koukidaki: Ο καφενές

Κορνηλίας Καδόγλου

Σαν από χρόνια ξεχασμένοι θαμώνες άλλων εποχών του καφενέ το κάδρο εζωντάνευαν.

Χωρατά και καυγάδες να μπλέκονται με νεύματα και σφυρίγματα σαν συριγμούς φιδιών.

Ανάκατες οσμές, φιγούρες στρυμωγμένες σε στοίβες αποτσίγαρων.

Παράθυρα με θέα το λιμάνι που ξέρναγαν τις νύχτες όνειρα καμωμένα από φωτιές

αβάσταχτα στο φως της ημέρας.

Ο καφενές που όριζε τις εποχές έδενε τις ζωές παραδομένος σαν αδέσποτο σκυλί

Τα κόκκαλά του τα θρέφε η θάλασσα... εκεί στην άκρη του λιμανιού ούρλιαζαν τα θαύματα

σαν ανήμερα θεριά.

🍈

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Όλγας Ξυθάλη [Daydreams, ακρυλικό σε καμβά]