Οι περισσότεροι από εμάς –για να μην χρησιμοποιήσω το λίγο εκνευριστικό «όλοι»– έχουμε δει την κωμωδία Αυστηρώς κατάλληλο στον κινηματογράφο ή σε μια από τις πολλές επαναληπτικές προβολές της σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης. Είναι μία από τις πιο επιτυχημένες κωμικές ταινίες του εκπληκτικού διδύμου Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου.
Η υπόθεση, που μας χαρίζει πολλές στιγμές γέλιου με τις αλλεπάλληλες παρεξηγήσεις: δύο νέοι, ιδεαλιστές σκηνοθέτες, επιθυμούν να γυρίσουν μια κινηματογραφική ταινία που να βασίζεται πάνω στην Μήδεια, την Μαντάμ Μποβαρί και την Άννα Καρένινα. Καταφέρνουν να λάβουν μια επιδότηση. Ο Τάκης Πανουργιάς, που είναι ένας παραγωγός ταινιών πορνό που προσπαθεί να επιζήσει οικονομικά, δέχεται να βοηθήσει τους δύο σκηνοθέτες διαθέτοντάς τους το στούντιό του, έχοντας όμως στο μυαλό του μια πονηρή ιδέα: χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν να χρησιμοποιήσει τα σκηνικά, τα κουστούμια και το τεχνικό προσωπικό γυρίζοντας ταυτόχρονα μια ταινία πορνό. Οι δύο σκηνοθέτες επιθυμούν ως πρωταγωνίστρια για την μεγαλεπίβολη ταινία τους την Λέχου αλλά ο Πανουργιάς θα τους επιβάλει την ερωμένη του, μια ατάλαντη στάρλετ των λεγόμενων «ταινιών για ενήλικες». Κάπως έτσι θα μπλεχτούν τα πράγματα και θα μας χαρίσουν άφθονες στιγμές γέλιου.
Είναι η πρώτη θεατρική διασκευή της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας και αυτό από μόνο του είναι ένα απαιτητικό εγχείρημα. Όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να διασκευαστεί μια κινηματογραφική ταινία πάνω στο θεατρικό σανίδι, που δεν διαθέτει τον χώρο και τις εναλλαγές των πλάνων και των σκηνικών. Εδώ θεωρώ ότι βοήθησε, και έπαιξε μεγάλο ρόλο, ο χωρισμός της σκηνής και η καλή διαχείριση των φωτισμών: μέσα στην ευρύχωρη σκηνή του θεάτρου Αλέκος Αλεξανδράκης βλέπουμε το γραφείο του Πανουργιά, το σαλόνι των σκηνοθετών, το στούντιο του μοντάζ και τα καμαρίνια.
Η σκηνοθεσία είναι γρήγορη και ευρηματική προκειμένου να ανταπεξέλθει στα εναλλασσόμενα πλάνα. Τα σκηνικά εξυπηρετούν κατάλληλα το έργο: άνετο, μοντέρνο σαλόνι για το σπίτι των σκηνοθετών, γραφείο και μπαράκι για τον επαγγελματικό χώρο του Πανουργιά, τραπέζια, καρέκλες, μικρά αντικείμενα που βοηθούν την ονειρική αληθοφάνεια αυτών που παρακολουθούμε. Τα κοστούμια επίσης είναι ιδιαίτερα προσεγμένα και ποικίλα, αφού από την μία έχουμε τα καθημερινά ρούχα των ηρώων, από την άλλη όμως έχουμε τα κοστούμια εποχής των ηθοποιών που υποδύονται την Καρένινα, τον Βρόνσκι αλλά και την Μποβαρί.
Οι ερμηνείες, στο γενικό σύνολο, είναι καλές (αν λάβουμε υπόψιν ότι έχουμε έναν πολυμελή θίασο είκοσι τριών ατόμων). Ξεχώρισα ιδιαίτερα αυτές των Γιώργου Παπαδάκη ως Τάκη Πανουργιά, Έλενας Δρακοπούλου ως Αλέκας Ντούρου, Δανάης Φούσκα ως Τζούλι Βίκου και Γιάννη Βλαβιανού ως Βύρων Πάσχου. Ένα μικρό αλλά αξιομνημόνευτο πέρασμα κάνει ο Γιώργος Λούκος ως Θωμάς.
Η παράσταση είναι αφιερωμένη στους δύο πρωταγωνιστές της κινηματογραφικής ταινίας που έχουν φύγει από τη ζωή, στον Κώστα Ευριπιώτη και στην Άννα Παναγιωτοπούλου.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Κείμενο: Μιχάλη Ρέππα, Θανάση Παπαθανασίου
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Χρυσομάλης
Σκηνοθέτης Β': Γιάννης Βλαβιανός
Θεατρική προσαρμογή: Γιάννης Βλαβιανός
Σχεδιασμός φωτισμών: Τα παιδία καλλιτεχνούν - Ηλίας Κόκκινος
Ήχος: Τα παιδία καλλιτεχνούν
Σκηνικά: Τα παιδία καλλιτεχνούν
Τεχνικός σκηνικών: Οδυσσέας Καστρινός
Επιμέλεια makeup: Τα παιδία καλλιτεχνούν
Κομμώσεις: Τα παιδία καλλιτεχνούν
Φωτογραφίες: Τα παιδία καλλιτεχνούν
Παραγωγή: KidsActing - Planno
Ερμηνεύουν: Αριάδνη Μπαρόλα, Ιφιγένεια Νικολαΐδου, Ελένη Χαμπιλίδου, Χρήστος Σάφκας, Γιώργος Παπαδάκης, Έλενα Δρακοπούλου, Στέλιος Λεοντσίνης, Παναγιώτης Τριανταφύλλου, Γιώργος Μαλέκας, Γιάννης Φαμέλης, Κατερίνα Φυτίλη, Δανάη Φούσκα, Δώρα Γαλάνη, Γιάννης Βλαβιανός, Ζέτα Ντίλη, Χαρά Χατζηκαλύμνιου, Εύα Δημάδη, Πέννυ Παπαϊωάννου, Ειρήνη Μπαλατσού, Μιχάλης Βλαβιανός, Απόστολος Δούκας, Κώστας Νομικός, Γιώργος Λούκος
