Θα έρθει η μέρα
Μετά τη νουβέλα Τα βλέπω, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα, έφτασε η στιγμή που διάβασα και το πρώτο μυθιστόρημα της Γιώτας Καλαμαρά: Έσσεται Ήμαρ από τις εκδόσεις Bookstagram.
Για δεύτερη φορά, η Γιώτα κατόρθωσε να με αρπάξει από τα μαλλιά και να με κάνει μέρος του κόσμου της. Αυτός ο κόσμος βέβαια είναι δυσβάσταχτος αλλά πέρα για πέρα εντυπωσιακός. Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας από Ελληνίδα συγγραφέα και δηλώνω ενθουσιασμένη. Όχι επειδή η γη και οι κάτοικοί της έρχονται αντιμέτωποι με τραγικές καταστροφές, αλλά επειδή η Γιώτα έχει το χάρισμα να με καθηλώνει.
Η ιστορία ξεκινά από την Ασία και περνά από όλες τις Ηπείρους. Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε αναταραχή. Σε κάθε μεριά της γης συναντάμε ήρωες που το παρελθόν και το παρόν τους έρχεται και δένει με τους ήρωες της αμέσως επόμενης ταξιδιωτικής στάσης της συγγραφέως. Η Ευρώπη, η Ωκεανία, η Αφρική, η Αμερική και η Ασία ενώνονται σε ένα σώμα, που νοσεί, πονά και αργοπεθαίνει, το ίδιο και οι κάτοικοί τους. Άλλοι ζουν σε αυτές τις περιοχές μόνιμα κι άλλοι προσωρινά. Κάποιοι φτάνουν στα επικίνδυνα αυτά σημεία για λόγους αναψυχής, εργασιακούς ή για λόγους αναζήτησης ταυτότητας. Σημασία δεν έχει τόσο το τι και το πώς, όσο ο τρόπος που η συγγραφέας κατορθώνει να σε κάνει να αγωνιάς για καθέναν από αυτούς, ακόμα κι αν τους έχεις αφήσει πίσω σου... στις σελίδες του βιβλίου, καθώς στο μυαλό και στην καρδιά σου δεn μένουν ποτέ πίσω.
Οι περιγραφές είναι υπέροχες και αισθάνεσαι να περπατάς σε δρόμους της Ρωσίας, σε πάρκα της Αυστραλίας, σε βουνά της Γαλλίας. Αισθάνεσαι πως βλέπεις το Βόρειο Σέλας, αστραφτερές πτώσεις αστεριών, τις πυραμίδες της Γκίζας, τα χιόνια της Αλάσκας και πολλά ακόμα μέρη του κόσμου μας. Μόνο που, εκεί που τα απολαμβάνεις, καθένα από αυτά διαλύεται και μαζί τους διαλύεσαι κι εσύ. Πώς γίνεται να μην το νιώσεις αυτό, όταν το σπίτι σου σπάει σε πολλά κομμάτια μαζί με την καρδιά σου που αγωνιά για το ποιος ήρωας έχει πεθάνει και για το ποιος έχει ζήσει; Άπειρες σκηνές τρόμου ακολουθούν η μία την άλλη. Ωστόσο, αυτή η ακολουθία συνοδεύεται και από φιλίες, έρωτες, σχέσεις αδελφικές και γονεϊκές. Σχέσεις βασισμένες στην εμπιστοσύνη και σχέσεις που κυκλώνονται από την προδοσία. Σχέσεις συναδελφικές, αγαπησιάρικες, ουσιαστικές ή επιφανειακές.
Οι σελίδες τρέχουν βιαστικά, καθώς αγωνιάς να προλάβεις τις εξελίξεις, ώσπου φτάνεις στο τέλος για να ανακουφιστείς απλώς και μόνο μαθαίνοντας ποια ήταν η μοίρα κάθε ήρωα. Σε κάποιες φάσεις απορείς για το αν θα προτιμούσες να ζουν ή όχι και ταλαντεύεσαι. Όλοι τους με τις παραξενιές τους, με τις ιδιοτροπίες τους και τα θετικά σημεία των χαρακτήρων τους· όλοι τους άνθρωποι. Πόσο μάλλον μπροστά στο τέλος που παίρνει σάρκα και οστά... εκεί όλοι τους είναι ίδιοι παρά τις διαφορές τους. Και η αλήθεια είναι πως τόσο οι ομοιότητες όσο και οι διαφορές τους είναι εμφανείς, αφού οι αναφορές στα κοινωνικά –και όχι μόνο– προβλήματα του κόσμου μας είναι άπειρες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει δομηθεί πολύ έξυπνα και πλέκεται αργά, αν και η ροή του είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αργή. Η συγγραφέας κάνει ζουμ στα πιο σημαντικά σκηνικά και εντέλει απομακρύνει την κάμερα και σου δείχνει τη συνολική εικόνα του έργου της. Η έρευνά της είναι ολοφάνερη όσον αφορά θέματα γύρω από τη γεωγραφία, την αστρονομία, την περιβαλλοντολογία, τη φιλοσοφία, την αρχαιολογία, την υγεία κ.λπ. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη μάθεις ποιες είναι οι αιτίες των καταστροφών. Τα συγχαρητήριά μου στη συγγραφέα.
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Γιώτα μου, καλώς όρισες στο koukidaki.gr! Χαίρομαι πολύ για την έκδοση του καινούριου σου βιβλίου και επιπλέον που ανήκει σε μία από τις κατηγορίες που ίσως δεν είναι και τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα από Έλληνες συγγραφείς. Αν κάνω λάθος, διόρθωσέ με. Λοιπόν, για αρχή θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας λίγα πράγματα για εσένα και να μας πεις τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να γράψεις αυτήν την ιστορία.
Γιώτα Καλαμαρά: Καλώς σε βρίσκω, Ελένη μου! Σε ευχαριστώ θερμά για την εξαιρετική φιλοξενία και την τόσο τιμητική και εμπεριστατωμένη κριτική που έκανες για το νέο μου βιβλίο. Όπως σωστά αναφέρεις, η επιστημονική φαντασία είναι σχετικά πίσω σε σχέση με τα υπόλοιπα είδη με τα οποία ασχολούνται οι Έλληνες συγγραφείς.
Το «Έσσεται Ήμαρ» είναι το τέταρτο βιβλίο που εκδίδω και νιώθω ιδιαίτερα περήφανη γι' αυτό. Γενικά, θα έλεγα ότι με ελκύει η λογοτεχνία φαντασίας και όλα τα παρακλάδια της, οπότε ήταν στα σχέδιά μου να γράψω επιστημονική φαντασία. Η ιδέα ήρθε αβίαστα.
Έχοντας ως δεδομένα τα προβλήματα του περιβάλλοντός μας και μιας πιθανής επερχόμενης καταστροφής, πώς ένιωσες κατά τη διάρκεια της συγγραφής αυτού του έργου;
Γ.Κ.: Αυτά τα προβλήματα ήταν που με οδήγησαν στην ιδέα... Οι τραγικές συνέπειες που θα μπορούσαν να επέλθουν στη Γη. Προσπάθησα να αποστασιοποιηθώ όσο το έγραφα, να μείνω ανεπηρέαστη. Νομίζω ότι το κατάφερα. Έβγαλα από το μυαλό μου την πιθανότητα να είναι το έργο μου προφητικό και θέλω να ελπίζω ότι ίσως κάποιοι αναγνώστες επηρεαστούν θετικά ως προς την προστασία του περιβάλλοντος.
Πόσο καιρό κράτησε η συγγραφή του Έσσεται Ήμαρ και πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η έρευνα που έκανες για την εύρεση όλων αυτών των πληροφοριών; Επίσης, ποιες οι συγγραφικές προκλήσεις με τις οποίες ήρθες αντιμέτωπη;
Γ.Κ.: Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια και πολλή έρευνα για να φτάσει το «Έσσεται Ήμαρ» στο σημείο της έκδοσης. Επειδή ακριβώς περιλαμβάνει πολλές και διαφορετικές κουλτούρες, χώρες και ανθρώπους, ήταν αρκετά δύσκολη. Κάθε κεφάλαιο αναφέρεται σε κάτι διαφορετικό από το προηγούμενο. Μια μεγάλη πρόκληση, την οποία πιστεύω ότι κέρδισα, ήταν η σύνδεση μεταξύ των πολλών πρωταγωνιστών που έχει το βιβλίο. Επίσης, η σωστή απόδοση των ιδιαιτεροτήτων των πολιτισμών.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα προκαλούν πανικό και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιο θα σε τρομοκρατούσε περισσότερο. Προσωπικά, η περιγραφή του τσουνάμι στην Ίμπιζα με τρόμαξε λίγο παραπάνω. Εσένα ποιο ήταν αυτό που σου προκάλεσε μεγαλύτερη ρίγη γράφοντάς το;
Γ.Κ.: Η φωτιά είναι αυτή που με κάνει να παραλύω. Υπάρχει ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση με το συγκεκριμένο φαινόμενο.
Προσωπικά πάλι, η ιστορία του Τζορτζ και της Λορίν ήταν μία από τις αγαπημένες μου. Ποια ιστορία απ' όσες έγραψες έχει ένα ξεχωριστό νόημα για σένα;
Γ.Κ.: Αγαπώ όλες τις ιστορίες εξίσου, όμως, αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια, αυτή θα ήταν η ιστορία του Κιτζάνι και του Τζορτζ (όπως και εσύ).
Αν είχες ένα μαγικό ραβδάκι και μπορούσες να δώσεις ζωή σε έναν από τους ήρωές σου, για ένα εικοσιτετράωρο, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Γ.Κ.: Θα ήταν ο Κιτζάνι. Θα ήθελα να είχε την ευκαιρία να «ζήσει» λίγο παραπάνω με τη μητέρα του.
Τι είναι αυτό που πιστεύεις πως κάνει τους ανθρώπους να αγνοούν το περιβάλλον; Ή ακόμα και να το καταστρέφουν;
Γ.Κ.: Τα τραγικά γεγονότα που βιώνουμε, είτε εξαιτίας της αδιαφορίας μας είτε εξαιτίας της ανύπαρκτης πρόληψης, δεν είναι λίγα, ειδικά οι φωτιές κάθε καλοκαίρι. Η έλλειψη ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, η έλλειψη παιδείας στο συγκεκριμένο θέμα και η αντίληψη ότι δεν πρόκειται να συμβεί και κάτι σοβαρό. Επίσης, δεν υπάρχουν αυστηρές κυρώσεις για τους παραβάτες.
Η οικολογική καταστροφή είναι καθαρά ευθύνη δική μας. Όλα όσα κάνουμε ή δεν κάνουμε. Οι καταστροφές που προκαλούμε. Η ρύπανση.
Εσύ καθοδηγείς του ήρωες των ιστοριών σου ή εκείνοι εσένα;
Γ.Κ.: Πότε συμβαίνει το ένα και πότε το άλλο. Κάποιοι ήρωες έχουν τα δικά τους θέλω. Είναι αυτόνομοι και κάνουν ό,τι θέλουν. Κάποιοι άλλοι είναι διαχειρίσιμοι και τους κάνω εγώ ό,τι θέλω (χαχα).
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σου;
Γ.Κ.:
«Υπέροχα χρώματα και σχήματα παρουσιάζονταν αιφνίδια και στόλιζαν τον νυχτερινό ουρανό. Ο Στέφαν δεν πίστευε στην τύχη του. Έβλεπε το Βόρειο Σέλας την ώρα που έκανε το λουτρό του, όπως ακριβώς το είχε ονειρευτεί. Οι έντονοι χρωματισμοί κάλυψαν τα μέχρι πρότινος αστέρια. Όλοι κοιτούσαν μαγεμένοι ψηλά. Ανάμεσα στους χρωματισμούς παρουσιάστηκε τώρα μια αστραπή. Νέα επιφωνήματα θαυμασμού. Ακολούθησε κι άλλη, ώσπου γέμισε ο ουρανός λευκές διακλαδωτές γραμμές. Ο Στέφαν παραξενεύτηκε. Δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο αυτό το πράγμα που έβλεπε. Οι αστραπές συνεχίζονταν κι εκείνος μετακινήθηκε πιο κοντά στις τεράστιες πέτρες. Και τότε ακούστηκε μια τρομακτική βροντή. Ταυτόχρονα με τη βροντή άστραψε ο ουρανός.Αμέσως μετά, νέες αστραπές εμφανίστηκαν. Πόσο περίεργο! Ο Στέφαν συνέχιζε να κοιτάζει τον ουρανό με το σώμα του να εφάπτεται πάνω σε μια από τις πέτρες. Και τότε μια αστραπή έγινε κεραυνός και έπεσε με ορμή πάνω σε ένα έλατο. Ένας ανατριχιαστικός ήχος σκισίματος ακούστηκε πριν εκδηλωθεί φωτιά. Οι λουόμενοι θορυβήθηκαν. Είδε κάποιους να μετακινούνται προς την έξοδο των πηγών. Αυτή ήταν και η καλύτερη ιδέα. Η φύση όμως τους πρόλαβε.».
Τέλος, ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σου βήματα;
Γ.Κ.: Ο στόχος μου είναι να δοκιμάσω τα πατήματά μου στην αστυνομική λογοτεχνία. Στα άμεσα σχέδια είναι ένα εκπαιδευτικό παραμύθι και ένα ψυχολογικό θρίλερ.
Γιώτα μου, σε ευχαριστώ πολύ για αυτήν την όμορφη συζήτηση. Σου εύχομαι να έχεις ό,τι επιθυμείς και κάθε επιτυχία για το Έσσεται Ήμαρ!
Γ.Κ.: Εγώ ευχαριστώ για την τιμή και τις τόσο εύστοχες ερωτήσεις!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το μυθιστόρημα της Γιώτας Καλαμαρά Έσσεται Ήμαρ κυκλοφόρησε από την Bookstagram Editions. Στην περίληψη λέει:
Η ζωή επάνω στη Γη κυλάει όπως πάντα. Οι άνθρωποι σε κάθε γωνιά του πλανήτη ζουν αμέριμνοι και συνεχίζουν να κάνουν όνειρα. Ο Πάρης στο Σαμονί σκέφτεται την αγαπημένη του που κάνει διακοπές στο Τόκυο με τη φίλη της, ο Κιτζάνι περπατά στους δρόμους του Παρισιού, ο Μπομπ μελετά την πυραμίδα του Χέοπα, ο Μάρσαλ εκτελεί την τελευταία του μάχιμη υπηρεσία. Κανείς δεν ξέρει ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Εκρήξεις ηφαιστείων, φωτιές, σεισμοί, τσουνάμι, βροχή αστεροειδών. Ταυτόχρονα. Παντού. Μέσα σε μια στιγμή η Γη θα αλλάξει για πάντα.
Θα επιβιώσει η ανθρωπότητα από τα φονικά φαινόμενα και τις βιβλικές καταστροφές; Και αν τα καταφέρει, πόσο ίδιοι θα παραμείνουν αυτοί που θα επιζήσουν;
H Γιώτα Καλαμαρά γεννήθηκε στην Ηλεία όπου και διαμένει με τον σύζυγο και τα δίδυμα αγόρια τους, Εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, αστυνομικής λογοτεχνίας και λογοτεχνίας του φανταστικού καθώς και σεμινάρια ψυχολογίας σε θέματα παιδιών και βίας. Διηγήματά της έχουν εκδοθεί σε ανθολογίες διαφόρων εκδόσεων. Το 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράφημα το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Τα βλέπω, ενώ από τις εκδόσεις Υδροπλάνο κυκλοφορεί το εκπαιδευτικό παραμύθι Σχολικοί τροχονόμοι. Στο σχολείο με ασφάλεια (Δεκέμβριος 2021) σε συνεργασία με την συγγραφέα Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη. Από τον Ιούνιο του 2022 κυκλοφορεί το βιβλίο τρόμου Κακοί οιωνοί από τις εκδόσεις Bookstagram Editions, που συνέγραψε με την ομότεχνη αδερφή της Καλαμαρά Γεωργία και το οποίο απέσπασε το 1ο βραβείο Everly για το καλύτερο βιβλίο τρόμου Έλληνα συγγραφέα του έτους 2022.
