Η νουβέλα του Γιάννη Λιγνού, μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή που μου πρότειναν το βιβλίο οι εκδόσεις Αγγελάκη. Αποφάσισα να το διαβάσω και χάρηκα για την επιλογή που είχα κάνει.
Ένα βιβλίο γρήγορο, ένα βιβλίο μεστό σε συναισθηματική φόρτιση, ένα βιβλίο για τα λάθη και τις επιλογές, μέσα από την ιστορία ενός άνδρα που διάλεξε να ζήσει κάποιες στιγμές και πλήρωσε το τίμημα που του αναλογούσε.
Κύριος πρωταγωνιστής της ιστορίας των οκτώ δευτερολέπτων είναι ο Βάργκενς. Είναι παντρεμένος με την Άιρις και κάποτε αποτελούσαν το τέλειο ζευγάρι. Ήταν ερωτευμένοι, αγαπημένοι και ανάμεσά τους φώλιαζε η κατανόηση, ο σεβασμός και η ευτυχία.
Ο Βάργκενς θα μας διηγηθεί μια ιστορία και μαζί του θα αντλήσουμε πληροφορίες τόσο για τον ίδιο, όσο και για πρόσωπα που τον περιβάλλουν. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, θα επιδιώξει να συνομιλήσει με τον Θεό, θα δείξει σθένος και τόλμη υποστηρίζοντας τις απόψεις του χωρίς φόβο, άλλοτε θα εναντιώνεται και άλλοτε θα παρακαλεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τον ασπαστεί.
Ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Νορβηγία σε ένα χωριό λίγο έξω από το Όσλο, ένα μοντέρνο γραφείο στο 78ο όροφο ενός κτηρίου, η θελκτική συνεργάτιδα Λίλιθ, ένα δείπνο μια ανοιξιάτικη Τρίτη, ένας υπέρμαχος της ηθικής και της λογικής που βρίσκεται γεμάτος ενοχές και ένας πυρετός που απαιτεί παυσίπονο και φροντίδα είναι μερικά από τα στοιχεία που ξεχώρισαν και κέρδισαν την προσοχή μου.
Θα διαβάσουμε για το ταξίδι στο νησί με τη μεγάλη ιστορία, την Ιθάκη, για το φως τριών κεριών, για τη ρουτίνα μιας εργασιακής καθημερινότητας, την ομοούσια τριαδικότητα που διασπάστηκε από το λάθος ενός εκ των δύο ενηλίκων, αλλά και για ένα καλοκαιρινό αποχαιρετιστήριο πάρτι που θα καταλήξει μοιραίο για κάποιους προσκεκλημένους.
Το Γιν και το Γιανγκ της ζωής του πρωταγωνιστή, μια συνάντηση με εξαιρετικά άσχημη εξέλιξη, μια αποκάλυψη που «σκοτώνει», μια φυγή και λίγο μετά μια ακόμη, ένας διαπληκτισμός με ανεξέλεγκτες εξελίξεις και το φαινόμενο Doppler, κλείνουν την αυλαία με ταχείς ρυθμούς αφήνοντας τον αναγνώστη έρμαιο των σκέψεών του.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Γιάννη Λιγνού, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Η καθημερινότητα [...] πώς θα μπορούσαμε να τη νικήσουμε; Πώς θα μπορούσαμε να μην υποταχτούμε; Δεν φταίει το παιδί, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Δεν φταίει η δουλειά, όπως συνήθως παραπονιόμαστε. Φταίμε εμείς. Όχι ένας από τους δύο, εμείς. Φταίει αυτός που πέφτει θύμα της ρουτίνας και ο άλλος, που δεν τον σώζει πριν είναι αργά...
Ο Βάργκενς παίρνει τις αποφάσεις του, προσπαθεί να δαμάσει τις ενοχές του, δέχεται στωικά την τιμωρία που ο ίδιος επιβάλλει στον εαυτό του και ανοίγει τα φτερά του μετρώντας αντίστροφα από το 8...
Δεν θα προβώ σε λεπτομέρειες, δεν θα αποκαλύψω τίποτα περισσότερο. Θα πω μονάχα ότι η αγάπη για τα αγαπημένα μας πρόσωπο ποτέ δεν σβήνει, η ανάγκη μας να βρεθούμε κοντά τους πολλές φορές θολώνει τη σκέψη και κλείνοντας θα επισημάνω ότι ο χειρότερος, ή καλύτερα ο πιο αυστηρός κριτής μας, είναι ο εαυτός μας. Αν διαβάσετε το βιβλίο, θα αντιληφθείτε καλύτερα την τελευταία μου παράγραφο, κάποιοι θα γίνετε υποστηρικτές της ενόσω άλλοι θα ταχτούν ενάντια.
Δεκτές και οι δύο προσεγγίσεις...
Ο Γιάννης Λιγνός γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1984 και μεγάλωσε στην Αμφιλοχία Αιτωλ/νίας, όπου και τελείωσε το σχολείο. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων, ως Ιπτάμενος, το 2002 και αποφοίτησε το 2006. Στην καριέρα του στην Πολεμική Αεροπορία υπηρέτησε ως πιλότος σε μαχητικά και εκπαιδευτικά αεροσκάφη για 18 χρόνια μέχρι το 2019, όταν και παραιτήθηκε. Ως απόστρατος αξιωματικός ζει στην Αθήνα και από το 2019 πετάει σε ιδιωτική αεροπορική εταιρεία με αεροσκάφη αερογραμμών. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Κάτοχος δύο μεταπτυχιακών. Το πρώτο, με αντικείμενο την Εκπαίδευση Ενηλίκων από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο οποίο πραγματοποιήθηκε έρευνα στη χρήση Εικονικής Πραγματικότητας στα συστήματα εκπαίδευσης των πιλότων και το οποίο ολοκληρώθηκε το 2018. Το δεύτερο είχε ως αντικείμενο τις Διαστημικές Τεχνολογίες, Εφαρμογές και Υπηρεσίες από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου πραγματοποιήθηκε έρευνα πάνω στις ενεργητικές τεχνικές απομάκρυνσης διαστημικών υπολειμμάτων και το οποίο ολοκληρώθηκε το 2022. Έχει εκδώσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, καθώς και ένα κεφάλαιο βιβλίου αμερικανικών Πανεπιστημιακών Εκδόσεων. Είναι λάτρης της μουσικής και της ανάγνωσης βιβλίων. Τα αναγνωστικά του ενδιαφέροντα κινούνται, περισσότερο, στο πεδίο της εκλαϊκευμένης επιστήμης και των μαθηματικών μυθιστορημάτων, καθώς και στο πεδίο της φιλοσοφίας. Το «Οκτώ δευτερόλεπτα» είναι η πρώτη του συγγραφική δουλειά και δημιουργήθηκε από την ανάγκη να εκφραστεί απέναντι σε φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
«Περίεργη ιδέα ο χρόνος. Ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα χωρίς νόημα. Μια ιδέα που αντηχεί μονάχα στο πέρασμα μιας ζωής δίχως ανείπωτη χαρά, δίχως ολοκληρωτική θλίψη. Πώς να μετρήσεις το επόμενο δευτερόλεπτο, αφού ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος ότι θα συνεχίσεις να υπάρχεις στη διάρκειά του; Μια κατ' επίφαση προγραμματισμένη ζωή, μέχρι το τώρα να γίνει παρελθόν και το μέλλον ανάμνηση. Μετράμε το τώρα και ελπίζουμε να ζούμε στο μετά, ενώ το πριν κρατά τόσο, όσο δυνατή είναι η μνήμη μας.
Ευτυχισμένα χρυσόψαρα. Θα έρθει η στιγμή για όλους μας, που το δευτερόλεπτο θα είναι αιώνιο και μόνη πραγματικότητα το παρόν. Ονειρική αλήθεια ή αληθινά όνειρα;
Όπως και να 'χει προσέξτε. Προσέξτε όποια αλήθεια σας φαντάζει ονειρική και όποιο όνειρό σας μοιάζει αληθινό.».
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
