Τρία βιβλία, τρεις ποιητικές συλλογές που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Βακχικόν από τρεις άξιους δημιουργούς.
Η συλλογή του Γιάννη Σ. Αναστασόπουλου Ηλιοτρόπιο ονείρων είναι το τελευταίο στη σειρά βιβλίο που διάβασα και, παρά το φωτεινό του εξώφυλλο και τον λουλουδιασμένο του τίτλο, έχω να σημειώσω πως αισθάνθηκα μια νουάρ ατμόσφαιρα καθώς το εξερευνούσα. Νύχτες στην πόλη, υγρές εικόνες, σοκάκια ερημικά τις μικρές ώρες που η –υπόλοιπη– πόλη κοιμάται, τα φώτα του λιμανιού, τα ανήλιαγα υπόγεια, τα μουχλιασμένα δωμάτια, η αιθυλική αλκοόλη στο αίμα, τα ημίφωτα μπαρ, ένας καστανάς στη γωνία... κι από πάνω ένα φεγγάρι ασημένιο κι ακολούθως, συναισθήματα όπως η μοναξιά, η απομόνωση, η μελαγχολία, ό,τι χάθηκε/χάσαμε, οι πληγές...
Όταν θα γράψει μες στις γκρίζες, σκοτωμένες μέρες / κρύβονται κόκκινα καπέλα [...] αρκεί να ξυπνήσει η ψυχή σου / και τα βλέπεις βλέπω κι εγώ ότι αφήνει μια υπόσχεση, ένα χάδι ελπιδοφόρο για το μη τελεσίδικο. Εκεί μέσα –ίσως/το πιθανότερο– βρίσκονται τα όνειρα (του).
Θέλω πριν χαθούμε να συναντηθούμε,να 'ναι βράδυκαι το τραπέζι να 'χει ψωμί και κρασί.
Όμορφος δημιουργός, με το βλέμμα στραμμένο στον άνθρωπο και την ψυχή.
Ο Γιάννης Σ. Αναστασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλη του 1967. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και παρακολούθησε μαθήματα στο πρόγραμμα Οικονομικών του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κύπρου. Εργάστηκε ως λογιστής. Γράφει, κυρίως ποίηση, από μικρός. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Τα ρόδα των σκουπιδιών (2004), Το πέρασμα στη σιωπή (2008), Κήποι στη θάλασσα (2013) και Ο Παράδεισος είναι μια απέραντη ζεστή φωλιά… (2022). Το Ηλιοτρόπιο ονείρων είναι η πέμπτη ποιητική συλλογή του.
Αν ένα πλάσμα πάνω στη γη μπορεί να συμβολίσει περισσότερο τα πιο άγρια ζωώδη ένστικτα τότε αυτό είναι ο λύκος. Η Αγγέλα Καϊμακλιώτη, στη συλλογή της Λυκόσκυλα δημιουργεί έργα πολλαπλών αναγνώσεων κι αυτό επειδή, αρκετές φορές, αυτό που εισπράττεις εξαρτάται από το τι βάζεις στη θέση ή πώς εξηγείς την παρουσία του λύκου. Και του σκύλου, του αλόγου, του φιδιού, της κουκουβάγιας, του κόι, της γάτας, του τζίτζικα, του γλάρου... Όλα αυτά –ενδεχομένως κι άλλα που δεν τα θυμάμαι– τα πλάσματα απαντώνται στους στίχους με καθένα να έχει έναν ειδικό ρόλο και μια σημειολογία πολύ συγκεκριμένη, αντίστοιχη του χαρακτήρα και της φύσης του.
Ξέρετε όμως και τι άλλο πρωτοστατεί σε αυτές τις σελίδες; Η μάνα, η μήτρα! Αρχέγονο ένστικτο κι αυτή κι αν μιλάμε και για τη μάνα γη, ε τότε μιλάμε για την αρχή όλων μας. Τέλος, πρωτοστατεί και το λευκό. Το λευκό, που ως χρώμα, συμβολίζει το φως, την ελευθερία και την αγνότητα.
Όλα αυτά τώρα βάλτε τα μαζί και παράλληλα βάλτε και μία πένα που διαπερνά το κέλυφος, την επιφάνεια, διεισδυτική και γήινη.
Η Αγγέλα Καϊμακλιώτη γεννήθηκε το 1967 στην Αμμόχωστο. Είναι κάτοχος Πτυχίου Παιδαγωγικών και Μεταπτυχιακού Τίτλου (ΜΑ) στην Εκπαιδευτική Ηγεσία και Πολιτική. Είναι διευθύντρια σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης, πρόεδρος της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας και αριστίνδην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Πολιτιστικής Δημιουργίας για Παιδιά και Νέους. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και μια συλλογή διηγημάτων μεταξύ των οποίων και τη συλλογή Οι πικροδάφνες θέλουν κούρεμα. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά, σερβικά και αγγλικά. Έχει πλούσια συμμετοχή σε ανθολογίες ποίησης και λογοτεχνικά περιοδικά. Τα Λυκόσκυλα είναι η έκτη ποιητική συλλογή της.
Η τρίτη συλλογή, ο Ίμερος, της Μαίρης Χάψα αποτελείται από χαϊκού. Προφανώς είναι η πιο ερωτική συλλογή εκ των τριών και προφανώς ξεχειλίζει από πάθος, πάθη, πόθους, ερωτισμό ή ερωτική έλξη και ό,τι άλλο σχετικό μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Ξέρετε κάτι; Πέρα από τα αναμενόμενα που θα δείτε γραμμένα εδώ κι εκεί και που θα μιλάνε για ορίζοντες, αισθήσεις, αισθησιασμό, φιλί, κορμί κ.ο.κ. όταν η ερωτική ή η αισθησιακή ποίηση συνδυάζεται με το χαϊκού, κατά τη γνώμη μου, δημιουργείται μια πολύ σωστή συνθήκη. Το χαϊκού μπορεί να υποστηρίξει στην ελληνική γλώσσα τον ίμερο, με ό,τι αυτός συνεπάγεται, καθώς δεν υπάρχει καμία ανάγκη για εξηγήσεις, ανάλυση, επέκταση κ.λπ. Έτσι, τούτη η λακωνική φόρμα μπορεί να «αναπνεύσει» σε αυτό το πεδίο και ο δημιουργός που δεν αγαπά τα μακροσκελή κείμενα να συμπυκνώσει νοήματα χωρίς να χάσει εντάσεις.
σαν αέναοποτάμι ο Ίμεροςγεννά φαρέτρες
Τα αφαιρετικά σκίτσα που συνοδεύουν τα κείμενα –μια τόσο αφαιρετική ποιητική φόρμα ταιριάζει γάντι με την αφαιρετική εικονοπλασία– είναι του Βασίλη Καψή.
Η Μαίρη Χάψα, µε καταγωγή από τη Χαλκιδική, ζει στον Άσσο Κορινθίας και εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο Κρήτης και έκανε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκοτία (MSC in Classics). Έχει ανακηρυχθεί διδάκτωρ κλασικής φιλολογίας από το Πανεπιστήµιο Πατρών µε διδακτορική διατριβή στον Οµηρικό ύµνο στην Αφροδίτη (V) με άριστα και από τον Δεκέμβριο του 2023 εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στη Σχολή Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Από το 2008 παραδίδει εργαστήρια Δημιουργικής γραφής σε παιδιά και εφήβους, σε συνεργασία µε διάφορους φορείς ενώ παράλληλα είναι επιστημονικός συνεργάτης της συστηματικής ανασκαφής στην Αρχαία Τενέα, δημιουργώντας εκπαιδευτικά πολιτιστικά προγράμματα για μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και για φοιτητές αρχαιολόγους. Είναι ποιήτρια και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Έργα της: Αγλαά άποινα (ποίηση, εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011), Το βραβείο του Αλτερίνου (παραμύθι, εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα, 2006), δύο ακόμη χριστουγεννιάτικα παραμύθια, ένα θεατρικό έργο λαογραφικής θεματικής (2018) και η μεταφραστική επιμέλεια του βιβλίου Εικαστικές ματιές Αrtistic Sights (έκδοση της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Κορινθίας, 2002). Επίσης έχει συμμετάσχει στη συλλογική ποιητική έκδοση Cundu Luna Vini (2017), σε διεθνή και πανελλήνια εκπαιδευτικά συνέδρια και σε δύο ομαδικές εκθέσεις καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Ως στιχουργός έχει γράψει τραγούδια για μουσικοθεατρικές παιδικές παραστάσεις (έκδοση cd το 2016 σε συνεργασία µε το Σύγχρονο Κορινθιακό Ωδείο). Είναι μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Παγκορινθιακού Λογοτεχνικού Μαθητικού Διαγωνισμού και μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ο Ίμερος είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή της.