Μέρα Κυριακή (3/3/24) στο Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον, και παρόλο που η ώρα έδειχνε 9:30 το βράδυ, η αίθουσα ήταν κατάμεστη από θεατές στην τελευταία παράσταση του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου και του Μιχάλη Μαθιουδάκη στην πόλη!
Ο τίτλος της: Θα φτιάξω τυρί. Θυμάμαι πως μου είχε προκάλεσε αμέσως το ενδιαφέρον διαβάζοντας τις ειδήσεις σχετικά με τις νέες παραστάσεις που θα φιλοξενηθούν στην Θεσσαλονίκη. Και τα λίγα λόγια που υπήρχαν στο σχετικό δελτίο τύπου κι αναφερόταν στον κωμικό της χαρακτήρα, με προκάλεσαν να την παρακολουθήσω.
Στο θέατρο συνάντησα άτομα κάθε ηλικίας. Σκηνικό δεν υπήρχε –όπως συμβαίνει άλλωστε συνήθως και σε κάθε παράσταση stand up comedy. Oι ανοιχτές κουρτίνες της σκηνής αποκάλυπταν πίσω τους απλά ένα λευκό πανί που εκτεινόταν σ' ολόκληρο τον τοίχο. (Το Κολοσσαίον άλλωστε, λειτουργεί ως κινηματοθέατρο.)
Σύντομα, στη σκηνή εμφανίστηκε με ένα μικρόφωνο στο χέρι ο ένας εκ των δύο συντελεστών, ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος, καλωσορίζοντας και προϊδεάζοντάς μας για το τι θα επακολουθούσε, αφού κύριο θέμα της παράστασης ήταν η ζωή των ατόμων που βρίσκονται στην ηλικία των 40 (και λίιιιγο παραπάνω).
Πριν ξεκινήσει ωστόσο, μας έκανε μια αναδρομή στα μέρη όπου βρέθηκε η παράσταση πριν φτάσουν εδώ, αναφέροντας συγχρόνως και όλα εκείνα τα αστεία και παράξενα που συνάντησαν σε κάθε πόλη. Σύντομα, το κοινό «ζεστάθηκε» και σιγά σιγά το γέλιο απλώθηκε σαν κύμα στην αίθουσα.
Στον μονόλογό του ασχολήθηκε με πολλά θέματα. Προσωπικά, απόλαυσα αυτά που αφορούσαν κυρίως τις συνήθειες, τα απωθημένα και τις ασχολίες που διατηρεί ένας 40ρης. Πηγαίνοντάς μας λοιπόν πίσω περίπου τέσσερις δεκαετίες, ένιωσα να «ανασταίνει» και να διακωμωδεί εύστοχα με τις περιγραφές του τις συνθήκες εκείνης της εποχής, την οποία και έζησα με όλα τα καλά και τα κακά που αυτή περιείχε.
Ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε στην ανάγκη για αυτογνωσία και την συνδρομή των ψυχολόγων, όπως και στις παράξενες αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή κάποιου ενώ μεγαλώνει. (Και παρ' όλ' αυτά, του αρέσει ακόμη να βρίσκει ώρες μοναξιάς στο σπίτι, βάζοντας τέρμα τη μουσική όπως έκανε κι ως έφηβος!)
Μίλησε και για τις παλιές ραδιοφωνικές εκπομπές, στις οποίες μ' ένα τηλεφώνημα έβγαινε κάποιος στον αέρα, κάνοντας ζωντανά μια αφιέρωση αγάπης –ή τέλος πάντων, για να εξομολογηθεί δημόσια τον καημό του! Αυτό μάλιστα, αναφέρθηκε σε αντιδιαστολή με το σήμερα. Όπου το φλερτ έχει «ξεφύγει» από την αποκλειστικά άμεση επικοινωνία. Κι αυτό γιατί η εξέλιξη της τεχνολογίας δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίζονται και μέσα απ' την αλληλεπίδραση των κοινωνικών δικτιών και των ιστοσελίδων, καταδεικνύοντας έτσι το πόσο εύκολο είναι να γνωρίσεις σήμερα καινούρια άτομα με μερικά κλικ στον υπολογιστή. Όσο δηλαδή και το να παραγγείλεις με τον ίδιο τρόπο φαγητό μέσω διαδικτύου...
Έπειτα τη σκυτάλη στη σκηνή πήρε ο Μιχάλης Μαθιουδάκης, ο οποίος μας ταξίδεψε μέχρι το αγαπημένο του νησί της Δονούσας. Μοιραζόμενος μαζί μας όσα έζησε εκεί, όπως και τα ευτράπελα που συνάντησε.
Ανάμεσα στ' άλλα, παραδέχτηκε ότι σε αυτή την ηλικία των 40, είναι περήφανος που έχει βάρκα, αγαπά τη θάλασσα και ω, ναι, φτιάχνει το δικό του τυρί!
Μπλέκοντας στην όλη θεματολογία του τον ηθοποιό Βασίλη Μπισμπίκη, τα τριγλυκερίδια, το ψαροντούφεκο, την κλεμένη του μηχανή και το σαράβαλο που του δάνεισαν για να την αντικαταστήσει, τη γυμναστική και διάφορες ακόμη καταστάσεις, οι οποίες μας χάρισαν άφθονο γέλιο!
Η παράσταση μάλιστα χωρίστηκε σε δύο μέρη, καθώς έπειτα από την πρώτη εμφάνιση του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου και του Μιχάλη Μαθιουδάκη, μεσολάβησε ένα διάλλειμα περίπου δέκα λεπτών.
Κατόπιν, στο... μενού προστέθηκαν και οι συνομιλίες τους με το κοινό. Κάτι που συνέβη και στο τέλος, μόλις εμφανίστηκαν από κοινού στη σκηνή για τον αποχαιρετισμό. Τη στιγμή εκείνη, οι θεατές είχαν την ευκαιρία να ρωτήσουν όλα όσα ήθελαν τους δύο καλλιτέχνες, όπως και έγινε. Και φυσικά, δεν τους αφήσαμε σε χλωρό κλαρί!
Κι όπως ήταν αναμενόμενο, τους αποχαιρετήσαμε τα μεσάνυχτα με ένα δυνατό, ευχαριστήριο χειροκρότημα. Όσο δυνατό ήταν δηλαδή και το γέλιο που μας χάρισαν.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
