Μου 'παν να χαλαρώσωτη ζωή να δεχθώ όπως είναι,τη μεγάλη χαρά και τη συμφορά.Μα γω ακροβατώη μάνα μου με γέννησε στην άκρη του γκρεμού,τον Χάρο μού σύστησαν οι συγγενείςστης κούνιας τα τραγούδιακι οι φίλοι μου με συναντούν στον ορίζοντατης ερημιάς.
Η μέρα ξεκίνησε, γι' άλλη μια φορά, ηλιόλουστη στο δάσος των Παραμυθιών. Η Στελλίτσα κι η φιλενάδα της ετοίμαζαν καφεδάκια και γλυκό, γιατί περίμεναν με χαρά έναν καλό φίλο που είχαν χρόνια να δουν! Τον ποιητή Σιρανό! Και να που ξεπρόβαλε μέσα από τα πυκνά δέντρα, γελαστός και κεφάτος!
— Επιτέλους καλέ μου Σιρανό! Πόσα χρόνια για να ανταμώσουμε, ε; Να πούμε τα δικά μας, να μιλήσουμε για ποίηση που τόσο αγαπάμε.
— Επιτέλους, ναι Ζαχαρίτσα μου! Και σου φέρνω κι ένα ωραίο δώρο! Ω! Κι η Μένη εδώ! Η Ωραία Κοιμωμένη, πιο όμορφη από ποτέ! Είσαστε κι οι δύο ηλιαχτίδες, λαμπερές!
— Καλώς ήρθες Σιρανό! Όσο για την αγάπη για την ποίηση... κάποιοι αγαπούν να την... αντιπαθούν. Εμένα μου φαίνεται ακαταλαβίστικη...
— Έλα τώρα Μένη, υπερβάλεις ε; Υπάρχουν τόσο ωραία ποιήματα με απλό κατανοητό λόγο. Η ποίηση δεν χρειάζεται να είναι δυσνόητη για να είναι σπουδαία! Κι έπειτα, όπως και στα βιβλία που διαβάζεις, δεν είναι πιο σημαντικό να αισθάνεσαι, να νιώθεις, παρά να καταλαβαίνεις το κάθε τι; Αυτό που σου βγάζει δηλαδή κάθε έργο. Το συναίσθημα!
— Σωστό, πολύ σωστό Στελλίτσα μου! Μένη, έφερα ένα βιβλίο σήμερα από έναν ποιητή που διαβάζω πολύ. Ίσως ν' αλλάξεις γνώμη αν σου μοιραστώ κάποια αποσπάσματα! Είναι να πω... ντόμπρος στον λόγο του, ειλικρινής... δεν φοβάται να εκφραστεί όπως όλοι εκφραζόμαστε στα καθημερινά μας.
— Φυσικά και δεν λέω ποτέ όχι στο να ακούσω κάτι νέο, ούτε είμαι απόλυτη, μ' ενδιαφέρον θα τα ακούσω σίγουρα! Είναι νέα συλλογή;
— Όχι, όχι. Είναι η τέταρτη συλλογή του και την έχει μοιράσει σε τρία μέρη. Το πρώτο το ονομάζει Πικρή θλίψη κι αφορά την οπτική του στην ελληνική πραγματικότητα. Βασικά, όπως έχει πει ο ίδιος, την πραγματικότητα της παρακμής που βιώνουμε όλοι σήμερα. Σου διαβάζω μέρος από το ποίημα Αναμνηστικό:
Ξερές περικοκλάδες τυμπανοκρουσιώνεπιμένουν να βιτσίζουν τον αέρα,και ο άνεμος χαμογελαστάτις κομματιάζει για προσάναμμαστις πύλες της κολάσεως.Όποιος λιβανίζει τον διάολο,θα του συστηθεί με πυρηνικό οπλοστάσιοστα παιδικά κρεβατάκια των μωρώνματαιοδοξιών του.
Από το πρώτο μέρος πάλι, σου διαβάζω ένα μέρος από το ποίημα Κόλαση:
Η μοναδική μας επιλογή είναι το όπλο που κουβαλάμε, αντί να το στρέψουμε στον εχθρό,να το αφήσουμε και να φύγουμε.Είναι ψευδαίσθηση να νομίζουμε πως έχουμε την επιλογή να πολεμήσουμε για να σωθούμε.Ούτως ή άλλως, όταν το στρέφουμε εναντίον του αντιπάλου,δεν είμαστε άνθρωποι πιααλλά φονιάδες.Κανένας ιερός σκοπός δεν αγιάζει τη βαναυσότητα και την ωμότητα της μαζικής αιματοχυσίας.
— Λοιπόν καλή μου; Μήπως κάτι άλλαξε στη γνώμη για την ακαταλαβίστικη ποίηση;
— Εντάξει. Νομίζω πρέπει ν' αρχίσω να διαβάζω λίγο παραπάνω ποίηση τελικά. Ίσως την είχα πάρει με στραβό μάτι.
— Χαχαχαααα Βλέπεις λοιπόν; Ας συνεχίσω με το δεύτερο μέρος, που το ονομάζει Φιλική σπορά και που συνδέεται με τα κοινά βιώματα του ποιητή με τον φίλο του Μάνο, την εποχή των σπουδών τους στη δεκαετία του 1990. Συνδέεται δηλαδή με τις φοιτητικές αναζητήσεις στην ρομαντική ενηλικίωση όπως έχει πει ο ίδιος. Μια πρόταση για διέξοδο σε όλα τα αδιέξοδα που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα σε πολύ μεγάλη ένταση. Από το μέρος αυτό θα σας διαβάσω ένα μικρό κομματάκι από το ποίημα με αριθμό 7 καθώς δεν έχει δώσει τίτλους σε αυτά..
Όποιος δεν έμαθε να πέφτει μικρός,μεγάλος θα πέσει μια και καλήστην μπαρούφα της ελπίδας.Ζω σημαίνει υπάρχω μέσα σταυπαρκτά υπάρχοντατης απορίας μου.
Το τελευταίο και τρίτο μέρος, το ονομάζει Φωτεινή αγάπη κι είναι ο προσδιορισμός της αξίας της ζωής. Ο ίδιος ο ποιητής έχει πει πως με τα ταξίδια του πνευματικού διαλογισμού του, συνέλαβε τον λόγο ύπαρξής του! Αυτό το μέρος έχει τίτλους που αν διαβαστούν ο ένας μετά τον άλλον δίνουν ένα νέο ποίημα. Ένα πολύ πιο τρυφερό το κλίμα σε αυτό το μέρος, στο σύνολό του, που υμνεί τα θετικά της αγάπης κι έτσι ας κλείσουμε κι εμείς αυτό το σημερινό ποιητικό ταξίδι..
Διαβάζω μέρος από το Δεν μπορώ να αντισταθώ:
Δεν φεύγω πια, μήτε κρύβομαι.Και δεν φοβάμαι τον θάνατοΜπρος στις προκλήσεις γίνομαιη διαύγεια.Είσαι η απελευθέρωση της ελευθερίας μουΜπορώ κι εκτίθεμαι δίχως ηττοπάθειαΚαμία ντροπή δεν με φυλάκιζει πιαΣ' αγαπώ
— Σ' ευχαριστούμε πολύ Σιρανό γι' αυτό το υπέροχο ταξίδι και το δώρο σου, εννοείται θα το απολαύσουμε κι οι δύο!
— Δική μου η χαρά! Ας δώσουμε όλοι μια ευκαιρία στην ποίηση αν την έχουμε... παρεξηγήσει. Έτσι Μένη; Η ποίηση είναι ένα μαγικό ταξίδι. Δυο τρεις στίχοι αρκούν για να κάνεις ένα μεγάλο ταξίδι όλων των αισθήσεων, χρωμάτων, σκέψεων, προβληματισμών... Να ξεχαστείς στη μαγική της αύρα! Αγαπήστε την ποίηση!
Ευχαριστώ κι εγώ γι' αυτό το μαγικό ταξίδι τις εκδόσεις Βακχικόν και τον ποιητή Γιάννη Σμίχελη.
Πάντα επιτυχίες! Κι εννοείται το Κουκ-λ-ιδάκι μου! Koukidaki respect!
Μαζί με το βίωμα ανάγνωσης των ποιημάτων ακούμε και το αγαπημένο του δημιουργού του άνωθεν πονήματος, το «Άσπρο περιστέρι» Νίκου Γκάτσου σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου