Μετά την παγκόσμια καραντίνα από το 2022 που κορυφώθηκε το 2023 και συνεχίζει αμείωτα και φέτος έχουμε πάρα πολλές παραστάσεις, για όλα τα γούστα θα έλεγε κάποιος. Είναι όμως έτσι; Μήπως η ποσότητα επηρεάζει και την ποιότητα; Πολλές, καλές παραστάσεις αδικούνται από το κοινό που δεν ξέρει πού να πρωτοπάει. Έτσι, πας σε παράσταση που έχει δύο και τρία άτομα κοινό ή που παίζεται μια φορά την εβδομάδα.
Δεν θα αναφερθώ σε παραστάσεις κακές ή μέτριες ονομαστικά αλλά δυστυχώς είδα πολλές. Το ίδιο θα κάνω και για τις καλές παραστάσεις που παρακολούθησα διότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να προσφέρονται παραστάσεις που, είτε κωμωδίες είτε δράματα, να έχουν κάτι να πουν στο κοινό. Το οποίο κοινό στην Αθήνα δεν είναι τόσο πολύ για να καλύψει τόσες παραστάσεις –γιατί υπάρχει κι η τηλεόραση, τα συνδρομητικά και οι πολλές οικονομικές υποχρεώσεις του καθενός, που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
Τώρα, το κοινό που επιλέγει, είτε συστηματικά είτε μια φορά στο τόσο να παρακολουθήσει θέατρο, προφανώς απογοητεύεται από το αποτέλεσμα πολλών προσπαθειών. Αυτό αποτρέπει τον κόσμο να πληρώσει για να ξαναπάει κι έτσι αδικούνται κατάφορα οι παραστάσεις που έχουν κάτι να πουν. Οι παραστάσεις που παράγουν τέχνη. Οι παραστάσεις που πρέπει να γεμίζουν το θέατρο.
Ίσως πρέπει να μαζευτεί λίγο το θέμα. Να αναλογιστούν οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι παραγωγοί και λοιποί τι δίνει το αποτέλεσμα στις προσπάθειές τους. Μα και το κοινό ασφαλώς· πού θα πάει ή όχι.
Πώς θα μπορέσει το κοινό να επιλέξει το τι θα δει; Με τα μεγάλα ονόματα; Τις μεγάλες παραγωγές; Με τη διαφήμιση;
Δυστυχώς, γενικά στην Ελλάδα, δεν έχουμε πολύ κοινό που διαβάζει βιβλία. Γιατί ο άνθρωπος που έχει διαβάσει κλασικά αλλά και νέα βιβλία μπορεί ευκολότερα να επιλέξει το τι θα παρακολουθήσει από αυτόν που δεν έχει καμία γνώση για να συγκρίνει το τι θα δει· αυτός φυσικά επηρεάζεται ευκολότερα από ότι θέλουν εκάστοτε να του πλασάρουν.
Άρα, πιο προσεκτικές επιλογές για να υπάρχουν γεμάτα θέατρα. Πιο βαθιά σκέψη για το τι θα παίζεται και γιατί. Το θέατρο δεν ακμάζει με τις εκατοντάδες παραστάσεις σε μισοάδειες αίθουσες. Ακμάζει με γεμάτα θέατρα και με το κοινό φεύγοντας από την παράσταση να γίνει ο καλύτερος διαφημιστής.
Η επιτυχία και η αποτυχία είναι δύο πολύ κοντινές έννοιες.
Το παρόν αφορά αποκλειστικά την Αθήνα, διότι δυστυχώς οι περισσότερες άλλες πόλεις, με εξαίρεση βεβαίως τη Θεσσαλονίκη, υστερούν σε θεατρικούς χώρους.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Μεγάλο κόκκινο, 2023)
