Η νουβέλα της Ελένης Αποστολάτου Dead Roses αφορά πρωτόφαντο έργο της και δημοσιεύεται περιοδικά από τις 13 Ιανουαρίου 2023 δύο φορές την εβδομάδα και συγκεκριμένα κάθε Σάββατο και Κυριακή. Ακολουθεί το δέκατο τέταρτο μέρος. Περίληψη:
Τα Χριστούγεννα του 2023 πλησιάζουν δίνοντάς μου την ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.Ποτέ δεν ήμουν αισιόδοξη, αλλά με τον ερχομό του νέου έτους σκοπεύω να ανακαλύψω όσα με βυθίζουν στην απελπισία, ακόμα κι αυτά που είναι καλά θαμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μου.Η καριέρα μου μόλις έφτασε στο τέλος της και μαζί της τελείωσε κι η ζωή μου όπως την ήξερα. Εδώ και λίγα χρόνια δεν έχω ούτε φίλους ούτε προσωπική ζωή, οπότε το μόνο που μου απέμεινε είναι ο εαυτός μου, η Ρόουζ, που ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να δώσει χαρά στους γονείς της. Η μητέρα μου αγαπούσε τα ρόδα και μου χάρισε το όνομά τους για να μου δείξει το πόσο λάτρευε κι εμένα, κι ας με γέμισε με τις δικές της άχρηστες πεποιθήσεις. Εγώ από την άλλη ταυτίζω το όνομά μου με το πένθος· με κάθε φωτιά που κατέκαψε την αγνότητα και τη φρεσκάδα μου. Με κάθε τέρας που συνάντησα σε αυτό το επίγειο ταξίδι και του επέτρεψα να μου κόψει τα φτερά.Αυτή τη στιγμή, όμως, είμαι αποφασισμένη να βρω το δικό μου νόημα ύπαρξης και να αλλάξω όσα δεν μου αρέσουν σ' εμένα. Είμαι η Ρόουζ και επιστρέφω στο παρελθόν και στο πατρικό μου, για να αναγεννηθώ από τις στάχτες μου. Άλλωστε, αυτό δεν είναι το νόημα κάθε νέας αρχής;
Ανησυχία
Κάθεται στην άκρη του κρεβατιού και τρέμει ολόκληρη, μουγκρίζοντας. Έχω γονατίσει στα πόδια της και τής μιλάω. Προσπαθώ να την ηρεμήσω για να μου ανοιχτεί, αλλά μοιάζει να βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Αυτό που συμβαίνει με ξεπερνάει. Το κάτω μέρος της πιτζάμας της είναι βρεγμένο. Λάθος μου... αλλού πρέπει να εστιάσω. Από τη στιγμή που τη φίλησα έχει χάσει τα λογικά της. Είναι κάπου αλλού. Αλλά πού;
Αγγίζω απαλά την πάνω πλευρά της παλάμης της. Δε γίνεται να την υπνωτίσω ούτε έχω τη δύναμη να το κάνω αν δε μου το ζητήσει. Σκέψου, Τζέικ, σκέψου!
«Θες ακόμη να συνεχίσουμε από το σημείο που είχαμε μείνει;» τη ρωτάω ελπίζοντας πως το χάδι μου είναι μια πύλη που θα τη φέρει πίσω σ' εμένα.
Ανάμεσα στις κραυγές της ακουγόταν πού και πού, δειλά, το όνομά μου. Με εμπιστεύεται. Ωστόσο, τα τελευταία της λόγια και η ανάγκη της να φύγει μακριά μου με προβληματίζουν. Τι έκανα; Μήπως ενοχλήθηκε από το φιλί μου; Ή μήπως από το γεγονός ότι αμέσως μετά άναψα τσιγάρο και χάθηκα στις σκέψεις μου; Και πάλι όμως η αντίδρασή της ήταν υπερβολική. Από τη μια στιγμή στην άλλη η επικοινωνία μας κλονίστηκε.
Σε όποια οπτική γωνία κι αν στραφώ, βάζοντας μπροστά τη λογική μου, το συμπέρασμα είναι απλό αλλά στενάχωρο· μόλις βίωσε ακόμα ένα ψυχωσικό επεισόδιο.
«Είσαι με τη Σίλια; Στο αυτοκίνητο;»
Ελπίζω πως όλα είναι εντάξει. Πως μπήκαμε παρέα και με ασφάλεια στο υποσυνείδητό της.
«Τα μαλλιά της είναι τόσο απαλά. Είμαστε στο υπνοδωμάτιό μου. Με έκανε μπάνιο για να με ζεστάνει. Με έντυσε και με χτένισε, και τώρα τη χτενίζω εγώ».
«Οι γονείς σου πού είναι;»
«Η μαμά κοιμάται και ο μπαμπάς έχει βγει στην αυλή και καπνίζει. Τρόμαξαν που έφυγα μες στη νύχτα. Η Σίλια λέει πως η μαμά τρόμαξε τόσο πολύ, που ο μπαμπάς αναγκάστηκε να φωνάξει τον οικογενειακό γιατρό για να της κάνει μία ηρεμιστική ένεση».
«Είναι όμορφα εκεί;»
«Τώρα ναι. Μου αρέσει η παρέα της Σίλιας».
«Θα μείνει μαζί σου απόψε;»
«Ναι, αλλά δεν πρέπει να φύγει. Θέλω να μείνει για πάντα εδώ».
«Έχετε μάθει αν η αστυνομία βρήκε τον Άνταμ;»
«Κανείς δεν φώναξε την αστυνομία, Τζέικ. Έλειψα μόνο για λίγες ώρες».
«Και τότε γιατί είμαστε εκεί, Ρόουζ;»
«Πρέπει να μάθω!»
«Τι θες να μάθεις; Πες μου κι εγώ θα σε βοηθήσω να πετύχεις τον σκοπό σου».
Δεν απαντά. Όμως είναι δεδομένο ότι έχει ανάγκη από λίγο χρόνο. Πρώτη φορά υπνωτίζω κάποιον ενώ μπορεί να είναι ακόμη υπό την επήρεια των ψευδαισθήσεών του. Είναι φρικτό να έχεις και οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις· σπάνιο αλλά φρικτό.
Θα συμβουλέψω τη Σίλια να την πάει σε έναν ψυχίατρο.
Όχι. Αν την αναλάβει γιατρός και της δώσει φάρμακα, θα απαγορεύεται η πρόσβασή μου στα βάθη του μυαλού της.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι θέλω!
«Θέλω να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Τώρα που τη Σίλια την πήρε ο ύπνος μπορώ να το κάνω».
«Υπάρχει καθρέφτης εκεί;»
«Ναι. Μες στην ντουλάπα μου. Αλλά η μαμά λέει ότι δεν κάνει να κοιτάμε στον καθρέφτη τη νύχτα, γιατί θα μας φάει ο διάβολος».
Θεέ μου! Πόση πλύση εγκεφάλου έχει δεχτεί αυτή η κοπέλα;
«Τι θα κάνεις τελικά, Ρόουζ; Και γιατί δε θες να σε δει η Σίλια να κοιτάζεις τον εαυτό σου;»
«Γιατί μπορεί να το πει στη μαμά».
«Όχι, δε θα το πει. Βρισκόμαστε πίσω στον χρόνο και θα κάνεις κάτι που δε συνέβη ποτέ. Απλώς άνοιξε την ντουλάπα και κάν' το».
Πάλι δε μιλάει.
«Την ανοίγω σιγά σιγά, για να μην κάνω θόρυβο...»
«Δε θυμάσαι πώς ήσουν ως παιδί;»
«Δε με έβγαζαν συχνά φωτογραφίες. Η μαμά έλεγε ότι το να χαζεύεις και να θαυμάζεις τον εαυτό σου είναι ειδωλολατρία. Ότι είναι αμαρτία».
«Τι βλέπεις, Ρόουζ;»
«Το κορίτσι που μάζεψα από τον δρόμο. Φοβάμαι, Τζέικ, πώς γίνεται να μάζεψα τον εαυτό μου κάτω από την ταμπέλα του Χάρισον;»
Όσα μου είπε κατά τη συνεδρία μας για το βράδυ της επιστροφής της επανέρχονται στη μνήμη μου και με ταράζουν σαν δυνατό χαστούκι. Ήταν πεπεισμένη ότι όντως μάζεψε ένα κορίτσι από τον δρόμο, το οποίο της επιτέθηκε, αλλά την επόμενη μέρα άρχισε να σκέφτεται ότι την είχε πάρει ο ύπνος και όλα αυτά δεν ήταν παρά ένας εφιάλτης. Η εξήγησή της ήταν ότι το έντονο φως της διασταύρωσης δίπλα στην ταμπέλα τη ζάλισε και αναγκάστηκε να σταματήσει το αυτοκίνητο, γιατί τα μάτια της έκλεισαν για λίγα δευτερόλεπτα. Κάτι αναμενόμενο έπειτα από εννέα ώρες οδήγησης, με μία μόνο στάση στα μισά της διαδρομής. Έπειτα τα άνοιξε και το κορίτσι καθόταν στη θέση του συνοδηγού. Ένα ασθενοφόρο και δύο περιπολικά πέρασαν από μπροστά της και χάθηκαν προτού προλάβει να ζητήσει βοήθεια. Μου είχε πει πως έπειτα από αυτό το σκηνικό έπεσε σε βαθύ ύπνο και πως αυτό το κορίτσι την τρομοκράτησε. Αυτό ήταν το πιο πιθανό σενάριο για την ίδια, αφού, αν όντως είχαν συμβεί όλα αυτά, οι κάτοικοι θα είχαν αναστατωθεί ψάχνοντας για το κοριτσάκι.
Προφανώς όσα μου εκμυστηρεύτηκε περιείχαν μια δόση αλήθειας, αν και ακόμη δεν έχει πειστεί πως ήταν απλώς εφιάλτες. Αλλιώς, ποιος ο λόγος που κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του παρελθόντος της;
«Είσαι έτοιμη να γυρίσεις πίσω;» τη ρωτάω, ανησυχώντας που παραμένει αμίλητη. «Δεν είμαι σίγουρη για τίποτα πια, Τζέικ...»
Η Ρόουζ έχει μια απεριόριστη πηγή δύναμης μέσα της, κι ας λυγίζει πού και πού.
Πιστεύω σε αυτήν και στις ικανότητές της να θεραπεύσει τα εσωτερικά της τραύματα που δεν λένε να πάψουν να αιμορραγούν. Τούτη είναι η μόνη λύση για να πάρει τη ζωή πίσω στα δικά της χέρια. Για να ανακαλύψει τις δικές της απόψεις, τα δικά της πιστεύω και τις πτυχές της ισχυρής αλλά καλοσυνάτης προσωπικότητάς της που βλέπω κάθε που την κοιτώ μες στα καταπράσινα μάτια της.
Ο δείκτης μου κάνει κύκλους στην πάνω πλευρά της παλάμης της και κατεβαίνει στις φάλαγγες των δαχτύλων της. Τα μάτια της ανοίγουν και με κοιτούν στάζοντας τη θλίψη και την απογοήτευσή της.
«Συγγνώμη που τα έβαλα μαζί σου. Εκείνος... εκείνος έπαιξε πάλι μαζί μου», λέει δακρύζοντας.
«Καταλαβαίνω, Ρόουζ. Όμως ήρθε η ώρα να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση με τη Σίλια κι ας με ξεγράψει από φίλο της, μιας και σου αποκάλυψα το μυστικό της. Είμαι αποφασισμένος για όλα! Πιθανότατα εκείνη γνωρίζει πολύ περισσότερα από εμάς. Εντούτοις, πριν από αυτό, μιας κι έχει αρχίσει να ξημερώνει, προτείνω να ξαπλώσουμε και να κοιμηθούμε για λίγες ώρες».
«Είναι αλήθεια ότι με φίλησες;»
«Φυσικά και σε φίλησα. Αλλά νομίζω ότι αυτό δεν σου ήταν αρκετό, μιας και φάνηκε να μου ζητάς κάτι καλύτερο. Κάνω λάθος;»
«Συγγνώμη, Τζέικ», επαναλαμβάνει ραγίζοντας την καρδιά μου.
«Μη ζητάς συγγνώμη. Μην το κάνεις ποτέ ξανά χωρίς ουσιαστικό λόγο. Ξέρω ότι ζορίζεσαι. Άλλωστε, δεν συμφωνήσαμε πως θα τα αντιμετωπίζουμε όλα μαζί;»
Τη βλέπω να μου κάνει νόημα να καθίσω δίπλα της, χτυπώντας το χέρι στο κενό του κρεβατιού. Αυτή τη φορά δεν ντρέπεται που θα κοιμηθούμε μαζί. Αυτή τη φορά θα δεχτεί πολύ πιο εύκολα τη φροντίδα μου, που θα ξεκινήσει με ένα καλό ντους.
Copyright © Ελένη Αποστολάτου All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η εικόνα εξωφύλλου έχει δημιουργηθεί με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης από τη συγγραφέα για τις ανάγκες της νουβέλας Dead Roses, που δημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr σε μέρη, ξεκινώντας από το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024 και κάθε Σάββατο και Κυριακή.
