Ο Σταύρος Ξενίδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1924 και φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. Πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση στα 1944 στο έργο του Μαξίμ Γκόρκι Στον βυθό όπου ερμήνευσε τον ρόλο του Μπουμπνόφ στο θέατρο Τέχνης. Στο ίδιο θέατρο εμφανίστηκε στον Βυσσινόκηπο του Άντον Τσέχωφ (Τροφίμοφ) καθώς και στα Παντρολογήματα του Νικολάι Γκόγκολ.
Ακολουθεί η συνεργασία του με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας (Ανδρεάδη). Ένας φίλος θα 'ρθει απόψε κ.α.
Για τέσσερα χρόνια, από το 1946 μέχρι το 1950, στρατεύεται και μένει μακριά από το θέατρο.
Επιστρέφει το 1950 και συνεργάζεται με τον μεγάλο Έλληνα ηθοποιό Αδαμάντιο Λεμό στο θέατρο Διονύσια της Καλλιθέας.
Από την ίδια χρονιά αρχίζει η γόνιμη συνεργασία του Ξενίδη με τον μεγάλο ηθοποιό και θιασάρχη Κώστα Μουσούρη στο θέατρο Μουσούρη της πλατείας Καρύτση (πρώην Αλίκης). Για είκοσι πέντε χρόνια μένει στο θέατρο του Μουσούρη παίρνοντας μέρος σε πολλά θεατρικά έργα και σφραγίζει με τις ερμηνείες του την πολυετή συνεργασία του με τον μεγάλο θιασάρχη.
Σε αυτό το θέατρο πήρε μέρος στα έργα: Μίστερ Ρόμπερτς των Χέγκεν και Λόγκαν, Πεγκ καρδούλα μου του Μάνερς, Χαμένοι στο σκοτάδι, Ποπολάρος του Γρηγορίου Ξενόπουλου, Λουίζα Μίλερ του Φρειδερίκου Σίλερ (όπου ερμήνευσε τον ρόλο του Φον Καλμπ), Αν ήθελα να αρέσω κ.α.
Μόνη διακοπή μέσα σε αυτά τα είκοσι πέντε χρόνια με το θέατρο Μουσούρη ήταν την περίοδο 1955-1956 που συνεργάστηκε με τον Νίκο Χατζίσκο σε δύο ααιξπηρικά έργα, στον Άμλετ (όπου ερμήνευσε τον ρόλο του Όσρικ) και στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας.
Από το 1956 όπου συνέχισε την θεατρική του πορεία και πάλι στο θέατρο Μουσούρη ερμήνευσε στα έργα Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, Σκηνές του δρόμου του Έλμερ Ράις (υποδυόμενος τον ρόλο του Αβραάμ Μπλούμενταλ), Ωραία μου κυρία του Μπερνάρ Σω (συνταγματάρχης Πικέριν), Τόπο στα νιάτα, Ο πρίγκιψ και η χορεύτρια, Φανή, Εκείνη την νύχτα, Το θέμα της ημέρας, Φώτο φίνις του Πίτερ Ουστίνοφ, Άνθρωπος για όλες τις εποχές του Ρόμπερτ Μπολτ, Οι τρεις αδελφές του Άντον Τσέχωφ, Ένα παράξενο ζευγάρι του Νηλ Σάιμον, Ουράνιο τόξο του Αλέκου Λιδωρίκη, Μην ακούτε, κυρίες μου κ.α.
Τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Μουσούρη τον βρίσκουμε στον θίασο του Δημήτρη Χορν στο έργο της Φρανσουάζ Ντορέν Χιτ που ανέβηκε το 1979 στο θέατρο Κάππα.
Στο θέατρο Κάππα έπαιξε σε ακόμα δύο έργα. Ήταν το Ψηλά από τη γέφυρα του Άρθουρ Μίλερ και το Γεια σου φίλε του Μπέρναρντ Σλέιντ, κι έτσι έκλεισε την θεατρική του σταδιοδρομία που την βάσισε στο ταλέντο του, στο ήθος του και στη πολλή δουλειά.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1992.
Μεγάλη και πλούσια ήταν και η πορεία του στον κινηματογράφο, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1953 στο Τραγούδι του πόνου του Ντίμη Δαδήρα και ακολούθησε πλήθος συμμετοχών σε ταινίες: Χαρούμενοι αλήτες, Δολάρια και όνειρα, Μακριά απ' τον κόσμο, Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα, Ο γεροντοκόρος, Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο, Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα, Το νησί της Αφροδίτης, Οι γενναίοι του βορρά, Υποβρύχιον Παπανικολής, Μαντώ Μαυρογένους, Ερωτική συμφωνία κ.α.
Σημαντική η παρουσία του και στην ελληνική τηλεόραση: Συμβολαιογράφος, Οι άθλιοι των Αθηνών, Χαίρε Τάσο Καρατάσο, Σιγά! Η πατρίδα κοιμάται, Πάρκινγκ, Το τέλος της μοναξιάς, Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα, Οι τρεις σωματοφύλακες.
Ο Σταύρος Ξενίδης άνηκε στην κατηγορία των ηθοποιών που στήριζαν το έργο ή την ταινία και έφερνε το ποθητό αποτέλεσμα. Όλοι οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του, στην πολύχρονη επιτυχημένη σταδιοδρομία του, μόνο καλά λόγια είχαν να πουν για τον ηθοποιό με το μεγάλο ταλέντο, τη γνήσια ευγένεια και το απαράμιλλο ήθος του, που κόσμησε για τόσες δεκαετίες την σκηνή και το επάγγελμα του ηθοποιού.
Τα στέρνα χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε γηροκομείο μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο και επίσης ηθοποιό Μαργαρίτα Λαμπρινού, η οποία είχε μια μεγάλη πορεία στο θέατρο, πήρε μέρος σε αξέχαστες παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο μα και στο ελεύθερο. Στο Εθνικό Θέατρο πήρε μέρος στα έργα: Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο, Τρομπόνι, Ο άλλος Αλέξανδρος, Θεσμοφοριάζουσες, Η αυλή των θαυμάτων, Ο αρχοντοχωριάτης, Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν, Το γαλάζιο πουλί, Το μεγάλο παιχνίδι, Πλούτος, Ένα στάχυ αθέριστο, Αρσενικό και παλιά δαντέλα, Η σονάτα των φαντασμάτων, Ο δρόμος για την Μέκκα κ.α.
Ο Σταύρος Ξενίδης έφυγε από τη ζωή το 2008 ενώ η σύζυγός του και ηθοποιός Μαργαρίτα Λαμπρινού έφυγε το 2022 σε ηλικία ενενήντα εφτά χρονών.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη.
