koukidaki: 100

Το θέατρο Τ ήταν ένα από τα τελευταία θέατρα της Θεσσαλονίκης που δεν έτυχε ως τώρα να επισκεφθώ! Όλ' αυτά, μέχρι τη στιγμή που πληροφορήθηκα ότι θα φιλοξενηθεί εκεί μια παράσταση με ιδιαίτερη πλοκή, η 100. Γεγονός είναι μάλιστα, πως για όσο θα παιζόταν στο θέατρο Τ, είχαν ήδη προπωληθεί όλα τα εισιτήρια στο διαδίκτυο!

Και η ανάγκη μου να παρευρεθώ εκεί αυξήθηκε ακόμα περισσότερο όταν διάβασα το δελτίο τύπου. Σ' αυτό συνάντησα τα ονόματα δύο ηθοποιών που έτυχε να τους έχω παρακολουθήσει ξανά στο παρελθόν μένοντας πραγματικά ενθουσιασμένος με τις ερμηνείες τους! Πρόκειται για τους Αλέξανδρο Μιχαηλίδη και Αλέξανδρο Νικολαΐδη (βλέπε άρθρο Ιλιάδα του Ομήρου). Και για να σας συστήσω επί τη ευκαιρία και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του έργου 100, συμμετέχουν επίσης και ο Θάνος Πουμάκης, η Γεωργία Ποντσουκτσή και η Κορνηλία Προκοπίου. Μια ομάδα ηθοποιών που στο τέλος της παράστασης ένιωσα ότι πραγματικά έδωσαν όλοι τους τον καλύτερό τους εαυτό πάνω στη σκηνή!

Μα ας τα πάρουμε από την αρχή. Επικεντρώνοντας στην ιστορία μας, όλα ξεκινούν με ένα βόμβο που θυμίζει αεροπλάνο κι έπειτα εμφανίζονται στη σκηνή ένας ημίγυμνος άντρας και μια γυναίκα. Στην παρέα προστίθεται γρήγορα κι ακόμα ένας νεαρός. Είναι όλοι τους τρομαγμένοι κι αποπροσανατολισμένοι. Δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλον μα ούτε και ξέρουν πού βρίσκονται. Ωστόσο όλο αυτό το σκηνικό θυμίζει κάτι στην πρώτη κοπέλα, που σιγά σιγά συνειδητοποιεί ότι έχει ξαναπάει σε τούτο το μέρος...

Κι εκεί που όλοι είναι πνιγμένοι στα ερωτηματικά, εισβάλει ένας άντρας που τους λύνει τις σημαντικότερες απορίες –μα και συγχρόνως δημιουργεί περισσότερες– καθώς τους καλωσορίζει στον θάνατο!

Σύντομα στο πάζλ προστίθεται και ακόμη μία κοπέλα, η οποία όπως αποδεικνύεται όσο ζούσε ήταν ζευγάρι με τον νεαρό. Κι εφόσον όλοι τους αποδέχονται, αργά ή γρήγορα, πως όντως είναι νεκροί, αρχίζουν τις ερωτήσεις στον οικοδεσπότη τους: Ποιος είναι στην πραγματικότητα; Τι δουλειά έχουν τελικά μαζεμένοι εκεί; Τι πρέπει να κάνουν στο εξής;

Όπως σύντομα τους ενημερώνει, βρίσκονται στο Κενό και εκείνος είναι ο Οδηγός τους. Σκοπός τους αυτή τη στιγμή είναι να κάνουν μονάχα το εξής: Να κρατήσουν μία και μοναδική ανάμνηση για να τους συντροφεύει στην αιωνιότητα. Οι υπόλοιπες θα σβηστούν οριστικά από τη θύμησή τους.

Ποια θα διαλέξει άραγε ο καθένας τους; Κι όταν το πράξουν, θα είναι τελικά αυτό που στ' αλήθεια επιθυμούν;

Ακολουθούν αρκετές αποκαλύψεις για κάθε έναν από τους ήρωες. Αποκαλύψεις που άλλοτε φέρνουν χαμόγελο στα χείλη και άλλοτε θλίψη και ενσυναίσθηση. Κι αυτό που πλανιέται στην ατμόσφαιρα μέχρι τέλους, είναι το εξής ερώτημα: Άραγε θα βρουν όλες αυτές οι διαφορετικές προσωπικότητες την γαλήνια ανάπαυση που επιθυμούν;

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας ακούστηκαν ατάκες όπως: «Πώς μπορείς να μ' αγαπάς αν δεν είμαι αληθινός με τον εαυτό μου;» και «Θα θυσιαστώ, μα με τους δικούς μου όρους.».

Ερωτήσεις και διαπιστώσεις που οι άνθρωποι συνήθως λένε αντιμετωπίζοντας δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους. Βρισκόμενοι σε ένα βασανιστικό σταυροδρόμι, αγνοώντας ποια είναι η σωστή κατεύθυνση και ποια η λάθος.

Όσον αφορά τους ηθοποιούς, έχω να πω ότι παρότι υποδύονταν νεκρούς, σας διαβεβαιώνω ότι όλοι τους ερμήνευσαν γεμάτοι ζωντάνια, κέφι και ενθουσιασμό τους ρόλους τους! [Ελπίζω να μου επιτρέψουν το μαύρο χιούμορ οι ηθοποιοί!] Έτσι, μαζί τους ευχαριστηθήκαμε κι εμείς την ροή της ιστορίας, ενώ παράλληλα προβληματιστήκαμε γόνιμα με τα ηθικά μηνύματα που περνούσαν μεσ' από τις καταστάσεις που βίωναν.

Κι αυτός είναι κι ο σημαντικότερος λόγος που στο τέλος της παράστασης τους χαρίσαμε επάξια το πιο δυνατό μας χειροκρότημα!

Θεόφιλος Γιαννόπουλος

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Συντελεστές:

Πρωτότυπο κείμενο: Christopher Heimann, Neil Monaghan, Diene Petterle

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Χάρης Θώμος

Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρσίνη Καρματζόγλου

Επιμέλεια κίνησης: Μαριάνθη Ψωματάκη

Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Μαρία Καβαλιώτη

Φωτισμοί: Αθηνά Μπανάβα

Σύνθεση μουσικής: Μάριος Αποστολακούλης

Επικοινωνία: Μαρία Τότσκα