Γεωργίου Κονίδη
Αγάπη της αγάπης αλυσοδεμένη ειρήνη.
Η λευτεριά που χαϊδεύει είναι παραμιλητό.
Το βλέμμα σου τρυπάνι και χάνεται
Στη θάλασσα.
Αγάπη, αγάπη, μην στέκεσαι στις λέξεις.
Γιατί ο φόνος έβαλε τα δυνατά του.
Τα παιδιά μεγαλώνουν ανυπεράσπιστα
Μαθαίνοντας να αγαπούν από λάθος σε λάθος.
Έτσι όπως αγάπησαν κάποτε και εμένα κορίτσι μου.
Όμως εσύ...
Έμαθα την αναπνοή σου τόσο καλά.
Αύριο θα ξαναζήσω την πίκρα από εσένα.
Μήπως χαθούμε, μήπως ξεχαστούμε
Μέσα στην επανάληψη.
Και δεν θα μπορέσω να σου ξανασφίξω τον καρπό
Να ανατριχιάσουν οι ρίζες των μαλλιών σου
Από το ρεύμα του έρωτα, της αγάπης που αλλάζει και γίνεται σίγουρη, πανίσχυρη.
Δεν μπορώ να μαντέψω μήτε να θυμηθώ το κορμί σου, το πρόσωπό σου.
Κι όμως όλα τα αισθάνομαι τόσο δικά μου.
Γράψε μου, γράψε μου όπως μιλάς
Κρατώντας την αναπνοή σου στα κόμματα.
Όπως εγώ.
Καιρός να αγαπήσεις τη ζωή σου και να μην αφήσεις να προχωρήσει μόνη της.
Μην σε τρομάζει.
Άφησε με να σε αγγίξω.
Άφησε με να σε ψάξω, να σε απογυμνώσω.
Άφησε με να σε κάνω δικιά μου όπως ποτέ κανένας δεν θα μπορέσει.
Μην αγαπάς μόνο τα σύνορά σου.
Η αγάπη δεν έχει όρια, έχει αίσθημα.
Σαν μια θεοποίηση, ένας άγραφος καταλογισμός, χωρίς αρχή.
Χωρίς τέλος...
🌰
Copyright © Γεώργιος Κονίδης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό κολάζ Julien Pacaud. Όλα τα έργα του καλλιτέχνη