Η ταινία της χρονιάς, το «Oppenheimer», σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή Κρίστοφερ Νόλαν, κατάφερε να κερδίσει συνολικά εφτά Βραβεία Όσκαρ (Καλύτερης ταινίας, Καλύτερης σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού ρόλου, Β' Ανδρικού ρόλου, Καλύτερης κινηματογράφησης, Καλύτερου μοντάζ και Πρωτότυπης μουσικής επένδυσης). Πρωταγωνιστούν οι: Κίλιαν Μέρφι, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Έμιλι Μπλαντ, Ματ Ντέιμον κ.α. Το «Oppenheimer» ξεπέρασε σε εισπράξεις τα 900 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως καταφέρνοντας να εισχωρήσει στη λίστα με τις 100 εμπορικότερες ταινίες όλων των εποχών.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν δεν αλλάζει εύκολα συνθέτες για τις ταινίες του. Συνεργάστηκε με τον Ντέιβιντ Τζούλιαν στα: «Memento» (2000), «Insomnia» (2002) και «The Prestige» (2006). Το 2005 ξεκίνησε η επιτυχημένη συνεργασία του με τον βετεράνο Χανς Ζίμερ για την τριλογία «The Dark Knight» και έκτοτε δούλεψαν μαζί στο εξαιρετικό «Inception» (2010), το ιδιαίτερο «Interstellar» (2014) και το ατμοσφαιρικό «Dunkirk» (2017). Όταν το 2020 ο Χανς Ζίμερ αρνήθηκε να γράψει τη μουσική υπόκρουση της νέας του ταινίας «Tenet» λόγω των δεσμεύσεων που είχε για το «Dune» (του Ντένις Βιλενέβ), ο επιτυχημένος σκηνοθέτης στράφηκε προς τον Σουηδό Λούντβιχ Γιόρανσον, ο οποίος συνέθεσε ένα ικανοποιητικό –και οχληρό σε σημεία– σάουντρακ.
Το 2018 ο Λούντβιχ Γιόρανσον κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ Πρωτότυπης μουσικής για την ταινία «Black Panther» ενώ το 2019 έγραψε ενδιαφέρουσα μουσική για τη σειρά «The Mandalorian». Το 2023, όμως, ήταν αναμφισβήτητα η χρονιά του, όχι μόνο επειδή θα του έφερνε το δεύτερο Όσκαρ και θα συνεργαζόταν για ακόμη μια φορά με έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες, αλλά επειδή θα έγραφε το καλύτερο σάουντρακ της μέχρι τότε καριέρας του.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν ζήτησε από τον Γιόρανσον να χρησιμοποιήσει βιολί για το κύριο θέμα, για να απεικονίσει μουσικά τον χαρακτήρα του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, θέτοντάς του μια ενδιαφέρουσα δοκιμασία. Ο συνθέτης ξεκίνησε να γράφει τη μουσική πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας. Πειραματίστηκε με τους τόνους του βιολιού και των βιμπράτων, κάνοντας ενδιαφέρουσες εναλλαγές από συναισθηματικές και απαλές θωπείες σε νευρωτικά ξεσπάσματα.
Στην προσπάθειά του να εκφράσει με μουσική τα συναισθήματα του ήρωα, ακολουθώντας κάθε κίνησή του με νότες, ο Λούντβιχ Γιόρανσον, συνέθεσε ένα υπέροχο σάουντρακ. Σε πολλά σημεία έδωσε έμφαση στην τονικότητα και την ατμόσφαιρα (υπάρχει διάχυτη ambient υφή σε αρκετά σημεία του άλμπουμ). Τα θέματά του άλλοτε έχουν μια τρυφερή προσέγγιση κι άλλοτε μεταμορφώνονται σε αμείλικτους εχθρούς της ανθρωπότητας, έτοιμα να επιτεθούν με το παλλόμενο μπάσο ή το συνθεσάιζερ.
Η αγχωτική μουσική εντείνει την αγωνία, διογκώνει τον τρόμο κάνοντας καλύτερη την αφήγηση, δίχως να ακολουθεί την τετριμμένη υπερβολική χρήση των πνευστών για να κάνει φιγούρα. Στα μεγαλύτερο μέρος του σάουντρακ επικρατεί έντονη μελαγχολία, μια στυφή ανασφάλεια γι' αυτό που έρχεται... Ανακατεύοντας ορχήστρα με συνθεσάιζερ, ο συνθέτης κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα σε μοντέρνους και κλασικούς ήχους καταφέρνοντας να δημιουργήσει δική του ταυτότητα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το σάουντρακ του «Oppenheimer» ήταν το καλύτερο της χρονιάς και παρότι είχε απέναντί του αξιόλογους αντιπάλους όπως τα: «Indiana Jones and the Dial of Destiny» του Τζον Γουίλιαμς και «Killers of the Flower Moon» του Ρόμπι Ρόμπερτσον, κέρδισε δικαίως τη Χρυσή Σφαίρα, το Grammy και το περιβόητο Όσκαρ.
Ο μαέστρος Άντονι Πάρντερ διεύθυνε την ορχήστρα του Hollywood Studio.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συνθέτης: Ludwig Göransson
Δισκογραφική: Mondo Music
Track listing:
1. Fission
2. Can You Hear The Music
3. A Lowly Shoe Salesman
4. Quantum Mechanics
5. Gravity Swallows Light
6. Meeting Kitty
7. Groves
8. Manhattan Project
9. American Prometheus
10. Atmospheric Ignition
11. Los Alamos
12. Fusion
13. Colonel Pash
14. Theorists
15. Ground Zero
16. Trinity
17. What We Have Done
18. Power Stays In The Shadows
19. The Trial
20. Dr. Hill
21. Kitty Comes To Testify
22. Something More Important
23. Destroyer Of Worlds
24. Oppenheimer
