Τα βιβλία των εκδόσεων Γραφή έχουν μια ιδιαίτερη χροιά. Μια χροιά που τουλάχιστον εμένα με έλκει επικίνδυνα και με κρατά δέσμια, πάντα με την καλή έννοια. Βιβλία που έχουν να σου προσφέρουν πολλά. Βιβλία που στόχο τους έχουν να αφυπνίσουν τον αναγνώστη κάτι που συμβαίνει και με το βιβλίο της Σίσσυς Αγγελάκου.
Μια σειρά από διηγήματα, πλούσια σε ήρωες με ιδιαιτερότητες, με ξέχειλο συναισθηματικό κόσμο, που σκοπό τους έχουν να μοιραστούν μαζί σου έννοιες, γεγονότα, ποικιλόμορφες καταστάσεις. Μετά από κάθε διήγημα, ήταν απαραίτητη μια στάση. Μια ανατροφοδότηση αναπνοής, ένας περαιτέρω στοχασμός και ένα γύρισμα σελίδας για να γνωρίσω τον επόμενο σταθμό του βιβλίου, αδημονώντας για τα «δώρα» που απλόχερα ήταν σε θέση να μου προσφέρει.
Γενικά, στα διηγήματα, υπάρχουν δύο τρόποι ανάγνωσης. Είτε διαβάζεις απλά για να περάσεις την ώρα σου, είτε διαβάζεις και κάνεις παύση για να συνδεθείς και να αφομοιώσεις όσα διάβασες και στη συνέχεια να καρπωθείς μέρος των προσφορών του δημιουργού.
Ευελπιστώντας ότι θα ακολουθήσετε την δεύτερη και φυσικά πιο δύσκολη οδό ανάγνωσης, θα μοιραστώ μαζί σας τη δική μου συγκομιδή καρπών από το «δέντρο» της Σίσσυς Αγγελάκου με απώτερο σκοπό να αποτελέσουν εφαλτήριο και για εσάς.
Κατέληξα ότι η πιο σκληρή φυλακή, είναι εκείνη του μυαλού μας.
Επίσης, όταν παλεύεις με Ερινύες, με δαίμονες κρυφούς, όση δύναμη και αν έχεις, πάντα έχεις ανάγκη από περισσότερη...
Φτώχεια. Πώς να την κάνεις φίλη σου, πώς να την παρακάμψεις, πώς να τη τιθασεύσεις;
Ξέφτια από έρωτες, ζωές κενές, αδιάφορες και διαφορετικές. Για πόσο θα καταφέρνουν να ενώνουν ένα άνευρο ζευγάρι;
Νερό. Αν και πολύτιμο, είναι ύπουλο, ικανό και ισχυρό μέχρι και να σε πνίξει.
Δώδεκα. Ας μην αργήσει άλλο το παράλογο τηλεφώνημα...
Αχ αυτός ο θάνατος. Ποιος είναι σε θέση να μας δώσει κουράγιο μήπως και καταφέρουμε να συμφιλιωθούμε μαζί του έστω για μια στιγμή;
Η έλλειψη κοινού σημείου επαφής μεταξύ τον ανθρώπων, τολμώ να πω ότι είναι χειρότερη από τη μούχλα.
Υπάρχει ένα τζακ ποτ που κληρώνει Altzheimer και συνοδεύεται από την αδυναμία να διαχειριστείς τα κέρδη του.
Αν δεν κάνουμε και λίγη πλάκα, δύσκολα περνούν οι ατέλειωτες ώρες μέσα σε έναν θάλαμο στον οποίο είσαι καταδικασμένος να ζεις.
Μάλλον δεν είναι επιλήψιμο μια μαμά ενός αυτιστικού παιδιού να ζηλεύει μια ζωή διαφορετική από τη δική της.
Μονάχα όταν χάσουμε κάτι απαραίτητο από τη ζωή μας, κάτι απαραίτητο και ζωτικής σημασίας, είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε την αξία του.
Η απώλεια ποτέ δεν θα γίνει φίλη μας, όσο κι αν προσπαθήσουμε, με όποιο μέσο κι αν παλέψουμε.
Χέρια καθαρά, δουλεμένα, τραχιά και κουρασμένα, αναζητούν ελπίδα και χαμένα όνειρα.
Όταν μια αγάπη ανεβεί απότομα από το υπόγειο στο ρετιρέ, χάνεται, ξεθυμαίνει, πνίγεται και πεθαίνει.
Αν δεις έναν καρκινοπαθή να χορεύει σε έναν κατά δικό του τρελό ρυθμό, να ξέρεις ότι μονάχα εκείνος ακούει μουσικές που δε μοιράζονται.
Ανάμεσα στις λέξεις στριμώχτηκαν ενοχές, νύχτες που δύσκολα ξημερώνουν, φοβίες, η έλλειψη αγάπης, ένα άδυτο σκοτάδι, δειλές ή και όχι ελπίδες, μια άφεση, ένας ανείπωτος πόνος, ήττες, οι στοχασμοί, πληγές κακοφορμισμένες, ζωές γεμάτες τραύματα, όνειρα που έμειναν για πάντα μετέωρα, μια αυγή που δεν ήρθε, ένας ήλιος που δεν έδυσε, μυαλά που κρατούν δέσμιους τους κατόχους τους αλλά και ψυχές που ακόμα ταλαντεύονται.
Τι λες αξίζει τον κόπο να τα ανακαλύψεις;
Η Σίσσυ Αγγελάκου καταγράφει λεπτομέρειες, δραπετεύει με τις λέξεις, επιβιώνει με τη μουσική. Το διήγημά της Ο Γιάννης βραβεύτηκε στον διαγωνισμό διηγήματος του Ιανού για το έτος 2020. Το διήγημά της Η μούχλα βραβεύτηκε στον διαγωνισμό μικρής φόρμας των εκδόσεων Γραφή για το έτος 2022. Έχει συμμετάσχει σε έξι συλλογικές εκδόσεις: Αθήνα - Μόναχο, Τόσο μακριά - Τόσο κοντά, Σε δωμάτια που ζουν οι λέξεις, Η λέξη, η σκιά μου [ανθολόγηση Διονύση Μαρίνου, εκδόσεις Βακχικόν], Ημερολόγια καραντίνας [εκδόσεις Ιανός], Σαν βγω από αυτή τη φυλακή [εκδόσεις Γραφή].
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:Ένας άντρας σέρνει τη λύπη του σε σκοτάδια και ερημιές. Μια γυναίκα ζητάει παράταση για να μάθει να κλαίει. Μια μητέρα κατασκευάζει την απώλεια που θα αντέχει. Ένα παιδί αναζητά ένα σύστημα χαράς. Μια κόρη στήνει έξοδο κινδύνου. Πόσα πράγματα λέγονται στη σιωπή; Τι θα κάναμε αν έπρεπε να διαλέξουμε τον θάνατό μας; Στερεύουν τα δάκρυα όταν στερέψει η μνήμη;
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
