Ακόμα ένα αξιόλογο αστυνομικό μυθιστόρημα από τον Τάκη Νταλάκο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, ο οποίος καθιερώνεται σιγά σιγά ως εκπρόσωπος του είδους. Επίσης, σαν να καθιερώνεται και ως ένας συγγραφέας που επιλέγει ιδιαίτερους τίτλους, που εξάπτουν τη φαντασία και χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση· όπως τότε με το Μακροβίπερα. Όπως και σε εκείνο, έτσι και στο ΝοΜοΦοβία, ο ερευνητής Χάρης Λουκάς καλείται να βρει την άκρη σε μια υπόθεση ασφαλιστικής απάτης ή, για να ακριβολογούμε, σε μία μυστήρια υπόθεση που μυρίζει απάτη, έγκλημα και φόνο!
Φυσικά η ιστόρηση δεν μένει μόνο σε αυτό. Απλώνεται σε διάφορες δολοφονίες χωρίς ίχνη, σε διαπλοκή ανάμεσα σε αντισυμβατικούς χαρακτήρες και στον υπόκοσμο, σε μοιραίες δυναμικές γυναίκες... ε, και σε πολύ καπνό, καφέ και αλκοόλ. Η νομοφοβία (το σύνδρομο στέρησης του κινητού τηλεφώνου) μπλέκεται δημιουργικά με τους Ολυμπιακούς αγώνες, το διαδίκτυο, τη Γυψέλη, το Μουσείο της Ακρόπολης, το σκάκι, το Βερολίνο και άλλα και όλα μαζί με μερικούς ιδιαίτερους, πλήρως σκιαγραφημένους, χαρακτήρες.
Το σύνολο είναι ενδιαφέρον από κάθε άποψη και μάλιστα γίνεται πιο ενδιαφέρον όσο εισχωρείς στον κόσμο που έπλασε ο κύριος Νταλάκος. Πρόκειται για αστυνομικό [καταχρηστικός ο όρος αφού στο μυθιστόρημα η αστυνομία δεν έχει καμία παρουσία, δεν εξιχνιάζει εγκλήματα ούτε κυνηγάει τους παραβατικούς· από την άλλη ούτε ο όρος ντετέκτιβ στόρι ταιριάζει επακριβώς] με νουάρ πινελιές που διαθέτει δυνατή πλοκή, ωραία αφήγηση και συνεχείς εξελίξεις. Οι τελευταίες δεν προχωρούν απλώς την υπόθεση, ούτε απλά υπόσχονται αποκαλύψεις! Πέρα του ότι πραγματοποιούν αυτό που υπόσχονται, είναι ανατρεπτικές και σημαίνουσες για τη δολοπλοκία της μυθοπλασίας.
Υπάρχει παλμός στην αφήγηση και κάποιοι πολύ ξεχωριστοί χαρακτήρες, κάπως νουάρ και ιδιαίτεροι, όπως αξίζει σε ένα τέτοιο βιβλίο. Υπόγεια πλάσματα, που ζουν στο σκοτάδι, καταστροφικοί ήρωες κι αντισυμβατικοί, ό,τι πρέπει για το είδος του, που προκαλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Οι νυχτερίδες βγαίνοντας από τη φωλιά τους, πετούν πάντοτε προς τα αριστερά.
Έχει και χιούμορ. Ξέρετε, το χιούμορ βοηθά πάρα πολύ στις αστυνομικές ιστορίες, τις περιπέτειες τέτοιας υφής ή στα ντετέκτιβ στόρις, όπως και στα νουάρ. Εδώ το χιούμορ είναι πιο σκοτεινό και μαύρο και κάπως ειρωνικό, όμως πολύ γόνιμο για την ιστόρηση και έξυπνο.
Ένα άξιο βιβλίο που γίνεται καλύτερο όσο διαβάζεις και εδραιώνει τον συγγραφέα του ως αστυνομικό μυθοπλάστη. Παράλληλα, εδραιώνει και τον ήρωά του, τον Χάρη Λουκά, ως έξυπνο, εύστροφο και ευπροσάρμοστο ερευνητή και σε βάζει να περιμένεις για την επόμενη υπόθεσή του.
Ο Τάκης Νταλάκος γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα, με παρενθέσεις τα μικρά ή μεγάλα ταξίδια του στο εξωτερικό. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε πολιτιστικά έντυπα. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα αστυνομικά μυθιστορήματά του Τρίλημμα (2019) και Μακροβίπερα (2021)και ΝοΜοΦοβία (2024).
