Σημαντική ηθοποιός με μεγάλη θεατρική διαδρομή με πολυετή συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο. Ήταν στο καλλιτεχνικό δυναμικό του για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, λαμβάνοντας μέρος σε παραστάσεις αρχαίου δράματος, κλασσικού θεάτρου και σύγχρονου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, έχοντας ως δασκάλους της σπουδαίους ανθρώπους του θεάτρου, όπως τον Δημήτρη Ροντήρη, τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Γιάννη Σιδέρη.
Πραγματοποίησε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1949 στο Εθνικό Θέατρο, όπου έμεινε μέχρι το 1983. Η παράσταση ήταν η Ορέστεια (μέλος χορού). Ακολούθησαν: Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή (συμμετείχε ως λαός), Μήδεια, Εκάβη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Ιππόλυτος (στις παραπάνω τραγωδίες ως δεύτερη κορυφαία). Ως πρώτη κορυφαία στις τραγωδίες Ιφιγένεια εν Ταύροις, Ιππόλυτος, Φοίνισσες, Βάκχες, Προμηθέας Δεσμώτης, Ορέστης και Ηλέκτρα. Υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία ρόλους της αρχαίας τραγωδίας. Ηλέκτρα και Τροφός στις Χοηφόρες, Κλυταιμνήστρα στην Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Τροφός στον Ιππόλυτο, Τροφός στις Τραχίνιες, Αθηνά στον Αία, Λύσσα στον Ηρακλή Μαινόμενο, Πυθία στον Ίων, Θέτις στην Ανδρομάχη, Αθηνά στις Τρωάδες.
Με το Εθνικό Θέατρο περιόδευσε σε διάφορες χώρες του εξωτερικού.
Έλαβε επίσης μέρος στα έργα: Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (Μανταλένα), Ματωμένος γάμος του ίδιου δημιουργού, Τριαντάφυλλο στο στήθος του Τενεσί Ουίλιαμς, Ο δήμαρχος της συνοικίας Σανιτά του Εντουάρντο Ντε Φίλιππο, Σπασμένη στάμνα του Ερ. Κλάιστ, Μπέκετ του Ζαν Ανούιγ (Βασιλομήτωρ), Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, Το τραγούδι της κούνιας των Γκρ. και Μ. Μαρτίνεθ-Σιέρα, Η τελετή του Παύλου Μάτεσι (Μαρία), Η έβδομη ημέρα της δημιουργίας του Ιάκωβου Καμπανέλλη (Αδελφή), Τα χειρόγραφα του Χρ. Σαμουηλίδη, Καποδίστριας του Νίκου Καζαντζάκη, Αρκάδι του Παντελή Πρεβελάκη, Καμίνο Ρεάλ του Τενεσί Ουίλιαμς, Δόνα Ροζίτα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Επίσης πήρε μέρος ως ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου και στα έργα Σταυροδρόμι, Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, Χαραυγή, Φουσκοθαλασσιές, Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται, Ο αστυνόμος είναι καλό παιδί, Ρόδο χωρίς αγκάθι, Το ηφαίστειο, Επτά επί Θήβας, Βάτραχοι, Ο βασιλιάς Ουμπού, Η ζωή που σου έχω δώσει, Συζυγικές σκηνές.
Το 1983 αρχίζει η συνεργασία της με το ελεύθερο θέατρο. Συνεργάζεται με τον διακεκριμένο σκηνοθέτη Αλέξη Σολωμό και με τον θίασο Προσκήνιο του Νένα στην Δόνα Ροζίτα και Τροφός στην Εκάβη. Ακολουθεί η συνεργασία της με το Μοντέρνο θέατρο του ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιώργου Μεσσάλα σΤο ματς του Γ. Μανιάτη (Μαρίτσα).
Κινηματογράφος: Πήρε μέρος στην ταινία Το λάθος (1965).
Τηλεόραση: στα θεατρικά Μονόπρακτα του Θερβάντες, Η γειτονιά του Τσέχωφ του Νότη Περγιάλη, Καινούργια ζωή του Δημήτρη Μπόγρη, Ένα μικρό λάθος του Γκ. Μπινιάρη, Ματωμένος γάμος του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και στις σειρές: Η Θέμις έχει κέφια (1975), Ορκίζομαι να είπω την αλήθεια, Άτιμη τύχη (1976), Μεθυσμένη πολιτεία, Οι ιερόσυλοι, Η βεντέτα.
Η Πίτσα Καπιτσινέα συνεργάστηκε σε πνευματικές εκδηλώσεις του Εθνικού Ιδρύματος Βασιλεύς Παύλος, σε αναγνώσεις κειμένων του Χρ. Σολωμονίδη και Ν. Τουτουντζάκη (Οδοιπορικά, Σμύρνη, Κάστρα και μοναστήρια του Μωριά, Σινά, Άγιον Όρος και Κρήτη.
Από το 1960 ξεκίνησε να διδάσκει υποκριτική και αγωγή λόγου στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη (για δέκα έτη) και στου Γιώργου Θεοδοσιάδη (για δεκατέσσερα έτη). Από το 1963 ήταν καθηγήτρια υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου.
Η Πίτσα Καπιτσινέα ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου και θεατρικό συγγραφέα Γκίγκα Μπινιάρη (1915-1980) και είχαν συνεργαστεί μαζί αρκετές φορές.
Η Πίτσα Καπιτσινέα, όπως και ο σύζυγός της Γκίγκας Μπινιάρης, άνηκε στην κατηγορία των ηθοποιών που έδωσαν τη ζωή τους στο θέατρο των μεγάλων συγγραφέων και το υπηρέτησαν με το ταλέντο τους, με επίμονη θεατρική εργασία και πολλή αγάπη πιστεύοντας στον προορισμό του. Έφυγε από τη ζωή το 2018.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Η γενιά μας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη, καθώς και από το αρχείο του Εθνικού Θεάτρου.
