένα άλλο παρέμενε στον τόπο
για να διατηρήσει τα προνόμια επιβλέποντας για την τάξη και
προστατεύοντας τα περιουσιακά στοιχεία κυρίως κοπάδια, καλλιέργειες και κινητό πλούτο
άλλωστε ήταν απαραίτητοι για τη συλλογή των φόρων
από του οποίους ελάμβαναν μερίδιο, δηλαδή είχαν ιδίον όφελος.
Δεν ήταν απλοί μπάτσοι ή σερίφηδες αλλά σώματα της τάξης με αντάλλαγμα
πηγές εισοδημάτων από την τοπική κοινωνία.
Η ήρεμη συνύπαρξη των μελών της οποίας εξαρτάτο από τη δύναμη των αρμάτων
και τον τρόπο χειρισμού τους στις διάφορες και διενέξεις
αλλά και στην προστασία από τους κλέφτες.
Θυμίζει και μαφία αυτό, για να μην σου κλέψω το μαγαζί στο φυλάω.
Κατά βάθος αυτός ο διττός αντιφατικός ρόλος νόμιμου παράνομου
έχει διαπεράσει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία μέχρι σήμερα
οι Έλληνες φορολογούμενοι δεν εμπιστεύτηκαν ποτέ το ελληνικό κράτος
που το πλήρωναν όταν υποχρεώνονταν αλλά
το έκλεβαν ή φοροδιέφευγαν όποτε είχαν την ευκαιρία.
Άλλωστε με τα κέντρα πελατειακών δικτύων οι Έλληνες πολίτες
ενεργούν σύμφωνα με τη λογική του καπακιού,
υπακούουν στις ψηφοθηρικές απαιτήσεις των πολιτευτάδων
με αντάλλαγμα εκδουλεύσεις αιτημάτων
αλλά πάντα πισώπλατα συνδιαλέγονται με τους αντίπαλους πολιτικούς
και τάζουν ψηφαλάκια εφόσον λάβουν αναγκαίες υποσχέσεις εξυπηρετήσεων.
Δεν έχει σημασία η γενική κατάσταση, της οποίας η τάση καθορίζεται
από τους μεγάλους και τους ξένους αλλά η διαχείριση των καθημερινών
επιβιωτικών και επιχειρηματικών ζητημάτων.
Διορισμός, μετάθεση, διαγραφή χρέους, έκδοση άδειας, ευνοϊκή ρύθμιση
προώθηση σχεδιασμού προς όφελος του δείνα αντί του τάδε.
Βασικά από πού θα περάσει ο δρόμος, το μετρό, η ακτοπλοϊκή γραμμή
το σχέδιο πόλεως, γιατί πάνω απ' όλα τα οικόπεδα έχουν το ψωμί.
Δεν είναι μόνο οι φωτογραφικοί νόμοι και ρυθμίσεις ως προς τα συντεχνιακά
κλαδικά, και ταξικά συμφέροντα
αλλά και πώς εφαρμόζονται ανάμεσα στους ανταγωνιστές.
Αυτός λοιπόν που τα έχει καλά με όλους είναι αίλουρος και παμπόνηρος
ή εξαιρετικός διπλωμάτης της καθημερινότητας
τουτέστιν καραγκιόζης, υποκριτής, διπρόσωπος ή πολυπρόσωπος
και βασικά με γερά δόντια και ικανότητα λαδώματος
δεν είναι να τα σκας αλλά πού, πώς και με ποιους όρους
ένα διαρκές αλισβερίσι, τζιριντζάλουλα και ψιτψιτψίτ στο ψουψουψού
γερά στομάχια, χαζά γελάκια μα με τα όπλα υπό μάλης
δηλαδή μια τσάντα γεμάτη λεφτά, ένα τηλέφωνο με σημαντικά νούμερα
περίστροφο, στιλέτο και πολλά κρίσιμα κουτσομπολιά
λαδιές, κομπίνες, σκιές, υποψίες, απειλές, όλες οι καλές μισοκουβέντες
γυναικοδουλειές, ύποπτα δωράκια, αδιάφορα σφυρίγματα στο περίεργο, τα καλούδια
της πίστας των δημοσίων χώρων και καλά ξεμπερδέματα.
Γιατί ποτέ ένα ρουσφέτι δεν φτάνει αλλά μια αλυσίδα για να γίνει κάτι
καλή ώρα άδεια οικοδόμησης ή υγειονομικού ενδιαφέροντος κέντρου διασκέδασης
καλά δεν πάω στα χοντρά γιατί το μαλλί ούτε των κοπαδιών δεν φτάνει
για τον δαιδαλώδη μηχανισμό της οικονομικής αειφορίας του παρασιτισμού


Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.