Η ζωή μας είναι ένας αέναος αγώνας δρόμου. Συνεχώς τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, τρέχουμε να τα προλάβουμε όλα. Τρέχουμε και δεν αντιλαμβανόμαστε τι υπάρχει γύρω μας, τι δεν κινείται ή τι κινείται σε άλλο μήκος κύματος από ό,τι εμείς.
Αν ρωτήσεις γιατί τρέχουμε, η απάντηση είναι προφανής, αλλά μάταιη. Τρέχεις και χάνεις εικόνες, στιγμές, χρώματα, ακόμα και την ίδια τη ζωή.
Στάσου λοιπόν, βγάλε φλας, κάνε δεξιά και οδήγησε στον παράδρομο, εκεί που η ταχύτητα είναι μειωμένη και ίσως, λέω ίσως, έχεις την ευκαιρία να δεις πράγματα που θα σε ξαφνιάσουν, θα σε προβληματίσουν και θα αφυπνίσουν τη συνείδηση και το είναι σου.
Τι λες; Θέλεις να δοκιμάσεις; Αν ακόμη δεν έχεις πειστεί, η Εύη Ανδρέου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας υπάρχει στο τέλος του άρθρου, σου δίνει μια ακόμη ώθηση μέσω του βιβλίου της Παραμύθια στον παράδρομο...
Αποφασίζει να στραφεί στον παράδρομο, παύει να τρέχει, αφουγκράζεται και επιλέγει τον ήρωα που συναντά στο διάβα του πολλά, κάποια από τα οποία θα μοιραστεί μαζί μας...
Ο πρώτος σταθμός στον παράδρομο είναι ένα ποτάμι το οποίο ανακαλεί από τη μνήμη του την ιστορία του γέροντα του Ούργκερμπερκτ και του μάγου που έχασε το όνομά του και εμείς με τη σειρά μας έχουμε την ευκαιρία να κατανοήσουμε πως τελικά είναι αδύνατον να παραμείνεις ίδιος όταν όλα γύρω σου αλλάζουν.
Ακολουθεί η συνάντηση με ένα παιδί, που μιλά για τη γνωριμία του με ένα άλλο παιδί, τον Πέτρο, που τώρα πια είναι μεγάλος, για τον ιερό μεταξύ τους όρκο για το μαγικό φίλτρο. Όλα τα διηγήθηκε τρώγοντας παγωτό χωνάκι... και συνεχίζει. Μιλά αλληγορικά για τα καινούρια ρούχα που κάποτε θα είναι άχρηστα αλλά λόγω της ελάχιστης χρήστης δεν θα τα έχουμε χαρεί. Γιατί άραγε;
Συνέχεια έχει η μάντισσα που διαβάζει τα μάτια, εξιστορεί τον μύθο της Αρσινόης και του καλού υπηρέτη που νιώθει ευγνωμοσύνη και δίνει μαθήματα σχετικά με τον λόγο ύπαρξης, το πολύτιμο δώρο που μας έχει δοθεί, ο εαυτός μας, και την υπέροχη απόφαση που επιβάλλεται να επιλέξουμε: να κυνηγάς τα όνειρά σου!
Ένα άνδρας εμφανίζεται, του μιλά για τον όμορφο, γενναίο και έξυπνο πρίγκιπα του Γκούντελχαντ και τον καθρέφτη και καταλήγει ότι τελικά όλοι είμαστε ίσοι.
Η στάση του αυτή θα τον ξαναγεννήσει. Κάθε πλάσμα ή στοιχείο που συναντά, βάζει το δικό του λιθαράκι σε αυτή την αναγέννηση χωρίς φυσικά ο ίδιος να μπορεί να το αντιληφθεί.
Επόμενος σταθμός ένα πλάσμα παράξενο, ο Πάβακ, κάτοικος του σύμπαντος Γκρου που τα λόγια του σε ταξιδεύουν. Μιλά για τα συναισθήματα, την αγάπη, τον θυμό, τη χαρά και τη θλίψη. Μας χαρίζει ένα μυστικό, οποίος επιθυμεί μπορεί να επωφεληθεί...
Τερματικός σταθμός το δέντρο. Ο πλάτανος και η ιτιά. Η εμπιστοσύνη. Η απόφαση. Οι παγίδες. Ο γέροντας. Ο αναζητητής της ευτυχίας. Αλήθεια, ξέρετε τι είναι ευτυχία;
Στο βιβλίο με τα παραμύθια έχεις δύο επιλογές. Να διαβάσεις επιδερμικά και να κλείσεις, ή να σταθείς στα βαθύτερα νοήματα, στα συμπεράσματα των μύθων, στις αξίες των στιγμών, να αναζητήσεις στα εδάφια εκείνα που κρύβουν θησαυρούς, να ψάξεις βαθιά μέσα στις λέξεις και να βρεις τη δική σου χαμένη αλήθεια.
Η απόφαση είναι δική σου.
Η Εύη Ανδρέου γοητεύεται από καθετί που επίκεντρο έχει τον άνθρωπο. Μέσα από μια μακρά πορεία και αναρίθμητους σταθμούς στη ζωή της –τον αθλητισμό, την ψυχολογία, την επικοινωνία, το θέατρο, τη φιλοσοφία, την κοινωνιολογία–, τις μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινότητας, κρατά πολύτιμες αποσκευές. Αναγνωρίζει ως θεμέλιους «λίθους» για κάθε ποιοτική αλληλεπίδραση τη βαθιά γνώση και κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και την ανάπτυξη των επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Λατρεύει το «μοίρασμα», διδάσκει και «μεγαλώνει» μέσα από εργαστήρια, συνεδρίες, ομιλίες, συγγραφές και άλλες δράσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
