Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ e-books ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο –παρακολουθείτε όλα τα είδη– ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθoπλασίες: Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Ο εραστής του Ντεβ Μάρτιν * Μ' ένα ζευγάρι σαγιονάρες * Το ταξίδι μιας στιγμής * Ο πρίγκιπας του Βόρνεο: Το Φάντασμα * Το δέκατο τάγμα * Υπόσχεση * Οι Μαζαράκηδες, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Τα πέντε φαντάσματα * Το αίμα είναι για να χύνεται ** Διηγήματα: Backpack: Ιστορίες χίμαιρες * Η ενδεκάτη εντολή * Για όλα φταις εσύ * Η Κιμ ξέρει και άλλες ιστορίες ** Ποίηση: Δεύτερη φωνή Ι * λοιπόν, * Ναι, αρνούμαι * Η άλλη πλευρά * 62 ποιήματα *** Παιδικά: Από τη σοφίτα στα άστρα * Πίστεψέ το... και θα τα καταφέρεις *** Μουσικό άλμπουμ: The 12 Kalikatzari of Christmas *** Εγκυκλοπαίδεια: Rock Around... Troubadours

Ένα ταξίδι κάποτε...

Αλίκης Σκαράκη-Φλεμετάκη

Πίνακας Julien Pacaud

Μία μικρή βαρκούλα, σαν καρυδότσουφλο, προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στα μανιασμένα κύματα.
Μέσα της βρίσκονταν ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο αδελφός μου και εγώ.
Ο βαρκάρης προσπαθούσε να την κουμαντάρει μέχρι να μας βγάλει έξω στο λιμάνι της Ντέρνα.
Το πλοίο που μας μετέφερε είχε αράξει αρόδο έξω από το μικρό λιμάνι.
Μία οικογένεια αναγκάστηκε να κατεβεί από μια σχοινένια σκάλα για να μπει σε αυτή την βαρκούλα, που χοροπηδούσε απελπισμένα πάνω στην πράσινη μανία της θάλασσας.
Θολό νερό και αφροί σκηνογραφούσαν το τοπίο. Ο αδερφός μου φώναζε: «Μη μαμά, μην κατεβείς γιατί είσαι χοντρή και θα βουλιάξει η βάρκα.». Εγώ κατέβηκα τελευταία, με τον πανικό ζωγραφισμένο στο πρόσωπο και στην ψυχή μου.
Μακάρι να ήταν όνειρο!
Ήταν μια πραγματικότητα, που κοιμήθηκε μέσα μου για πολλά χρόνια, χωρίς να ονειρευτεί.
Είχε έναν ύπνο βαρύ και απερίσπαστο, μέχρι που μια μέρα ξύπνησε απότομα σαν εφιάλτης, την ώρα που κολυμπούσα στα βαθιά, μια ηλιόλουστη μέρα.
Εμφανίστηκε με κρίση πανικού. Βούλιαζα και δεν μπορούσα να φωνάξω βοήθεια, μόνο τα χέρια μου πήγαιναν πέρα δώθε καλώντας βοήθεια.
Βρέθηκε ένας άνθρωπος, πρώην ναυτικός, που με αντιλήφτηκε και με έβγαλε έξω.
Από τότε πηγαίνω μέχρι τη μέση στο νερό.
Χάθηκε η μαγεία της θάλασσας. Ανακατεύτηκε με φόβο και αγωνία.
Σε ένα βαθμό χάθηκε «το νερό τα σβήνει όλα» κατά την Marie Cardinal σε ένα μυθιστόρημά της. Να είχα τα φτερά των γλάρων, να πετούσα ψηλά στις δυσκολίες και το ράμφος τους να χτυπώ το κακό, το όποιο κακό, και να αγκάλιαζα την ευδαιμονία.


Copyright © Αλίκη Σκαράκη-Φλεμετάκη All rights reserved, 2023
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Julien Pacaud Εργογραφία