Τα τρία μυθιστορήματα, που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Έξη, μπορούν να μας χαρίσουν όμορφες αναγνωστικές στιγμές. Μας συντροφεύουν με τις ιστορίες και τις ηρωίδες τους ανά πάσα στιγμή αφού πρόκειται για ευκολοδιάβαστα βιβλία με ρέουσα πλοκή.
Στο μυθιστόρημα της Βάσως Γαλάνη Μονάχα γιατί σ' αγάπησα έχουμε την αισθηματική ιστορία ανάμεσα στον Πέτρο και τη Δανάη. Εκείνη είναι μια πληγωμένη ύπαρξη που βρίσκει εργασία στην εταιρεία εκείνου ενώ μια τυχαία συνάντησή τους φτάνει για να ξυπνήσει τον μεγάλο, τον κατακλυσμιαίο έρωτα. Αυτός ο έρωτας θα αποτελέσει δοκιμασία για το ζευγάρι όπως και για τον περίγυρο. Και ναι, πρόκειται για δραματικό ανάγνωσμα που θα αναδείξει πτυχές, όμως παράλληλα θα αναδείξει τη μέγιστη διαπίστωση του πόσο παράταιρο είναι να ζεις μακριά από εκείνον που σου χαρίζει την ευτυχία. Άραγε, θα τα καταφέρουν;
Το φως δύο ματιών που κουβαλάνε πόνο,
το κρασί που ενώνει δύο ανθρώπους με διαφορετικές διαδρομές,
το μεθύσι που προκαλεί η συνάντησή τους
είναι τα χρώματα που ζωγραφίζουν μια ιστορία γεμάτη ανατροπές,
αβεβαιότητα και μεγάλες αλήθειες.
Στο μυθιστόρημα της Αφροδίτης Σαββίδη Αν όλα ήταν αλλιώς θα γνωρίσουμε την Ελπίδα και τον Παύλο. Ένας έρωτας που δοκιμάζεται από το άδικο μίσος των οικογενειών τους που έχει ως αποτέλεσμα τον ξενιτεμό εκείνης. Ένα άλμπουμ με φωτογραφίες ξυπνά αναμνήσεις μιας ζωής, καλές και κακές, και μαζί ξυπνά και τις μνήμες από τον Πόλεμο και τον Εμφύλιο.
Αιματοκυλίστηκε ο τόπος άδικα. Χύθηκε αδερφικό αίμα. Χάθηκαν τόσες ζωές. Και μήπως ειρήνεψαν οι καρδιές μας; Μήπως έσβησε το μίσος; Αυτό σύρθηκε σαν το ερπετό πιο βαθιά μέσα μας, γιατί το αίμα που χύθηκε το θέριεψε.
Η ιστορία της Ελπίδας είναι μία από αυτές τις ιστορίες που δίνουν δύναμη στον άνθρωπο να διεκδικήσει τη ζωή που θέλει με τρόπο διδακτικό και ταυτόχρονα αναδεικνύει τις συνέπειες του απύθμενου μίσους των ανθρώπων που δεν βλέπουν τίποτα πέρα από αυτό. Το πόσο λάθος είναι αυτό το «κλείδωμα» σε μία συνθήκη που τυφλώνει την κρίση και οδηγεί σε καταστροφικές ενέργειες και συνέπειες· κι εδώ είναι που, μέσω του μικρόκοσμου μιας οικογένειας, γίνεται ένας γόνιμος παραλληλισμός με τον Εμφύλιο.
Στους Πέντε χειμώνες της Ευγενίας Βουτσινά-Βασιλειάδου κάνουμε ένα νοερό ταξίδι στη Σμύρνη του 1920, ελάχιστα έτη πριν την καταστροφή. Κι αφού περιπλανηθούμε στις συνοικίες της εποχής, θα ζήσουμε τον όλεθρο παρέα με την Εριέττα, μια καλομεγαλωμένη αρχοντοπούλα, που θα χάσει τα πάντα όπως όλοι και θα κληθεί από τη μοίρα της να παλέψει για την επιβίωσή της.
Μέσα από την ιστορία της ηρωίδας, φυσικά, αναβιώνουμε τις οδυνηρές στιγμές της Καταστροφής που όλους –λίγο πολύ– μας έχουν αγγίξει όπως και τις συνέπειες αυτής για αυτούς που αναγκάστηκαν σε άτακτη φυγή, που έχασαν τα πάντα, που ξεκίνησαν από το μηδέν παλεύοντας για τη ζωή τους και που διεκδίκησαν μια συνέχεια έχοντας πάντα μέσα τους την όμορφη Σμύρνη ως εκείνη τη ματωμένη χαμένη πατρίδα.
Τρεις δραματικές ιστορίες και τρεις ηρωίδες που, μέσα από διαφορετικές συνθήκες και διαδρομές, διεκδικούν τη ζωή που επιθυμούν και τους αξίζει, ενώ όλες έχουν ένα απωθημένο. Ποιο θα είναι το τίμημα; Θα τα καταφέρουν;
