Καλώς ήρθατε στο koukidaki. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς;
Μαρία Μπονέρη: Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Ονομάζομαι Μαρία Μπονέρη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχω παρακολουθήσει σεμινάρια πάνω στην Ειδική Αγωγή, στον Επαγγελματικό προσανατολισμό και πρόσφατα στα socialmediamarketing. Επί δύο συναπτά έτη έλαβα μέρος στους χριστουγεννιάτικους διαγωνισμούς του Ε.Π.Ο.Κ., τον πρώτο χρόνο με το παιδικό παραμύθι «Αλλιώτικα Χριστούγεννα», που έλαβα τον πρώτο έπαινο, και τον δεύτερο χρόνο με το παιδικό διήγημα «Χριστούγεννα ξανά στην καρδιά του Λευτέρη», που έλαβα το πρώτο βραβείο.
Τα «Άνθη λεμονιάς» είναι το πρώτο σας βιβλίο. Τι πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης που θα το επιλέξει; Τι σας ενέπνευσε να γράψετε τούτη την ιστορία;
Μ.Μ.: Τα «Άνθη λεμονιάς» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που στόχος του είναι, μέσω της ιστορίας που εκτυλίσσεται στο βιβλίο, να βοηθήσει, να στηρίξει, να αφυπνίσει, να δώσει δύναμη και να συμβουλεύσει τους αναγνώστες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες μέσα στον οικογενειακό κλοιό. Να καταλάβουν ότι δεν είναι οι μόνοι και ότι δεν είναι μόνοι, υπάρχουν εκεί έξω αμέτρητοι άνθρωποι που γνώρισαν την άνοδο, την πτώση και τη διάλυση του σπιτικού τους και ξεκίνησαν από το μηδέν για να φτάσουν ψηλά.
Πηγή έμπνευσής μου αποτέλεσε η αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς λόγω των καθημερινών δυσκολιών μέσα στην οικογένεια, ιδίως μετά την οικονομική κρίση που αυξήθηκαν τα προβλήματα τόσο σε οικογενειακό όσο σε κοινωνικό επίπεδο, οι αναμνήσεις που είχα ως παιδί από το χωριό και όλα όσα άκουγα στον δρόμο από τις συζητήσεις παιδιών και ενηλίκων.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη συγγραφή και τι σημαίνει για σας;
Μ.Μ.: Από μικρή θυμάμαι τους δασκάλους μου να απορούν με μένα. Μου άρεσε να γράφω εκθέσεις γιατί αποτελούσαν μέσο έκφρασης για εμένα, όντας άνθρωπος του γραπτού παρά του προφορικού λόγου. Θυμάμαι να γράφω σε ένα απλό τετράδιο μικρές ιστορίες και να το κρύβω στα βιβλία μου σαν ένα κρυμμένο θησαυρό και να γράφω στο ημερολόγιό μου την καθημερινότητά μου και κυρίως τους προβληματισμούς μου λειτουργώντας έτσι σαν ένας αόρατος φίλος που σε βοηθά να συνεχίσεις.
Η συγγραφή είναι η πνοή μου, η ψυχοθεραπεία μου, η μεγάλη μου αγάπη. Είναι ένας μαγικός κόσμος που αποκτά σάρκα και οστά στο χαρτί/στον υπολογιστή. Είναι τόσο μαγικό και απερίγραπτο να σε καθοδηγούν οι ήρωές σου, να γελάνε, να κλαίνε, να αγαπούν και να πονούν!
Δύο αδερφές, η Μελίνα και η Αρετή, οι οποίες αποφασίζουν να ανοίξουν το κουτί των αναμνήσεων μετά τον θάνατο του πατέρα τους με σκοπό να αφήσουν πίσω το άσχημο παρελθόν και να κάνουν μια νέα αρχή. Πόσο εύκολο είναι αυτό, ειδικά για δύο γυναίκες που στερήθηκαν την πατρική φιγούρα;
Μ.Μ.: Είναι πάρα πολύ δύσκολο, ιδίως αν εισχωρήσουμε ως αναγνώστες στον εσωτερικό τους κόσμο και δούμε την πληγωμένη τους ψυχή. Ο πατέρας τους ήταν για αυτές μια παρουσία ολίγων ωρών μέσα στο σπίτι, δεν έχουν αναμνήσεις προσοχής ή παιχνιδιού, αλλά βίαιες σκηνές που στις περισσότερες ήταν παρούσες και οι ίδιες. Αποφασίζουν να ανοίξουν το κουτί των αναμνήσεων με στόχο να διώξουν τους εφιάλτες του παρελθόντος που τις ταλανίζουν και να συμφιλιωθούν με το παρελθόν για να μπορέσουν να προχωρήσουν, κλείνοντας τα τραύματα που αυτό προκάλεσε στην παιδική τους ψυχή. Με αυτό τον τρόπο οδηγούνται στην κάθαρση και δένονται περισσότερο μεταξύ τους.
Μιλήστε μας για τη μητέρα Κλειώ και τον ρόλο της στο βιβλίο.
Μ.Μ.: Τι να πρωτοπώ για αυτήν τη γυναίκα; Και μόνο το όνομά της, Κλειώ, που βγαίνει από την λέξη κλέος που σημαίνει δόξα, αγώνας, κάτι έχει να πει στον αναγνώστη. Η Κλειώ είναι μια μαχήτρια που αγωνίζεται από μικρό παιδί και στην συνέχεια προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες μέσα στο σπίτι για τις κόρες της. Δεν έχει συμμάχους σε αυτό τον αγώνα, είναι αυτή και τα παιδιά της. Η λύση στο πρόβλημά της είναι δύσκολη διότι υπάρχουν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δευτερεύοντες χαρακτήρες και έχουν άμεσο αντίκτυπο την ίδια. Ο ρόλος της μέσα στο βιβλίο είναι καταλυτικός, καθώς οι δύο αδερφές αρχίζουν να ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια της μητέρας τους και έπειτα του πατέρα τους. Η Κλειώ είναι το στήριγμά τους, μια μεγάλη αγκαλιά στις δυσκολίες, ένα πλατύ χαμόγελο στις χαρές τους και ο συμβουλάτοράς τους σε κάθε προβληματισμό.
Με ποιον χαρακτήρα ταυτίζεστε;
Μ.Μ.: Δύσκολη ερώτηση για έναν συγγραφέα που αγαπάει το δημιούργημά του. Ωστόσο, με μια δεύτερη σκέψη, θα επιλέξω την Μελίνα. Είναι το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, όντας περισσότερες ώρες στο σπίτι γίνεται μάρτυρας των καβγάδων των γονιών της, βοηθάει σε όλα την μητέρα της. Ως παιδί, είναι λογικό να περνάει δυσκολίες αλλά τις κρατάει για τον εαυτό της. Όπως και εγώ, έτσι και η Μελίνα αγαπάει τους παππούδες της, τη ζωή στο χωριό και αργότερα ακολουθεί το επάγγελμα των ονείρων της.
Τι διαβάζει αυτή την εποχή η Μαρία Μπονέρη; Ποιο είδος προτιμά γενικά;
Μ.Μ.: Αυτό το διάστημα, διαβάζω ό,τι βιβλίο πέσει στο χέρι μου, από κοινωνικό μυθιστόρημα μέχρι και ψυχολογικό θρίλερ, καθώς και βιβλία αυτοβελτίωσης. Βέβαια, ως Μαρία, προτιμώ τα κοινωνικά μυθιστορήματα καθώς και τα παραμύθια διότι στα παραμύθια κρύβεται η μαγεία και η χαρά.
Θα θέλατε να μας πείτε το αγαπημένο σας βιβλίο, τραγούδι και ταινία;
Μ.Μ.: Αγαπημένο βιβλίο δεν έχω διότι από όλα τα βιβλία έχω να πάρω κάτι. Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Είμαι ακόμη παιδί» σε ερμηνεία του Διονύση Σχοινά, μου θυμίζει ότι όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας. Αγαπημένη ταινία είναι το «Μόνος στο σπίτι», μια χριστουγεννιάτικη ιστορία και μου αρέσει διότι με μεταφέρει στην παιδική μου ηλικία και με κάνει να ονειρεύομαι.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Μ.Μ.: Στα επόμενα σχέδιά μου είναι η συγγραφή ενός χριστουγεννιάτικου παιδικού διηγήματος, καθώς και ενός κοινωνικού μυθιστορήματος.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία! Να έχετε μια όμορφη μέρα!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το μυθιστόρημα της Μαρίας Μπονέρη Άνθη λεμονιάς κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράφημα.
