Χρήστου Ντικμπασάνη
Άγγιξα και απόψε
την άκρη των φλεγόμενων άστρων
Στριμώχτηκαν πάλι στο μυαλό μου
χιλιάδες χαμένοι κόσμοι
Ξέντυσα με τη μνήμη μου το ξετσίπωτο στερέωμα
Μόνο οι βόστρυχοι των μαλλιών μου
άλλαξαν χρώμα, κοκκίνισαν
από αδημονία και ντροπή
Έγειρα επάνω στο χρυσοποίκιλτο ώμο της αιώνιας νύχτας
Οι θύμησες βιάστηκαν να με σώσουν
απ' τα καταστροφικά συναισθήματα
της συγκίνησης του έρωτα,
του πολύχρονου πόθου να ζευγαρώσω με το θάνατο
Άγγιξα και απόψε τ' αστέρια
με το γυμνό νύχι της ψυχής μου,
με τη ξελεπιασμένη αχίλλεια πτέρνα μου,
με τα μάτια ενός μικρού παιδιού
που πρόλαβε να μετρήσει τις αχτίδες του ήλιου
πριν μεγαλώσει απότομα
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Elegant Simplicity, 2023)
