Η ανταλλαγή φόνων, ένας τέλειος φόνος αλλά και οι παρένθετοι δολοφόνοι, είναι φράσεις οι οποίες θα μας απασχολήσουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του σημερινού βιβλίου. Όταν το πήρα στα χέρια μου θεώρησα ότι έχει αρκετά μεγάλη δόση χιούμορ, κάτι το οποίο δεν ισχύει στην πράξη.
Πράγματι, διάβασα για ερασιτέχνες δολοφόνους, που τόλμησαν να διαπράξουν φόνους, που άλλοι πέτυχαν και άλλοι όχι. Χωρίς χιούμορ, με απόλυτη σοβαρότητα, επιχείρησαν, προσπάθησαν, επέλεξαν –ή και όχι– να προβούν στο τέλειο έγκλημα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Τα πρόσωπα της ιστορίας δεν είναι πολλά. Ο Θεόφιλος, η δεύτερη γυναίκα του Ηλιάννα, ο Ιωάννης αλλά και η Τίνα, κρατούν τα σκήπτρα της ιστορίας και μας οδηγούν σε ένα λαβύρινθο άλλοτε συμπτώσεων και άλλοτε αποκαλύψεων ή παραπλανήσεων που καλείται να ξεμπλέξει ο αστυνόμος Αβραμίδης.
Τι λέτε θα τα καταφέρει;
Στην πραγματική ζωή τα πράγματα δεν είναι όπως στα μυθιστορήματα.
Η εσωστρεφής και χαμηλών τόνων Ηλιάννα δεν περνά καλά πλάι στον κτητικό και εγωκεντρικό Θεόφιλο που φυσικά και ο τελευταίος νιώθει να πνίγεται μέσα σε αυτήν τη σχέση. Από την άλλη, ο Ιωάννης, ένας μοναχικός τύπος θεωρεί πως καταπιέζεται από την μέγαιρα μητέρα του, τη θεωρεί υπεύθυνη για τον θάνατο της γυναίκας του και θέλει πάση θυσία να απαλλαγεί από τις Ερινύες του μυαλού του. Τέλος η Τίνα, είναι μια γυναίκα που δεν περνά απαρατήρητη, θυμώνει όταν την στήνουν στα ραντεβού και γνωρίζεται τυχαία με την Ηλιάννα, κάτι που θα της βγει σε καλό.
Οι ήρωες αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, κάποιοι συνδέονται χωρίς να το γνωρίζουν, άλλοι πάλι συνάπτουν διαβολικές συμφωνίες που τους βάζουν σε μπελάδες και πάνω σε αυτήν τη βάση, στηρίζεται ο συγγραφέας και δημιουργεί ερασιτέχνες δολοφόνους χωρίς έλεος.
Η Μαρία που χάθηκε χρόνια πριν στα Λευκά Όρη της Κρήτης κατά τη διάρκεια διακοπών, ο υπέρτατος σκοπός της εξάλειψης ενός προσώπου, τα πιθανά όπλα εκτέλεσης ενός φόνου, ο φόβος για τον ξαφνικό θάνατο, το βιβλίο που στοιχειώνει και φέρει τίτλο «Ξένοι στο τρένο», ο κοντός, πλαδαρός, θρασύς και ενοχλητικός ένοικος του ξενοδοχείου της Βέροιας, αλλά και ένα εξοχικό στην Ερέτρια που πρέπει να εκτιμηθεί η αξία του, ξεχωρίζουν κατά την ανάγνωση, κάνοντας ηχηρό το «παρόν» τους.
Η συνέχεια φιλοξενεί τον αδίστακτο δικηγόρο Απόστολο, μια πτώση από τον 5ο όροφο μιας πολυκατοικίας, ένα μικρό περίστροφο που αλλάζει χέρια λίγο πριν τη χρήση του, μια αναπάντεχη σύμπτωση που επιφέρει αλλαγή σχεδίων, έναν καφέ στον Σείριο αλλά και μια Βουλγάρα που επιδιώκει να επικαρπωθεί την περιουσία της γιαγιάς που προσέχει.
Θα διαβάσουμε για τρεις ενέσεις ευθανασίας ζώων, για το σβήσιμο δακτυλικών αποτυπωμάτων με υγρά διαφημιστικά μαντηλάκια, για δύο άδεια κουτιά ηρεμιστικών, ένα προσωπικό γράμμα, ένα βιβλίο που κρύβει κάτι μεμπτό, μια βόλτα για φαγητό στο Φίλιον, για την αλλεργία στα φιστίκια αλλά και για μια ξεκλειδωμένη πόρτα που ξαφνικά θα βρεθεί κλειδωμένη.
Λένε πως ένα μυστικό παύει να είναι μυστικό όταν το ξέρουν δύο. Και ρωτώ, στην περίπτωση που το ξέρουν τρεις, τι γίνεται;
Δεν απαντώ, θα έχετε την ευκαιρία να καταλάβετε τι εννοώ, όταν διαβάσετε το βιβλίο.
Ένα αφτί που του λείπει ένα τμήμα από την πάνω του πλευρά, ένα όνειρο και μια δεξίωση, μια τραχειοτομή που ίσως λάβει χώρα καταμεσής του δρόμου, η καχύποπτη δημοσιογράφος Ράνια Σπανού, που θέλει να ρίξει άπλετο φως σε μια σκοτεινή κατά την άποψή της υπόθεση, αλλά και μια κρίση πανικού συνοδεία ενός εγκεφαλικού επεισοδίου, φορτίζουν τον αναγνώστη που ήδη αγωνιά και αναζητά απαντήσεις σε πολλά εύλογα ερωτήματα που του γεννιόνται.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Λεωνίδα Ιωαννίδη, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Στη ζωή, αν δεν δοκιμάσεις κάτι, ποτέ δεν θα μάθεις πώς ακριβώς είναι.
Λίγο πριν πέσει αυλαία, θα γίνει μια εν μέρει ειλικρινή εξομολόγηση, θα δημιουργηθούν νέα στρατόπεδα και κάποιοι από τους ερασιτέχνες δολοφόνους θα επιδιώξουν νέες συνομωσίες, θα αγοραστεί μια ποσότητα χλωροφόρμιο όχι για την κατασκευή ενυδρείου και στη συνάντηση τεσσάρων προσώπων, στο εξοχικό της Ερέτριας θα γραφούν οι τίτλοι τέλους με κορυφαίο τον Αβραμίδη.
Δολοφόνοι υπήρξαν και ήταν ερασιτέχνες όσο κι αν προσπάθησαν να θολώσουν τα νερά και να αποποιηθούν τις ευθύνες τους. Άλλοι πλήρωσαν ακριβά με τη ζωή τους, άλλοι φυλακίστηκαν, άλλοι ελευθερώθηκαν από τα δεσμά τους.
Αν με ρωτάτε ποιος θα μπορούσε να είναι λιγότερο ή περισσότερο ένοχος, δεν είμαι σε θέση να απαντήσω. Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρη, κάποιους ακόμη τους ταλανίζουν τύψεις.
Ο Λεωνίδας Ιωαννίδης είναι τοπογράφος μηχανικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στη Χαλκίδα. Από το 2007 κρατάει τη στήλη του χρονογραφήματος στην εφημερίδα «Ευβοϊκή γνώμη» με γενικό τίτλο άλλοτε Εναγωνίως, και καθέτως, άλλοτε Μυαλά πανέ και τελευταίως Ιστορίες για αγρίους... και μη. Το 2018 εκδόθηκε το βιβλίο του Μικρές ιστορίες οι οποίες... και το 2019 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην «Ευβοϊκή γνώμη» το αστυνομικό του μυθιστόρημα Η εξαφάνιση της Έρσης.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Κάτω από τον έναστρο ουρανό του Φαραγγιού της Σαμαριάς φυτεύεται στο μυαλό του νεαρού Θεόφιλου Γονατά ο σπόρος της τέλεσης του τέλειου εγκλήματος. Βέβαια, το τέλειο έγκλημα είναι εγχείρημα σχεδόν αδύνατον ακόμα και για επαγγελματίες δολοφόνους, πόσο μάλλον για ερασιτέχνες. Όμως αυτό είναι κάτι που θα το διαπιστώσει πολύ αργότερα.Τριάντα χρόνια μετά, μια γυναίκα σχεδιάζει τη δολοφονία του συζύγου της. Όποτε συμβαίνει αυτό, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Ο άντρας σπάνια τη γλιτώνει, ενώ η γυναίκα απολαμβάνει τη ζωή της στη φυλακή. Όταν όμως δύο γυναίκες οργανώνονται για να δολοφονήσει η μία τον άντρα της άλλης, τα πράγματα περιπλέκονται και σύντομα βγαίνουν εκτός ελέγχου.Ο έλεγχος της κατάστασης πάλι, είναι δουλειά του αστυνόμου Αβραμίδη, ο οποίος καταριέται τη μοίρα του για την υπόθεση που του έτυχε. Παρά τα ελλιπή στοιχεία, τους αναξιόπιστους μάρτυρες και τους αναποτελεσματικούς συνεργάτες, είναι αποφασισμένος να βρει την άκρη του νήματος.Ο συγγραφέας υπογράφει ένα μυθιστόρημα με αγωνία, ανατροπές και μαύρο χιούμορ, που μας ταξιδεύει από τα Λιβανιανά της Νότιας Κρήτης μέχρι τη Θεσσαλονίκη, κι από το Κόκκινο Σπίτι της Χαλκίδας έως την Μπαρμπούτα της Βέροιας. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και δυνάμει δολοφόνοι. Είναι απελπισμένοι, φιλόδοξοι, και κυρίως... αθεράπευτα ερασιτέχνες.Συγκυρίες; Παρόρμηση; Μοίρα; Ποιος ξέρει να πει τι απ' όλα χαρτογράφησε τη ζωή της...
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
