Εγώ, εγώ... κι εγώ, μια μαύρη κωμωδία γραμμένη από τον Φλοριάν Ζελέρ για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο θέατρο Αλάμπρα, σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου. Πρωταγωνιστούν ο Φάνης Μουρατίδης και η Εβελίνα Παπούλια πλαισιωμένοι από τους Χρήστο Σπανό, Γιώργο Συμεωνίδη, Γιάννη Σαράγκλακη, Ευγενία Παναγοπούλου και τον Δημήτρη Ψύλλο.
Παρόλο που το πρωτότυπο εστιάζει στην νοοτροπία της γαλλικής κοινωνίας, δεν διαφέρει και πολύ από την ελληνική πραγματικότητα και έχουν προστεθεί στοιχεία που πετυχαίνει να το κάνει πιο προσιτό για το ελληνικό κοινό.
Η παράσταση ενώνει πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες που επί της ουσίας δεν βρίσκουν τρόπο επαφής. Ο κάθε χαρακτήρας βρίσκεται εγκλωβισμένος στα δικά του πιστεύω και στον εγωκεντρισμό του που δεν αλλάζει κατά τη γνώμη μου στην πραγματικότητα ούτε στο τέλος. Καθένας μένει με τα πιστεύω του.
Ο Μισέλ προσπαθεί αυτό που επιθυμούσε από την αρχή, να ακούσει τον σπάνιο κατά τη γνώμη του δίσκο τζαζ. Ο μεγάλος του εγωισμός παραμένει ίδιος λες και ο τίτλος του δίσκου γράφει για αυτόν. Δεν έχει καμία στεναχώρια που έφυγε η σύζυγός του, που τον χώρισε η ερωμένη του, ο γιος του δεν είναι πια γιος του και ο καλύτερός του φίλος ήταν διπρόσωπος.
Η σύζυγος του Ναταλί θεωρώντας ότι λυτρώθηκε από την αλήθεια, που είπε μετά από 30 χρόνια στον σύζυγό της, φεύγει με τον εραστή της, έχοντας αποτύχει και ως σύζυγος και ως μητέρα. Αυτά αφορούν τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές.
Εξαιρετικός ο Πολωνός γείτονας Πάβελ που προσπαθεί ανεπιτυχώς να ενσωματωθεί και να αποκτήσει φίλους. Καλός ο γιος της οικογένειας Σεμπάστιαν μέσα από μια κωμική δυστυχία. Καλή και η ερωμένη, φίλη της Ναταλί, Έλσα μέσα από τον ανταγωνισμό του παιδιού της και της φιλενάδας της και την καθυστερημένη έκρηξη αλήθειας που δεν καταφέρνει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Ωραίος ο Πορτογάλος πρώην Πολωνός φέρνει το χάος με την ασχετοσύνη του. Τέλος, ο καλύτερος φίλος του Μισέλ, πραγματικός πατέρας του Σεμπάστιαν και κρυφός εραστής της Ναταλί, ο Πιέρ, στέκεται σωστά στη σκηνή.
Ο Φάνης Μουρατιδης είναι εξαιρετικός σε έναν ρόλο που λες και έχει γραφτεί για αυτόν· παρασύρει ηθοποιούς και θεατές στον δικό του ρυθμό. Δίπλα του η πάντα καλή Εβελίνα Παπούλια με πολύ ωραίες εκφράσεις ακόμα και όταν βλέπει και ακούει χωρίς να μιλά.
Μου άρεσε και η διασκευή της Λουίζας Μηστάκου στα δικά μας πρότυπα κάνοντάς το πιο δικό μας.
Πιστεύω ότι είναι μια από τις παραστάσεις που αξίζει να παρακολουθήσετε.
Μετάφραση - διασκευή: Λουίζα Μητσάκου
Σκηνοθεσία - χορογραφία: Σοφία Σπυράτου
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης
Μουσική: Μιλτιάδης Παπαστάμου
Στίχοι: Γιώργος Μυζάλης
Φωτισμός: Περικλής Μαθιέλλης
Φωτογράφος: Ελίνα Γουνανλή
Social media - διαφήμιση: Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας
Γραφιστικά: Κάρολος Πορφύρης
Επικοινωνία - προβολή: Μαρκέλλα Καζαμία
Οργάνωση παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη
