Το ηρωικό τέλος!
Γιώργου Ζώτου
Ο Ηρακλής έχοντας κολλημένο πάνω του το καταραμένο, κολλαριστό πουκάμισο που τον έψηνε όλο και πιο πολύ κατάφερε κι έφτασε με τα χίλια ζόρια στην Τραχίνα.
Μόλις τον είδε η Δηιάνειρα και κατάλαβε ότι δεν ήταν και τόσο αθώο το σπρέι που άπλωσε στο πουκάμισο του συζύγου της, πήγε και κρεμάστηκε.
Βλέποντας, ο ήρωας της καρδιάς μας, ότι δεν υπάρχει πλέον καμία γιατρειά το πρώτο που σκέφτηκε ήταν να αποκαταστήσει την αγαπημένη του Ιόλη και πρόσταξε τον γιο του Ύλλο, όταν ανδρωθεί, να την παντρευτεί. Έπειτα τακτοποίησε κι όλα τα υπόλοιπα κληρονομικά και, εν βρασμώ στην κυριολεξία, ανέβηκε στην κορυφή του όρους Οίτη, άναψε μια μεγάλη φωτιά και μόλις φούντωσε έπεσε μέσα! Από τότε η κορυφή αυτή της Οίτης ονομάστηκε Πυρά!
Εντάξει, και ήρωας και ημίθεος και τόσο ζουμί μας έδωσε να γράψουμε όλους τους άθλους και τις ιστορίες του, δεν γινόταν το τέλος του να είναι στην Πυρά με τις ξενέρωτες ούτε να καταλήξει για κάρβουνα στην ψησταριά «Η ωραία Οίτη».
Μέχρι και η Ήρα τον λυπήθηκε κι έστειλε ένα σύννεφο από πάνω του που με μια βροντή τον βούτηξε και τον ανέβασε στον ουρανό όπου επιτέλους έχασε το ημί και αποθεώθηκε, δηλαδή έγινε σκέτος θεός.
Ο Δίας μάλιστα πρότεινε να μπει στο δωδεκάθεο όμως η πρότασή του απορρίφθηκε παμψηφεί από τους υπόλοιπους θεούς μιας και θα έπρεπε να πάρει τη θέση κάποιου άλλου, αλλιώς θα είχαμε το γρουσούζικο δεκατριάθεο, κάτι που κανείς, θεός ή θνητός, δεν θα το ήθελε.
Η Ήρα πάντως, θες από τύψεις για ό,τι του είχε κάνει όλον αυτόν τον καιρό, τον έκανε γαμπρό της αφού τον πάντρεψε με την κόρη της Ήβη κι έζησαν αυτοί καλά εκεί πάνω στον Όλυμπο κι εμείς καλύτερα εδώ κάτω.
Μια απαραίτητη διευκρίνηση τώρα που φτάσαμε στο τέλος. Στο 15ο κεφάλαιο, Τα βόδια του Γηρυόνη, μιλήσαμε για τη σχέση της μίας βραδιάς του Ηρακλής με την κόρη του Βέβρυκα, την Πυρήνη, και το βουνό που έχτισε, τα Πυρηναία, όταν έμαθε για τον άδικο χαμό της στο δάσος μόλις γέννησε το μωρό τους το οποίο βγήκε φίδι.
Σε μια πιο δυσεύρετη εκδοχή και ασφαλώς πολύ πιο δύσκολη να ειπωθεί, ο Ηρακλής έκανε ό,τι έκανε με την Πυρήνη, ίσως και χωρίς τη θέλησή της, και την άλλη μέρα έφυγε σαν να μην τρέχει τίποτα.
Το κακόμοιρο κορίτσι προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός, όμως όταν γέννησε αποκαλύπτοντας το μυστικό στον μπαμπά και το παλάτι, όλοι την κατηγόρησαν πως έδωσε δικαιώματα, πως του «κουνήθηκε», τον προκάλεσε με αυτά που φορούσε... Ξέρετε τα γνωστά.
Όχι ότι κι ο Ηρακλής θα κινδύνευε να κατηγορηθεί για κάτι, ήταν σίγουρο ότι θα την γλύτωνε με δικαιολογίες του τύπου «Νόμιζα ότι είναι μέρος της γαλατικής φιλοξενίας» ή αυτό που πιάνει πάντα: Εγώ είμαι γόνος γνωστής οικογενείας!
Κι έτσι, η νεαρή ανύπαντρη μητέρα Πυρήνη για να ξεφύγει από το σούσουρο έτρεξε στο δάσος να κρυφτεί όπου τελικά την έφαγε η γλωσσοφαγιά του κόσμου ή... τα άγρια θηρία.
Κατά πως φαίνεται ο –ούτε λεβέντης ούτε ήρωας της καρδιάς μας σε αυτή την περίπτωση– Ηρακλής δεν έχτισε από θλίψη τα Πυρηναία, αλλά από τύψεις.
ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
ΤΕΛΟΣ
Copyright © Γιώργος Ζώτος All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Gerard de Lairesse (Η επιλογή του Ηρακλή)
Η ευθυμογραφική σειρά του Γιώργου Ζώτου Ηρακλής, ο ήρωας της καρδιάς μας δημοσιεύθηκε σε μέρη, κάθε Σάββατο, από τον Ιούλιο του 2023. Όλα άρχισαν εδώ.