Το είχα δει παλιά, με τον τίτλο Παλιοί καιροί. Λίγο αφού ξεκίνησαν οι Άλλες εποχές στο θέατρο Λευτέρης Βογιατζής κατάλαβα ότι είναι η ίδια υπόθεση με εκείνο που είχα παρακολουθήσει τότε. Άλλος τίτλος, ίδιο νόημα, στο είδος του Χάρολντ Πίντερ, που καταπιάνεται με τις σχέσεις των ζευγαριών, τα μυστικά που δεν λέγονται, με ανθρώπους που αγαπιούνται ξεχνώντας το παρελθόν μέχρι που εμφανίζεται να τους στοιχειώσει.
Έτσι, σε ένα αγαπημένο ζευγάρι, τον Ντίλι και την Κέιτ, σε ένα προάστιο της Αγγλίας, ένα ησυχαστήριο δίπλα στη θάλασσα... θ' αλλάξει η καθημερινότητά τους με την επίσκεψη μιας παλιάς φίλης και συγκάτοικου πριν από είκοσι χρόνια τής Κέιτ, της Άννας. Η Άννα τα αλλάζει όλα από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Μια περίεργη σχέση φαίνεται μεταξύ των δύο γυναικών που γίνεται αμέσως αντιληπτή από τον Ντίλι. Η Άννα ξέρει πτυχές της Κέιτ που ο Ντίλι δεν ξέρει και ένας αισθητός κίνδυνος παρουσιάζεται ξαφνικά με την κατά πρόσωπο διεκδίκηση της Κέιτ από τον Ντίλι και της Άννας.
Η Κέιτ θυμίζει αερικό, ένα πλάσμα που φαίνεται να ζει μεταξύ δύο κόσμων. Και στιγμές κι από τους δύο κόσμους γνωρίζει καλά η Άννα.
Υπάρχει ένταση, ερωτισμός, αγάπη και θλίψη. Ανταγωνισμός, θυμός, άρνηση και τέλος εξιλέωση. Μυστικά θαμμένα που αποκαλύπτονται, που η ανάγκη θα τα κάνει να εμφανιστούν.
Ο θεατής στα χέρια του Χάρολντ μπορεί να υποθέτει τα πάντα ελεύθερα, όλα είναι δυνατά σε αυτή την ιστορία.
Η Δέσποινα Κούρτη, ο Δημήτρης Αλεξανδρής και η Ερατώ Πίσση προσφέρουν μια πολύ δυνατή παράσταση, που δημιουργεί έντονα συναισθήματα με στιγμές χιούμορ και θλίψης, και που από την αρχή μέχρι το τέλος δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα.
Καταπληκτικές οι ερμηνείες και από τους τρεις ηθοποιούς, σε μια υπέροχη παράσταση που χάρηκα πολύ που την παρακολούθησα. Δεν βρήκα πουθενά κενό, λάθος, κάτι που θα αποτελούσε το ελάττωμα, που δεν θα της έδινε το άριστα.
Συγχαρητήρια στους ηθοποιούς αλλά και στη μετάφραση από την Έλσα Ανδριανού και την σκηνοθεσία του Άρη Τρουπάκη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
