Χρήστου Ντικμπασάνη
Πόσο μακριά να είναι ο πλανήτης της ελπίδας;
Τον οσμίζομαι ταξιδεύοντας
μέσα στο αβέβαιο Σύμπαν
που το διατρυπούν αχτίδες ξεψυχισμένων αστεριών,
αλλοπρόσαλλες τροχιές κομητών ανυπότακτων
να είναι πλημμυρισμένος πολύχρωμους πολιτισμούς
Με τον νου μου τον παρατηρώ να είναι γεμάτος
ευτυχισμένα πρόσωπα παιδιών,
αναζωογόνος θαλπωρή στα οικήματά του,
νοσταλγικές στιγμές ερωτευμένων περιπτύξεων,
χορευτικές φιγούρες παράξενων πλασμάτων
Οι φαντασιώσεις μου σβήνουν ξαφνικά
καθώς προσεδαφίζομαι στο άγνωστο χώμα
ενός ερημωμένου από μάχες ουρανίου σώματος
Φωτιές παντού καίνε
τα τελευταία υπολείμματα της ελπίδας μου
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Φωτεινής Χαμιδιέλη