Νεφέλης Πηγή
Είναι στιγμές που η καρδιά σου θέλει να πετάξει αλλού
μα η γης δεν την φτάνει· είναι στιγμές που τα μάτια σου βουρκώνουν
μα από φόβο μην σε δει κανείς σωπαίνουν
μα πόσο θα κρατήσει αυτό;
τα χέρια μου δεν με βαστούν πια
κράτησα αμέτρητη δύναμη σε αυτά τα χέρια
που ακόμα τα σημάδια είναι φανερά
έκλεινα πόρτες και παράθυρα να μην μπορέσεις να μπεις μέσα
μα όσες και αν έκλεινα τόσες περισσότερες φύτρωναν
και εγώ από φόβο φώναζα μα κανείς δεν άκουγε
φώναζα και έκλεινα τα μάτια μου λες κι έτσι θα γλίτωνα από σένα
μα πόσο θα κρατήσει αυτό;
έκρυψα αμέσως πίκρα μέσα μου, δεν χωράει η παραμικρή σταγόνα αγάπης
σου κράταγα το χέρι όταν τον είδα να έρχεται
και έτρεξα να τον αγκαλιάσω χωρίς να σκεφτώ ότι ίσως θα φύγεις
μα το ξέρεις ότι ήταν φίλος καλός
κρίμα γιατί πίστεψα ότι η σταγόνα που έπεσε στα χέρια μου ήταν αγάπη.
🍈
Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το έργο αποτελεί μέρος της συλλογής Τα εφηβικά
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Ρήγμα ποιοτικού χρόνου)
