Για την πολύπαθη Κύπρο
Χρήστου Ντικμπασάνη
Ανέβα μαζί μου αγαπημένη μου Ελευθερία
στο λόφο με τις μυστικές πέτρες
Ας κάνουμε μαζί τη γύρη των ανθών
να ξεπεταχθεί μέσα απ' το κίτρινο κύπελλό τους,
η ερημιά της ελιάς να φτερουγίσει,
οι γιρλάντες του αμπελώνα να τραγουδήσουν τη σιωπή
της μικροσκοπικής μου ζωής
για ν' ατενίσω την αυγή με τριανταφυλλένια γόνατα,
με ορθάνοιχτα τα μάτια μου
Τα δάκρυά μου καυτά πέφτοντας, συνθλίβουν
τους ατσάλινους θυρεούς των αλλοτρίων
Μέσα στο πληγωμένο
αλλά μεγαλοπρεπές χιόνι
φυσάει ο άνεμός σου τη φλογέρα, Ελευθερία
Οργανοπαίχτης που πλαταγίζει τη γλώσσα του
για να ξυπνήσει τον ουρανό
Άραγε ποιος λυράρης γοργοδάχτυλος
μπορεί να του παραβγεί στη γλυκύτητα της μελωδίας;
Ποιος δεξιοτέχνης του λαγούτου
να ξεπεράσει μπορεί τη μουσική του θαλπωρή;
Πώς να ενώσω όμως τις νότες των δακρύων μου
με τους μουσικούς φθόγγους των συντρόφων μου
και τα δύο πικραμένα κομμάτια του κορμιού σου
αγαπημένη πατρίδα, χρυσοπράσινο φύλλο της Μεσογείου;
Πώς να σκιρτήσω κάτω απ' τα σεντόνια
της ερωτικής μας κλίνης,
σφίγγοντας τους πόθους σου τρυφερά στην αγκαλιά μου;
Άραγε νιώθεις τ' ακατάπαυστά μου χάδια;
Η μυστική σου αντάρτισσα ψυχή
πώς νιώθει, ταξιδεύοντας στη θάλασσα του χρόνου
κατάμεστη από λέξεις του πάθους μου;
Άραγε ποιος είναι αυτός που τολμάει να ξεσχίζει
τα χρυσά λάβαρα των προορισμών σου,
τις ανυπόταχτες ιαχές των ονείρων σου,
τις πυρακτωμένες συλλαβές σου γι' αποδεσμευμένη ζωή
από κυριαρχίες και ξένες επιβουλεύσεις;
Άραγε ποιος είναι αυτός που τολμάει να κόβει
τ' ανθοφορτωμένα κλαδιά των μεγάλων προσδοκιών σου
για μια ζωή ευλογημένη απ' τον πάνσοφο Δημιουργό
που κατεβαίνουν σαν καταρράχτες
μέσα στη ξελογιασμένη καρδιά μου;
Ελευθερία της μαρτυρικής πατρίδας μου
που γέννησε τη θεά Αφροδίτη
με φέρνεις πέρα απ' τα σύνορα
του τετελεσμένου εαυτού μου
Πραγματώνεις το μεγαλείο του χρόνου μου
μέσα στο δώμα του μυαλού μου
με τις θρυμματισμένες πληγές
Με τσαλαβουτάς σε ορμητικά νερά
Με γκρεμοτσακίζεις από πανύψηλα τείχη
Ποτέ δεν με αφήνεις όμως
ν' αποχαιρετήσω οριστικά
τις δροσοστάλες των λουλουδιών σου,
τη λάμψη των ολοφώτεινων άστρων σου,
των βουνών σου τον ζωογόνο αέρα
Έλα, λοιπόν, μαζί μου Ελευθερία!
Μπαρουτοκαπνισμένη αρχόντισσα
στεφάνωσε τη διχοτομημένη μοναξιά μου
με το στεφάνι της άκρατης δόξας και της ενότητας
🌺
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη (Hazy Daisy)