Το κοινωνικό αυτό δράμα με την εξωτική εσάνς, την πνευματική πορεία της βασικής ηρωίδας, της Μίας, και τις διάσπαρτες ρήσεις του Rumi αποτελεί ένα οδοιπορικό ζωής ενώ παρακολουθούμε την μικρή Μία να μεγαλώνει, να εξερευνά και να προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο, τριγύρω και μέσα της.
Η Αλεξάνδρα Μπελεγράτη, που υπογράφει τούτο το μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ύδωρ, κινείται σε δύο τομείς: από τη μια έχουμε την αφήγηση της ζωής της κεντρικής ηρωίδας και από την άλλη ένα ταξίδι αυτοπροσδιορισμού με προεκτάσεις σε εμάς τους ίδιους, αφού η συσχέτιση με τις δικές μας εμπειρίες και σκέψεις είναι αναπόφευκτη.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Η Μία ακολουθεί την οικογένειά της σε μια άλλη ήπειρο όπου όλα είναι τόσο διαφορετικά, οι κοινωνικές συμβάσεις πρωταγωνιστούν και όλοι οι συσχετισμοί (πολιτιστικοί, αστικοί, νομοθετικοί κ.ο.κ.) διαφέρουν κατά πολύ από την Ελλάδα· ακόμα και το τοπίο, ο γεωφυσικός χάρτης αυτής της άλλης χώρας, της Τζέντα, είναι πρωτόφαντος για τη μικρούλα Μία και ξεχωριστός. Η Μία έχει να δει πολλά, να μάθει και να βιώσει άλλα τόσα... αλλά και στην πορεία, η Μύκονος, το χωριό της γιαγιάς, η Αθήνα της φοιτητικής της ζωής θα την φέρουν μπροστά σε νέες προκλήσεις, έως το 2001, στα είκοσι έξι της χρόνια, που θα ταξιδέψει και πάλι, με προορισμό της την Ιρλανδία αυτή τη φορά.
Κάθε φορά η ηρωίδα ξεκινά για το άγνωστο και το νέο. Κι ενώ το καινούργιο υπόσχεται πρωτόφαντες εμπειρίες, διαφορετικές και ξεχωριστές, το άγνωστο είναι αυτό που απασχολεί το μυαλό και την καρδιά της και που, στην τελική, φοβίζει κάθε άνθρωπο.
Η συγγραφέας, μέσα από το προφανές πρώτο επίπεδο, δηλαδή την ιστορία της Μίας, πραγματεύεται δύο καίρια κοινωνικά ζητήματα: την οικογένεια και την πατρίδα. Ως προς το πρώτο, θα ερευνηθεί το τι σημαίνει οικογένεια, ποια η συμβολή της στη ζωή ενός υγιούς ατόμου και το ποια είναι τελικά αυτή η οικογένεια καθώς η έννοιά της ενδεχομένως προεκτείνεται και περιλαμβάνει ανθρώπους με τους οποίους δεν συνδεόμαστε με εξ αίματος συγγένεια. Αντίστοιχα, μελετά το πού βρίσκεται η πατρίδα μας, ποια είναι και ποια η σχέση μας μαζί της, πώς ένας τόπος επιδρά πάνω μας και τι συμβολίζει.
Οικογένεια είναι αυτή που μας εξελίσσει και μας αγαπάει και μας συντροφεύει στο κάθε μας βήμα, καλό ή κακό, θετικό ή αρνητικό.
Όμως δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και σε ένα ακόμα σημείο, που θίγεται και αναλύεται μέσα στο βιβλίο. Το ζήτημα του δημιουργού: τι/ποιος είναι/λογίζεται ως δημιουργός, τι είναι η δημιουργία και άλλα τέτοια ερωτήματα απαντώνται διακριτικά κι εμβόλιμα μέσα στην ιστορία εμπλουτίζοντας ακόμα περισσότερο τον απόηχό της.
Τελικά, η αφήγηση συνεπαίρνει, το δράμα της ηρωίδας η οποία χάνει τα πάντα (δεν θα ήθελα να επεκταθώ, όσοι διαβάσατε ή θα διαβάσετε το μυθιστόρημα θα καταλάβετε), ας πούμε ότι χάνει τη ρίζα της, χάνει στον εαυτό της αλλά και τον σκοπό της και μέσα από τούτη την πορεία και την πνευματική διαδρομή αποσκοπεί να ξαναβρεί τα πάντα. Δεν θα σας αποκαλύψω αν θα τα καταφέρει όμως θα σας επισημάνω έναν μικρό παράγοντα που ισχύει γενικότερα: το τίμημα. Γιατί ό,τι κι αν κάνει κανείς ή είναι έχει ένα τίμημα (όμως οφείλει να ψάξει, να δοκιμάσει, να εξερευνήσει...).
Θα τα βρεις όλα, την στιγμή που πρέπει.
Όμορφο κοινωνικό και αισθηματικό δράμα, που αποτελεί και οδοιπορικό όπως και ταξίδι αυτογνωσίας παράλληλα, με προεκτάσεις ψυχολογικές και φιλοσοφικές.
