Πώς σας ήρθε η ιδέα; Ποιο ήταν το έναυσμα που οδήγησε τη συγγραφή του μυθιστορήματος;
Αμαλία Τάσση-Λαντζοπούλου: Το βιβλίο μου αυτό άρχισα να το γράφω το 1982 έχοντας στο μυαλό μου κουβέντες μεγάλων όταν ήμουν παιδί (που δεν τις καταλάβαινα) όπως: μούλικο, μπάσταρδο και τα λοιπά. Έτσι το ξεκίνησα και έπλασα την ιστορία.
Πώς δομήσατε τον χαρακτήρα της ηρωίδας σας, δηλαδή της Αλεξάνδρας;
Α.Τ.Λ.: Ήθελα πάντα ο πιο δυνατός στη μυθοπλασία μου να είναι γυναίκα. Έτσι επινόησα την Αλεξάνδρα. Όμως πολλοί από τους ήρωες του βιβλίου μου είναι δυνατοί χαρακτήρες και κάνουν τα θέλω τους.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας (του βιβλίου) και γιατί;
Α.Τ.Λ.: Ο αγαπημένος ήρωας του βιβλίου μου είναι ο δάσκαλος. Ο λόγος; Μα έτσι έπρεπε να είναι οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί γενικώς, πάντα και για πάντα. Το λέει κι η λέξη: εκπαιδεύω ψυχούλες, πόσο μάλιστα παιδικές ψυχές. Όχι όμως πως δεν αγαπώ τους άλλους ήρωές μου, απλώς ξεχωρίζω τον συγκεκριμένο.
Πώς θα περιγράφατε το μυθιστόρημα «Η νόθα» με μία φράση;
Α.Τ.Λ.: «Η νόθα» είναι ένα βιβλίο κοινωνικό, χθεσινό, σημερινό και δυστυχώς μελλοντικό θέμα. Αν παρακολουθούμε σήμερα ειδήσεις η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.
Θα λέγατε πως το σημαντικότερο μήνυμα του μυθιστορήματος είναι να έχει κανείς πίστη στον εαυτό του και να θέτει στόχους στη ζωή του;
Α.Τ.Λ.: Το βιβλίο μου έχει πολλά μηνύματα, όμως το πιο δυνατό είναι η πίστη, το πείσμα που γίνεται πάθος των στόχων της ζωής αυτού του κοριτσιού και όχι μόνο.
Πώς νιώσατε όταν ολοκληρώσατε το πρώτο σας έργο (εννοώντας το πρώτο πεζό μυθοπλαστικό κείμενο που γράψατε ποτέ) και τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;
Α.Τ.Λ.: Το βιβλίο μου, που είναι χρόνια γραμμένο, όταν εκδόθηκε αισθάνθηκα μεγάλη χαρά που πραγματοποιήθηκε ένα όνειρό μου, χάρη στην υποστήριξη της αδελφούλας μου που είναι χορηγός του βιβλίου. Διότι στους πολλούς μεγάλους εκδοτικούς οίκους που το κατέθετα, μου δίναν συγχαρητήρια για το γραπτό μου αλλά δεν ήταν... στις προτεραιότητές τους.
Από εμένα τι να περιμένετε; Απλώς να βρεθεί κάποιος να με βοηθήσει να εκδώσω τα άλλα δύο που έχω έτοιμα, ένα διήγημα και ακόμα ένα μυθιστόρημα. Αλλά δυστυχώς χρειάζονται και... γνωριμίες, που δεν έχω, ή χορηγοί που επίσης δεν διαθέτω.
Σε μια χρονιά που η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη έχει έρθει στην επικαιρότητα ένεκα της ομώνυμης ταινίας που κυκλοφόρησε στις αίθουσες, πόσο έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας; Πώς λειτουργούν οι κοινωνικές συμβάσεις, η πατριαρχία και τα στερεότυπα που αφορούν τις γυναίκες σήμερα; Θα λέγατε πως έχουμε απεγκλωβιστεί ως κοινωνία από τις κακές νοοτροπίες παλαιότερων δεκαετιών;
Α.Τ.Λ.: Να πω πρώτα πως ο αγαπημένος μου λογοτέχνης είναι ο Παπαδιαμάντης και ύστερα ο Ξενόπουλος. Η «Φόνισσα» λοιπόν, όπως και όλα του τα βιβλία, είναι επίκαιρη σήμερα και θα είναι και στο μέλλον. Η νέα γενιά δεν είναι τόσο εξοικειωμένη με την ελληνική λογοτεχνία, η ταινία ίσως να είναι και μία αφορμή να τη γνωρίσουν. Η ταινία είναι εξαιρετική. Το θέμα, νιώθω πως, δυστυχώς είναι ακόμα επίκαιρο κρίνοντας από τις καθημερινές δυσάρεστες ειδήσεις των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Όλες αυτές οι γυναικοκτονίες, που γίνονται, δείχνουν απεγκλωβισμό της κοινωνίας μας; Αναρωτιέμαι. Ας μας απαντήσουν οι ειδικοί. Ελπίζω η γρήγορη ενημέρωση να βοηθάει στην προστασία των γυναικών και τη νέα γενιά για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα στο μέλλον.
Κι αφού μιλάμε για ταινία, θα θέλατε να δείτε το βιβλίο σας στον κινηματογράφο ή να γίνει σίριαλ;
Α.Τ.Λ.: Ωω, μα φυσικά θα ήθελα –στα πιο τρελά μου όνειρα– να γίνει το βιβλίο μου ταινία ή σίριαλ, όμως όπως βλέπω στη τηλεόραση και τον κινηματογράφο τα περισσότερα περιέχουν ερωτικά τρίγωνα, δολοφονίες –που περνούν και αυτά κοινωνικά μηνύματα– ποιος θα πρότεινε το δικό μου βιβλίο που δεν έχει αυτό το περιεχόμενο; Παρ' όλα αυτά με τους πολέμους ανά τον κόσμο και τις συνέπειες στα παιδιά, δημιουργούνται συνέχεια ιδρύματα οπότε θα ήταν επίκαιρη μία σειρά ή μία ταινία με θέμα παρόμοιο του βιβλίου μου. Μακάρι· όμως αν δεν έχεις και μπάρμπα στην Κορώνη ή να είσαι κάποιος γνωστός... του γνωστού... ας είναι.
Αυτά είπε η Αμαλία Τάσση-Λαντζοπούλου για το βιβλίο της Η νόθα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πρόκειται για κοινωνικό μυθιστόρημα εποχής, αρκετά εκτενές, που η συντροφιά του διαρκεί για μέρες.
Στην υπόθεση, η Αλεξάνδρα θα έρθει στον κόσμο στις αρχές τις δεκαετίας του '50 χωρίς τη στήριξη μιας οικογένειας, κάτι πολύ βασικό εκείνα τα χρόνια αφού τα κοινωνικά στερεότυπα ήταν απαγορευτικά για μία γυναίκα που θα γεννούσε ένα παιδί εκτός γάμου. Ο χωρισμός μάνας και κόρης ήταν αναπόφευκτος με εκείνη να οδηγείται σε ίδρυμα. Στο άγνωστο περιβάλλον με τον ανοίκειο περίγυρο και συναναστρεφόμενη μόνο με άλλα κορίτσια, η Αλεξάνδρα έχει να υπερνικήσει πολλά «μέτωπα». Θα πραγματοποιήσει τους στόχους της; Θα μπορέσει να έχει μια ομαλή κι ευτυχισμένη ζωή;
Πρόκειται για γλυκιά ιστορία παρά τον πόνο και των δυστοπιών που περιέχει ενώ στο τέλος, η δύναμη ψυχής και τα γόνιμα μηνύματα θα αφήσουν όμορφο απόηχο ακόμα και στον πιο δύσκολο κι απαιτητικό αναγνώστη. Θα συμφωνήσω με τη συγγραφέα ότι ο δάσκαλος της μυθοπλασίας αποτελεί μία εξέχουσα μορφή στο βιβλίο ως ένα ιδανικό παράδειγμα ή πρότυπο ανθρώπου –ειδικά αν αυτός είναι δάσκαλος, άρα έχει ως σκοπό του να εκπαιδεύσει παιδιά.
Η Αμαλία Τάσση-Λαντζοπούλου γεννήθηκε στη Βροσίνα Ιωαννίνων, αλλά έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει αποκτήσει δύο γιους και τρία εγγόνια. Εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος. Η κύρια ενασχόλησή της τώρα είναι η αγαπημένη της οικογένεια. Ενδιαφέροντά της είναι, από την παιδική της ηλικία, η ανάγνωση κυρίως ελληνικής αλλά και κλασικής ξένης λογοτεχνίας, και το γράψιμο που έχει εξελίξει με την παρακολούθηση σεμιναρίων δημιουργικής γραφής. Έχει γράψει ένα διήγημα, μία νουβέλα και ένα παραμύθι για τα εγγόνια της. Το μυθιστόρημα Η νόθα είναι το πρώτο βιβλίο της.
