Χρήστου Ντικμπασάνη
Ποτέ δεν επιζητήσαμε αυτή τη ζωή
Ακόμη και ο θάνατος
αν έρθει, θα έρθει ακάλεστος,
σέρνοντας με το ζόρι πίσω του
το τρικέφαλο σκυλί του αμετάκλητου
των χαμένων ονείρων μας
που αιώνες τώρα ακροβατούν ανάμεσα
στη φθορά του χρόνου
και στον ρόγχο της ελπίδας
Μα ο ατελής θεός που ζει μέσα μας
έχει πεθάνει προ πολλού
και ας φτερουγίζει κάθε φορά που αντικρίζει
τη φευγαλέα σκιά της ωραιότητας και της αλήθειας
Ούτε στους μύθους πιστέψαμε ποτέ
και ας ήταν μια έξοδος φυγής,
μια κερκόπορτα για τους πόθους
που καθημερινά μας πολιορκούσαν
Τώρα το θλιμμένο πρόσωπό μας βυθίζεται
στο σκοτάδι της αιώνιας νύχτας
και των προδομένων προσδοκιών μας
που σα γυμνές χορεύτριες
χορεύουν μπροστά στα μάτια μας
μα δεν μας επιτρέπουν να τις αγγίζουμε
Δεν ξημερώνει πια
Καινούργια αυγή
δεν φαίνεται στον ορίζοντα
Ακόμη και η μοίρα μας ξέμαθε να τραγουδάει
άσματα της ευτυχίας και του ανέλπιστου
Όλα είναι σκοτεινά και αβέβαια
μέσα στις ανούσιες και αδιάφορες ημέρες μας
Μόνο ένα μικρό άστρο
στα βάθη του ένδον μας Σύμπαντος
λαμπυρίζει χλομό και αδύναμο,
προσκαλώντας μας να ζωντανέψουμε το φως του
με την τελευταία σπίθα που αργοσβήνει μέσα στην ψυχή μας
Εμείς όμως ανίδεοι, απέλπιδες, φοβισμένοι
λογαριάζουμε πολύ τη μοναξιά και την απόσταση
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Φωτεινής Χαμιδιέλη