Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του παραμυθιού σας «Ο δράκος μου έχει... κινητό»;
Γεωργία Πραβήτα: «Ο δράκος μου έχει... κινητό» είναι μια ιστορία γεμάτη φαντασία, δράκους αλλά και πολλά μηνύματα. Ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο γίνομαι θεατής μιας έντονης έως και παράλογης ενασχόλησης των μικρών κυρίως παιδιών με τα κινητά, την τεχνολογία και τις εφευρέσεις γενικότερα. Η ιστορία προήλθε από την έντονη ανάγκη μου να προωθήσω τη φιλαναγνωσία και τη δημιουργική γραφή και να μιλήσω στα παιδιά για το κινητό, σε ποιες περιπτώσεις είναι χρήσιμο, σε ποιες μας απομονώνει περισσότερο και όλη αυτή την ιστορία να την πλαισιώσω μέσα από τη φιλία ενός δράκου και ενός ανθρώπου.
Πώς θα θέλατε να συστηθείτε στο αναγνωστικό κοινό;
Γ.Π.: Ξεκινώντας θα ήθελα να πω ότι ονομάζομαι Πραβήτα Γεωργία και θα ήθελα να συστηθώ πρώτα ως δασκάλα, συγγραφέας και εικονογράφος. Παράλληλα διδάσκω τη δημιουργική γραφή στους μαθητές μου, παίρνουμε μέρος σε διαγωνισμούς συγγραφής, φιλαναγνωσίας και θεατρικούς μαθητικούς διαγωνισμούς στους οποίους έχουμε διασκευάσει τα παραμύθια μου και μάλιστα έχουμε διακριθεί πολλές φορές. Ένα ακόμη σημαντικό είναι ότι κάνω επιμορφώσεις σε δασκάλους και γονείς σχετικά με δράσεις δημιουργικής γραφής, συνεργάζομαι με τους σχολικούς συμβούλους, την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ώστε να δημιουργώ προγράμματα συγγραφής για εκπαιδευτικούς.
Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το κινητό αλλά και οι εφευρέσεις του Κούπερ;
Γ.Π.: Το κινητό για μένα είναι σημαντικό σε μία έκτακτη ανάγκη, όπως έχω γράψει και στο παραμύθι μου. Πολλές φορές γίνεται μέσο επικοινωνίας κάτι το οποίο δεν είναι απόλυτα σωστό. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους πρέπει να είναι άμεση, να βλέπουμε το πρόσωπο του άλλου, το χαμόγελο, τη στενοχώρια του, τον θυμό του. Στην αφήγηση του παραμυθιού διαβάζουμε για τον πόλεμο μεταξύ δράκων και ανθρώπων στον οποίο πόλεμο παίζουν καταλυτικό ρόλο οι εφευρέσεις του δράκου Κούπερ. Ο Κούπερ είναι ο εφευρέτης του δρακοκινητού, διαφόρων συσκευών, δρακοποδηλάτων κουζινικών κ.α. έχει εφεύρει όμως και μια βόμβα για να ανατινάξει τα σπίτια και τους ανθρώπους. Στο τέλος και αφού διαλύονται όλα λόγω της βόμβας, ο Κούπερ μαζεύει τα αποκαΐδια από το εργαστήριό του και κατασκευάζει ένα δρακοαυτοκίνητο. Οι εφευρέσεις αυτές είναι σημαντικές για τον άνθρωπο. Κάποιες από αυτές έχουν διευκολύνει τη ζωή των ανθρώπων και άλλες, όπως καταλαβαίνουμε, φέρνουν την καταστροφή. Σε όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να χρησιμοποιούν τις εφευρέσεις με μέτρο, να καλύπτουν τις ανάγκες τους και σε κάποιες περιπτώσεις να εφεύρουν το οτιδήποτε για το καλό των ανθρώπων.
Πώς ασχοληθήκατε με τη συγγραφή;
Γ.Π.: Με τη συγγραφή άρχισα να ασχολούμαι εδώ και αρκετά χρόνια. Η περιέργειά μου από μικρή ηλικία να δίνω απαντήσεις σε ό,τι υπάρχει γύρω μου και κινείται, με ώθησε στο να γράψω. Το πρώτο μου παραμύθι το έγραψα αλλά και το εικονογράφησα στο πανεπιστήμιο εξαιτίας ενός μαθήματος που είχα πάρει από το τμήμα των νηπιαγωγών. Αυτό ήταν μόνο η αρχή καθώς έγραψα κι άλλο παραμύθι, «Ο Κοκκινούλης και οι νεροσταγόνες», που αφορούσε τους δότες του μυελού των οστών μέσω ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που είχα αναλάβει. Φυσικά η συγγραφή δεν έρχεται τυχαία και χωρίς να διαβάζεις. Σε παιδική ηλικία διάβαζα κάθε μέρα σχεδόν από ένα βιβλίο. Κυρίως όμως η συγγραφή για μένα είναι ένα δημιουργικό ερέθισμα ώστε να επικοινωνώ με τα παιδιά και τους ενήλικες.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την εικονογράφηση του βιβλίου σας και τη σχέση σας με τις εκδόσεις Κομνηνός;
Γ.Π.: Η εικονογράφηση του παραμυθιού μου είναι χειροποίητη χωρίς ηλεκτρονικά μέσα. Οι εικόνες μου έχουν έντονα χρώματα και κίνηση. Προσπαθώ να μιλάω μέσα από την εικόνα και να περνάω τα μηνύματά μου, όπως θεωρώ ότι αγαπούν τα παιδιά, δηλαδή με την απλότητα και τα ποικίλα χρώματα. Δουλεύοντας με τα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια με τα προγράμματα δημιουργικής γραφής, ζωγραφικής και συναισθηματικής νοημοσύνης, θεωρώ ότι έχω κατανοήσει τον τρόπο σκέψης τους και το πώς αλληλεπιδρούν με την εικόνα. Οι εκδόσεις Κομνηνός, δηλαδή ο Νίκος Παπανικολάου, φίλος και εκδότης, έδειξε εμπιστοσύνη και αγάπη στο πρώτο μου παραμύθι με το οποίο ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας, «Ο μικρός Ιγνάτης και η βασίλισσα της γης», το οποίο αφορά την απώλεια του παππού. Το παραμύθι αγαπήθηκε από τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με τον Δράκο, ένα δεύτερο παραμύθι δηλαδή που προωθεί τη φιλαναγνωσία και προσφέρει πολλά μηνύματα. Παράλληλα μπορεί να γίνει εργαλείο διδακτικό από τους εκπαιδευτικούς που θέλουν να πραγματοποιήσουν δράσεις φιλαναγνωσίας και δημιουργικής γραφής στην τάξη τους.
Τι δράσεις έχετε κάνει για το βιβλίο σας; Θέλετε να μας ενημερώσετε;
Γ.Π.: Το βιβλίο το παρουσιάζω σε δημοτικά σχολεία, βιβλιοθήκες κι έχω πραγματοποιήσει πολλές όμορφες δράσεις σε διάφορα μέρη έχοντας στο πλάι μου 3 εξαίρετους μουσικούς που παίζουν βιολί. Στο 4ο Δημοτικό Πεύκων της Θεσσαλονίκης, σε κάποιο από τα τμήματα, τα παιδιά είχαν κάνει προεργασία πάνω στο παραμύθι τις προηγούμενες μέρες με τη δασκάλα τους, ενώ κάποια όχι. Αυτό είναι επιλογή του εκπαιδευτικού. Επίσης είχαν συνεργαστεί, μια δασκάλα του σχολείου με τη μουσικό, η οποία έγραψε ένα τραγούδι στηριζόμενο στην ιστορία μου και το τραγούδησαν την ημέρα της παρουσίασης. Αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη! Την ημέρα της παρουσίασης είχαμε ετοιμάσει τα δρακοκινητά τους στα οποία θα έγραφαν μηνύματα για τη φιλία, το κινητό, τις εφευρέσεις και τον πόλεμο και μία εκπαιδευτικός έφερε πανέμορφους χειροποίητους σελιδοδείκτες με δράκους για τα παιδιά. Στη συνέχεια είχα ετοιμάσει ένα μεγάλο σχέδιο σε χαρτί του μέτρου στο οποίο όλα τα παιδιά μπορούσαν να χρωματίσουν. Το παραμύθι προσφέρεται και για δημιουργική γραφή με 2 ασκήσεις στο τέλος του βιβλίου τις οποίες συζητάμε με τα παιδιά και λέμε τη γνώμη μας σχετικά με τη φιλία και τι ρόλο παίζει το κινητό σε αυτήν, πόσο χρησιμοποιούμε τα κινητά και πώς παρουσιάζεται το θέμα αυτό μέσα από το παραμύθι. Συζητάμε για τις εφευρέσεις του Κούπερ και φυσικά το βασικό, σε όλη τη διαδικασία, είναι να ωθήσουμε τα παιδιά να γράψουν τη δική τους ιστορία με βάση τα στοιχεία του παραμυθιού. Στις παρουσιάσεις μου, και λόγω των επιμορφώσεων δημιουργικής γραφής που πραγματοποιώ πάντα, συζητάω με τους γονείς και τους προτείνω τρόπους να προωθήσουν οι ίδιοι τη φιλαναγνωσία στα παιδιά τους. Η κάθε παρουσίαση είναι μία ξεχωριστή εμπειρία και νιώθω πραγματικά ευγνώμων για όλο αυτό.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Γ.Π.: Στα επόμενα σχέδιά μου είναι η έκδοση του τέταρτου παραμυθιού μου το οποίο θα εικονογραφήσω αλλά και η ολοκλήρωση καινούριων πρωτότυπων παραμυθιών με ποικίλη θεματολογία όπως και διηγημάτων. Χρειάζεται υπομονή και αγάπη για την ολοκλήρωση των σχεδίων μου και ελπίζω οι μικροί αλλά και μεγάλοι ήρωες του κόσμου να τα αγαπήσουν!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η Γεωργία Πραβήτα είναι μία μαγική ταξιδεύτρια. Κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη κι έχει σπουδάσει σε αυτήν. Έχει ταξιδέψει όμως σε πολλούς τόπους κι έχει γνωρίσει ανθρώπους και μέρη πολλά. Το σπίτι της είναι η σχολική τάξη και όλος ο κόσμος γύρω. Είναι δασκάλα –πάνε 18 χρόνια τώρα. Ζωγραφίζει την τάξη της μετατρέποντάς την, όπου και να βρίσκεται, σ' έναν μαγικό τόπο κατοικίας των παιδιών. Σ' έναν τόπο όπου θα ήθελαν περισσότερο να ζουν αυτά τα μικρά γλυκά ξωτικά της. Μπορεί να είναι το δάσος, μπορεί να είναι το διάστημα, μπορεί να είναι μια πόλη μαγική ή ένας βυθός. Ταξιδεύει με τα παιδιά της και μαθαίνουν... μαθαίνουν να διαβάζουν, να γράφουν, να υπολογίζουν. Όμως, γράφουν και παραμύθια γι' αυτούς τους φανταστικούς κόσμους και διαβάζουν πολλά πολλά από αυτά! Επίσης, παίρνουν μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς και βραβεύονται! Έτσι, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, στον οποίο ζει και ταξιδεύει με τους μαθητές και τις μαθήτριές της όλα αυτά τα χρόνια, αποφάσισε να προσθέσει το πρώτο της παραμύθι για την απώλεια, «Ο μικρός Ιγνάτης και η βασίλισσα της Γης» που εικονογράφησε η ίδια κι έπειτα το παραμύθι «Ο δράκος μου έχει... κινητό» τα οποία κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Κομνηνός. Παράλληλα κυκλοφορεί «Ο Αχνούλης και το λευκό κάστρο των βελανιδιών» από τις εκδόσεις Κέφαλος.
