Μπορεί να μην το γνωρίζετε, αλλά εδώ και πολλά πολλά χρόνια, ίσως ακόμα περισσότερα όπως ισχυρίζονται οι συγγραφείς του σημερινού παραμυθιού μας, το φεγγάρι του Γενάρη είναι το πιο λαμπερό από όλα, υπερισχύοντας σε λάμψη ακόμα και εκείνα του καλοκαιριού. Στέκει αγέρωχο ψηλά στον ουρανό, χωρίς να το επηρεάζει το κρύο και φωτίζει τόσο δυνατά όσο δεν βάζει ο νους σας.
Έναν Γενάρη λοιπόν, γεννήθηκε ένα φεγγάρι, μεγάλωσε αδημονώντας να πάρει τη θέση του στον ουρανό αλλά ήταν τόσο ανυπόμονο και τόσο αγχώδες που απρόσμενα στο μέρος της μικρής του καρδούλας, άνοιξε μια τόση δα τρυπούλα.
Δε φαίνεται να είναι σοβαρό, μα είναι, πιστέψτε με!
Αυτή η τόση δα τρυπούλα, αφήνει να περάσει μέσα της ο μαύρος ουρανός και χαλά την ακτινοβολία του φεγγαριού της ιστορίας μας.
Άνθρωποι πολλοί μαζεύτηκαν να βρουν λύση, να βοηθήσουν το φεγγάρι να φωτίσει την πλάση, όταν έρθει η ώρα του να ανέβει στον ουρανό. Ακούστηκαν γνώμες πολλές, άλλες βιαστικές, άλλες επιπόλαιες, που έφεραν θύελλα αντιδράσεων στους ανθρώπους που άρχισαν να φωνασκούν και να μαλώνουν μεταξύ τους, αφήνοντας το φεγγάρι με το πρόβλημα στην τύχη του.
Εκείνο από τη στενοχώρια του δάκρυσε, η γη ρίγησε βλέποντάς το και από τα σωθικά της γεννήθηκαν τρία όμορφα λουλούδια που κανέναν δεν άφησαν αδιάφορο. Το φεγγάρι πλησίασε και ρώτησε το όνομά τους. Αγκαλιά, αποκρίθηκε τότε ένα, φιλί ακούστηκε από το διπλανό και αγάπη είπε το τελευταίο.
Το φεγγάρι ήθελε να πάει κοντά τους, μα ήταν αδύνατο. Μονάχα ένα μπορούσε να ταξιδέψει και χωρίς δεύτερες σκέψεις η αγάπη άρχισε να ανεβαίνει ψηλά για να συναντήσει το φεγγάρι. Είδε τόπους μακρινούς, πουλιά και ζώα, βουνά χιονισμένα, σύννεφα και έφτασε κοντά του. Εκείνο άνοιξε την αγκαλιά του και η αγάπη φώλιασε στο μέρος της καρδιάς, όπως της πρέπει.
Πρόκειται για ένα τρυφερό παραμύθι διδακτικού χαρακτήρα για την αγάπη που η θέση της στις καρδιές όλων δεν πρέπει να είναι αδειανή. Αγάπη για κάθε πόνο, αγάπη για κάθε πρόβλημα, αγάπη για ευτυχία, αγάπη για πάντα.
Δείξτε την αγάπη που έχετε μέσα στην καρδιά σας!
Δώστε αγάπη σε οποίον τη χρειάζεται!
Δεχτείτε την αγάπη των άλλων που απλόχερα σας προσφέρουν!
Μάθετε όσους δεν ξέρουν να αγαπούν, τι σημαίνει αγάπη!
Η Μαργαρίτα Αντιλόχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και από τότε που θυμάται τον εαυτό της σκάρωνε ιστορίες δικές της ή τρύπωνε σε ιστορίες άλλων, γινόταν ένας από τους ήρωες και πολύ το χαιρόταν. Ακόμα και σήμερα ως δασκάλα συνεχίζει να το κάνει.Ο Τάσος Καματερός γεννήθηκε στο Ηράκλειο, μεγάλωσε στην Αθήνα και όταν ήταν μικρός του άρεσε να ζωγραφίζει και να φτιάχνει ιστορίες για τους συμμαθητές του. Μετά έγινε δάσκαλος και έφτιαχνε ιστορίες για τους μαθητές του. Συνεχώς έφτιαχνε, και φτιάχνει ακόμα, ιστορίες για μικρούς και μεγάλους.Τώρα και η Μαργαρίτα και ο Τάσος ζουν στη Ρόδο. Αρχικά γνωρίστηκαν μέσω της ιδιότητάς τους ως εκπαιδευτικοί. Η αγάπη για τις ιστορίες και τη γραφή έγινε η αρχή της φιλίας και της συνεργασίας τους.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Την όμορφη εικονογράφηση έχει επιμεληθεί η Λιάνα Δενεζάκη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
