Μερικές φορές η έμπνευση έρχεται από κει που δεν το περιμένεις, από μια απλή σκέψη ή τους βαθύτερους φόβους μας, που παραμένουν κουλουριασμένοι στο υποσυνείδητο μέχρι τη στιγμή που κάτι ή κάποιος θα τους προκαλέσει να επιτεθούν. Έτσι και στην περίπτωση του Λαρισαίου συγγραφέα Δημήτρη Στατήρη, ένας υποχθόνιος φόβος, ένας φόβος που καραδοκεί σε κάθε άνθρωπο που εκφράζεται μέσα από τη συγγραφή, τον οδηγεί να ασχοληθεί με μια απίθανη ιστορία, η οποία αντικατοπτρίζει τις δικές του ανησυχίες.
Τι θα γινόταν αν ένας συγγραφέας έχανε το μοναδικό αντίγραφο του βιβλίου του που επρόκειτο να εκδοθεί; Ο πυρήνας μέσα μου είναι μια εξαιρετική νουβέλα και ο Στατήρης προσπαθεί να κάνει κατάδυση σε υπαρξιακές ανησυχίες, ακολουθώντας το συγγραφικό ορμέμφυτό του, δίχως βερμπαλισμούς, δίνοντας στον αναγνώστη μια περιπέτεια με καταιγιστικό ρυθμό, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον.
Ο συγγραφέας επιλεγεί να παντρέψει πρωτοπρόσωπη αφήγηση με ενεστώτα χρόνο ανεβάζοντας τον βαθμό δυσκολίας, χωρίς να καταφεύγει σε εύκολες τυποποιημένες τεχνικές για να κάνει ευκολότερη τη διαδρομή προς το φινάλε, αλλά εμπιστεύεται τη λιτή ρεαλιστική γραφή του κάνοντας την ανάγνωση εύληπτη και ευχάριστη. Αποφεύγει τις φιλοσοφικές φλυαρίες, στρέφει την προσοχή και το ενδιαφέρον του στο ταξίδι αναζήτησης του πρωταγωνιστή του αφήνοντας αλληγορίες και διάσπαρτα κομμάτια παζλ για να τα ενώσει ο καθένας ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή του.
Ο πυρήνας μέσα μου έχει κινηματογραφική –νουάρ– υφή και ο Δημήτρης Στατήρης, εκτελώντας χρέη σκηνοθέτη, στήνει την κάμερά του πίσω από φυλλωσιές και σχάρες υπονόμων, στο ταβάνι και τη γωνία κλειστοφοβικών δωματίων, κάνει κοντινά στα γυμνά κορμιά χωρίς να γίνεται χυδαίος, πολλές φορές κρατάει την κάμερα ανά χείρας και ακολουθεί τον ήρωά του σε ένα κουνιστό μονοπλάνο ολοκληρώνοντας την ρεαλιστική αίσθηση που κατάφερε να χτίσει από την αρχή.
Μέσα από την αναζήτηση του συγγραφέα της νουβέλας, ο Στατήρης, αφήνει μικρές κοφτές δόσεις και του δικού πραγματικού κόσμου. Γίνεται αντιληπτή η ανάβασή του από το σκοτάδι στο φως, από το χθες στο σήμερα, η αίσθηση ότι και ο ίδιος βίωσε μια εσωτερική μάχη μέσα του πριν ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στη ζωή και την κοινωνία του «φαίνεσθαι», μέχρι να ανακαλύψει την δική του Ιθάκη.
Ο Δημήτρης Στατήρης είναι ένας ευγενικός και καλοπροαίρετος καλλιτέχνης, αγαπάει αυτό που κάνει, νιώθεις την αφοσίωσή του και την προσπάθεια (που οφείλει να καταβάλλει κάθε άνθρωπος) για να γίνει καλύτερος διανθίζοντας τους ορίζοντές του.
Μέσα από τις ιστορίες του επικοινωνεί με τους αναγνώστες, η συγγραφή δαμάζει το ατίθασο άτι της έμπνευσής του καταφέρνοντας να αφήσει πίσω του ένα όμορφο και αγνό έργο τέχνης, το οποίο έχει να πει πολλά για τον πυρήνα μέσα του. Του ιδίου και του ήρωά του...
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η νουβέλα του Δημήτρη Στατήρη Ο πυρήνας μέσα μου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Υπόθεση:
Ένας μεσήλικας γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα ξεκλέβοντας χρόνο από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητάς του. Εργάζεται ως καθηγητής σε ένα σχολείο. Όταν τελικά ολοκληρώνει το μυθιστόρημα, το θερμό ενδιαφέρον ενός εκδότη τον οδηγεί σε ένα μπαρ για να τα πιει και να χαρεί την επιτυχία του. Όμως το παρακάνει, μεθάει και την επόμενη μέρα συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει το μοναδικό αντίγραφό του. Έτσι ξεκινάει μια περιπέτεια περιπλάνησης για να βρει πού μπορεί να βρίσκεται και ποιος μπορεί να το έχει. Προσπαθεί να εντοπίσει σημάδια και ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν να θυμηθεί τι μπορεί να συνέβη το προηγούμενο βράδυ. Στην πορεία έρχεται αντιμέτωπος με υπαρξιακά και ηθικά διλλήματα που αφορούν τόσο τον ίδιο του τον εαυτό όσο και την οικογένειά του, καθώς καλείται να επιλέξει και να θέσει προτεραιότητες που μπορούν να επηρεάσουν τις ζωές όλων. Ποια είναι τα όρια του καθενός και πότε καταλαβαίνει ότι τα ξεπέρασε;
Ο Δημήτρης Στατήρης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1985. Σπούδασε μηχανολογία. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, και έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων Ο σολίστ και άλλα πεζά (Θράκα, 2016), Ξένοι στην κόψη (Σμίλη, 2018), Προτομές (Σμίλη, 2020) και τη νουβέλα Εκεί που η όραση περισσεύει (Θράκα, 2022).
