Η νουβέλα της Ελένης Αποστολάτου Dead Roses αφορά πρωτόφαντο έργο της και δημοσιεύεται περιοδικά από τις 13 Ιανουαρίου 2023 δύο φορές την εβδομάδα και συγκεκριμένα κάθε Σάββατο και Κυριακή. Ακολουθεί το δέκατο έβδομο μέρος. Περίληψη:
Τα Χριστούγεννα του 2023 πλησιάζουν δίνοντάς μου την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.Ποτέ δεν ήμουν αισιόδοξη, αλλά με τον ερχομό του νέου έτους σκοπεύω να ανακαλύψω όσα με βυθίζουν στην απελπισία, ακόμα κι αυτά που είναι καλά θαμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μου.Η καριέρα μου μόλις έφτασε στο τέλος της και μαζί της τελείωσε κι η ζωή μου όπως την ήξερα. Εδώ και λίγα χρόνια δεν έχω ούτε φίλους ούτε προσωπική ζωή, οπότε το μόνο που μου απέμεινε είναι ο εαυτός μου, η Ρόουζ, που ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να δώσει χαρά στους γονείς της. Η μητέρα μου αγαπούσε τα ρόδα και μου χάρισε το όνομά τους για να μου δείξει το πόσο λάτρευε κι εμένα, κι ας με γέμισε με τις δικές της άχρηστες πεποιθήσεις. Εγώ από την άλλη ταυτίζω το όνομά μου με το πένθος· με κάθε φωτιά που κατέκαψε την αγνότητα και τη φρεσκάδα μου. Με κάθε τέρας που συνάντησα σε αυτό το επίγειο ταξίδι και του επέτρεψα να μου κόψει τα φτερά.Αυτή τη στιγμή, όμως, είμαι αποφασισμένη να βρω το δικό μου νόημα ύπαρξης και να αλλάξω όσα δεν μου αρέσουν σ' εμένα. Είμαι η Ρόουζ και επιστρέφω στο παρελθόν και στο πατρικό μου, για να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου. Άλλωστε, αυτό δεν είναι το νόημα κάθε νέας αρχής;
Ο Στιβ Μίλερ
Ο Πάτρικ εντέλει είναι τετραπέρατος, κάτι σαν προστάτης της, αφού σίγουρα έχει πάρει τη θέση τού πατέρα της στην καρδιά της. Και να που τώρα έχει αναλάβει και χρέη ντετέκτιβ για χάρη της. Αυτός ο νεαρός δεν έχει δραπετεύσει ούτε για λίγο από τις σκέψεις της. Ήταν και παραμένει αυτός που αναγκάστηκε να αφήσει πίσω της για να χτίσει μια νέα ζωή μακριά από τους εφιάλτες της. Ήταν ο ιδανικός σύζυγος. Αυτός που μέχρι και η μητέρα της θα ενέκρινε αν τον γνώριζε.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να διαβάσω αυτό το γράμμα κι έπειτα να βεβαιωθώ αν το έχει γράψει η ίδια. Υπομονή! Θα κάνω υπομονή ωσότου να βρω την ιδανική στιγμή για να της πω ότι όλα αυτά τα μεταφυσικά βιώματα δεν είναι τίποτα παραπάνω από τις υποσυνείδητες θρησκοληπτικές πεποιθήσεις της, οι οποίες της δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι ο Διάβολος την κυνηγάει. Ότι είναι ένα κακό παιδί που κανείς δεν το αγαπάει και που βλάπτει ακόμα και τον ίδιο τον ενήλικο εαυτό του. Ότι θα προτιμούσε να ήταν η γλυκιά πριγκίπισσα του δικού της παραμυθιού, για την οποία ένας πρίγκιπας θα έκανε τα πάντα. Ότι κατά βάθος είναι σατανική κι επικίνδυνη, επειδή μερικές φορές σκέφτεται πως θα ήθελε να σκοτώσει τον εργοδότη της εξαιτίας της σεξουαλικής επίθεσης που δέχτηκε από αυτόν ή ακόμα και τον πατέρα της, μιας και αισθάνεται πως θα έπρεπε να την είχε σώσει από τα χέρια της μητέρας της.
«Δώσε μου το», της λέω και μεταφέρομαι στο διπλανό παγκάκι, επειδή είναι το μοναδικό που βρίσκεται κάτω από αναμμένη λάμπα. Με πλησιάζει και το αφήνει στο χέρι μου, δίχως να πει κουβέντα.
«Θα το διαβάσω δυνατά, κι έτσι θα μάθουμε μαζί τι έχει να σου πει ο φίλος σου».
Ακόμη μου φαίνεται παράλογο το γεγονός ότι εμπιστεύεται έναν άγνωστο, ο οποίος και την παρακολουθεί και στο παρελθόν θέλησε να τη βλάψει.
Το ξεδιπλώνω, το τινάζω για να ανοίξει καλά –και για να εκτονώσω κάπως τον θυμό μου– και ξεκινάω την ανάγνωση.
Μικρή μου Ρόουζ,Εσύ μπορεί να με έχεις ξεχάσει, αλλά εγώ δεν σε ξέχασα ποτέ. Επί τρεις δεκαετίες παρακολουθώ τα χνάρια σου. Ξέρω πως έχεις δουλέψει σκληρά και πως έγινες μια αξιοζήλευτη δικηγόρος. Ξέρω πως είσαι μόνη από επιλογή και πως γι' αυτό δεν έχεις ούτε φίλους ούτε σχέση. Και πάνω από όλα ξέρω πως ο μεγαλύτερος φόβος σου είναι ο εαυτός σου. Τώρα θα απορείς πώς τα γνωρίζω όλα αυτά κι αν είμαι κανένας ψυχάκιας που έχει κολλήσει πάνω σου. Πίστεψέ με, σε παρακαλώ, ο μόνος λόγος που δεν έκοψα ποτέ το νήμα της επαφής μας είναι γιατί σε νοιάζομαι και επιθυμώ να είσαι πάντοτε καλά. Θα τα πάρω όλα από την αρχή, για να σε βοηθήσω να με θυμηθείς. Δώσε προσοχή σε όσα διαβάζεις και επέτρεψε στο κομμάτι του εαυτού σου, που βουλιάζει στις σκιές, να έρθει στην επιφάνεια και να σου ανοίξει τα μάτια...Με λένε Άνταμ και πριν από τριάντα χρόνια σε είχα βρει στο δάσος να τρέμεις από το κρύο, αφού ήσουν ξυπόλητη και φορούσες μονάχα ένα λευκό φόρεμα. Ήμουν μόλις δεκαεννέα χρονών αλλά πολύ φοβισμένος. Βλέπεις, αυτοί οι διάβολοι που σε κυνηγούν με κυνηγούσαν κι εμένα. Μάλιστα, ένας από αυτούς έπαιρνε τα ηνία του μυαλού μου και με έκανε να ποθώ να πραγματοποιήσω κάθε κρυφή μου επιθυμία, λουσμένος από το μίσος μου για τις γυναίκες. Έτσι, σε πήρα και σε πήγα σε ένα ακατοίκητο σπιτάκι μες στη μέση δάσους. Επιθυμούσα σαν τρελός να σε σκοτώσω, για να λυτρωθώ. Ωστόσο, δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τον εαυτό μου. Το μόνο που θέλω είναι να σου μεταφέρω όσα είδα σε εσένα εκείνο το βράδυ. Βλέπεις, δεν ήσουν πραγματικά μόνη, όπως νόμιζες, όταν το έσκασες από το πατρικό σου.Από την πρώτη στιγμή που σε είδα κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με εσένα, γι' αυτό και μου τράβηξες αμέσως την προσοχή. Πρώτα θα σε μελετούσα καλά ώστε να ικανοποιήσω την ακόρεστη περιέργειά μου, κι έπειτα θα σε σκότωνα αργά και βασανιστικά. Αυτό ζητούσε από εμένα ο εξουσιαστής μου. Έλα όμως που πολύ σύντομα ανέτρεψες όλες μου τις ιδέες. Άρχισες να μου μιλάς για τη μητέρα σου και συνειδητοποίησα ότι πολλές γυναίκες κουβαλούν για το ίδιο τους το φύλο το μίσος που κουβαλούσα κι εγώ για το αντίθετο φύλο. Κατάλαβα πως η κακία δεν εξαρτάται από την ανατομία μας και τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις. Πως όλοι μας υποφέρουμε και πως, μην αντέχοντας αυτόν τον πόνο, βλάπτουμε τους γύρω μας και υιοθετούμε γελοίες απόψεις γι' αυτούς σύμφωνα με τα πιστεύω τους, την εμφάνισή τους, την καταγωγή τους και φυσικά σύμφωνα με το τι έχουν ανάμεσα από τα πόδια τους.Τότε πάλεψα με τον κυριότερο εχθρό μου, παίρνοντας πίσω τα χαλινάρια του νου μου, και σε είδα καλύτερα. Μία σκιά έστεκε πίσω σου. Είχε μακριά, ξανθά μαλλιά και φορούσε το ίδιο φόρεμα μ' εσένα. Δεν ήταν αποκρουστική αλλά τα μάτια της ήταν κατάμαυρα –όχι τιρκουάζ όπως ήταν τότε τα δικά σου– κι έσταζαν το δηλητήριο της αμφιβολίας. Ήταν πολύ κοντά σου· τόσο που σκέφτηκα ότι αργά ή γρήγορα θα σε κυρίευε. Όμως δεν είχα τον χρόνο να σου τα εξηγήσω όλα αυτά.Άλλωστε, τι μπορείς να πεις σε ένα παιδί για τα στοιχειά των σκέψεων;Σε πήγα κάτω από την ταμπέλα κοντά στο σπίτι σου και το επόμενο πρωί παραδόθηκα. Πήγα στον σερίφη και του τα είπα όλα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι γονείς σου δεν ασχολήθηκαν ποτέ μαζί μου, αν και τα νέα μου ταξίδεψαν σε ολόκληρο το Χάρισον και την Ιντιάνα. Μα σαν να έδωσαν όλοι μαζί έναν όρκο σιωπής, κανείς δεν ξαναμίλησε γι' αυτό το τραγικό συμβάν, ώστε να είσαι εσύ καλά.Το μοναδικό άτομο που με επισκέφτηκε στη φυλακή και μου έφερε ένα πακέτο τσιγάρα μαζί με μπόλικες απειλές για τη ζωή μου, σε περίπτωση που έκανα για δεύτερη φορά το λάθος να σε πλησιάσω, ήταν η Σίλια.Δεν ήξερα τι να της πω, είχε δίκιο, οπότε της υποσχέθηκα ότι θα σε ξεχάσω. Έλα όμως που δεν ήταν τόσο εύκολο για εμένα. Όσο κι αν το προσπάθησα, απέτυχα. Έγινες η εμμονή μου, ο λόγος να ψάξω γι' αυτά τα στοιχειά και ν' ανακαλύψω την ακριβή τους ταυτότητα. Με πείσμα και υπομονή, λοιπόν, έπειτα από έναν χρόνο, ξέθαψα από τη βιβλιοθήκη των φυλακών κάτι παλιά χειρόγραφα. Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ πιο περίπλοκη, καθώς, στα βάθη του παρελθόντος, αυτά τα έγγραφα ήταν κάτι σαν Ευαγγέλιο για τους ντόπιους.Συγγραφέας τους ήταν ο τότε δήμαρχος του Χάρισον, ο Στιβ Μίλερ, που τα έγραψε μέσα σε μία νύχτα το 1844 μ.Χ.Ρόουζ είσαι έτοιμη να μάθεις την αλήθεια γι’ αυτά τα απόκοσμα πλάσματα; Αν είσαι, πάρε μία βαθιά ανάσα και συνέχισε να διαβάζεις. Σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα.Όλα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 1843, όταν ο Στιβ Μίλερ άρχισε να βλέπει διάφορες φρικιαστικές μορφές, τις οποίες οι άλλοι αγνοούσαν λες και δεν είχαν την ικανότητα να τις δουν. Καθώς οι μέρες περνούσαν, αυτές δεν έμεναν απλώς ακίνητες να τον παρακολουθούν αλλά ξεκίνησαν να επιτίθενται στα τέσσερα παιδιά και στη σύζυγό του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, παρότι είχε περάσει ένας μήνας, οι σφένδαμοι δεν έχυναν τους χυμούς τους παρά τον διαρκή αγώνα των παραγωγών σιροπιού να τους δώσουν και πάλι ζωή. Ο Στιβ μιλούσε μαζί τους, τις παρακαλούσε να αφήσουν ήσυχη την οικογένειά του και τον τόπο του και προσευχόταν. Όμως κανείς και τίποτα δεν τις σταματούσε. Η κατοικία του είχε γεμίσει με τις τσιρίδες των μικρών και της συζύγου του και η κεντρική πλατεία με τον κόσμο που διαμαρτυρόταν, ζητώντας το άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας.Δεν είχε άλλη επιλογή, έπειτα από αρκετές και διαφορετικές κάθε φορά προσπάθειες να τις εξολοθρεύσει, και κίνησε για το δάσος. Εφόσον η καραμπίνα του, ο αγιασμός και τα ιερά λόγια της Αγίας γραφής στάθηκαν άχρηστα για εκείνον, την ημέρα των Χριστουγέννων κίνησε να βρει τη μάγισσα για την οποία μιλούσαν όλοι οι κάτοικοι του Χάρισον. Επικρατούσε η φήμη ότι είχε Κέλτικη καταγωγή, ότι ήταν υπεραιωνόβια, αθάνατη και είχε τις απαντήσεις για καθετί ανεξήγητο...
Κάνω μια παύση και κοιτώ τη Ρόουζ μες στα καταπράσινα μάτια της, που έχουν ανοίξει διάπλατα και με κοιτούν με μεγάλο ενδιαφέρον.
«Δεν μπορεί να πιστεύεις σε αυτές τις δεισιδαιμονίες», της λέω τρίβοντας το πρόσωπό μου.
«Συνέχισε. Μη σταματάς!» η φωνή της βγαίνει με ένταση και με μια δόση βραχνάδας από το λαρύγγι της.
«Καλύτερα να πάμε σπίτι και να βάλουμε να δούμε καμιά ταινία φαντασίας», διαμαρτύρομαι εμμέσως πλην σαφώς και βγάζω από την τσέπη του παντελονιού μου το πακέτο με τα τσιγάρα. Αυτή η υπόθεση σηκώνει σίγουρα ένα!
«Δε μου αρέσει η ειρωνεία σου. Ξέρω πως προτιμάς ν' ακούς τη φωνή της λογικής σου, όμως, τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει λογική εξήγηση. Δεν το καταλαβαίνεις;»
«Σταμάτα να φωνάζεις και άκουσέ με. Αυτός ο άντρας είναι επικίνδυνος. Δε θα βασίσουμε τη θεραπεία σου σε έναν ηλίθιο μύθο. Δε γουστάρω να μάθω τίποτα γι' αυτήν την ιστορία, εφόσον μόλις επιβεβαιώθηκα ότι ο Άνταμ χρειάζεται βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας», ανάβω το τσιγάρο και σηκώνω το κεφάλι στον γεμάτο αστέρια ουρανό. Αυτή είναι η νηνεμία που προηγείται της θαλασσοταραχής.
«Δώσ' το σε μένα τότε. Θα διαβάσω εγώ τη συνέχεια», λέει κατεβάζοντας σταδιακά τον τόνο της φωνής της και αφήνοντάς με να αιωρούμαι ανάμεσα στην επιθυμία της και στην επιθυμία μου.
Τώρα, κύριε Άντερσον, πρέπει να παλέψεις με την αδιαλλαξία σου, αν θες να συνεχίσεις να στέκεται στο πλευρό της, σκέφτομαι. Αυτό κι αν είναι δύσκολη απόφαση!
Copyright © Ελένη Αποστολάτου All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η εικόνα εξωφύλλου έχει δημιουργηθεί με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης από τη συγγραφέα για τις ανάγκες της νουβέλας Dead Roses, που δημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr σε μέρη, ξεκινώντας από το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024 και κάθε Σάββατο και Κυριακή.
